Μέλμοθ ο περιπλανώμενος

Διαλέξτε μια κρύα χειμωνιάτικη βραδιά˙ με ανεμοβρόχι θα ήταν το ιδανικό, κουρνιάστε σε μια ζεστή γωνιά, ανοίξτε τον «Μέλμοθ» και θα βρεθείτε ξάφνου σε μια θαλασσοδαρμένη Ιρλανδική ακτή, μέσα σε ένα μισοεριπωμένο σπίτι, ανακαλύπτοντας μαζί με τον μοναχικό του κάτοικο τον πανάρχαιο μύθο του Περιπλανώμενου. Μέσα από την αφήγηση ένθετων και αλληλοσυνδεόμενων ιστοριών τρόμου , αίματος , προδοσίας, έρωτα και διαφθοράς παρακολουθούμε με καθηλωτική αγωνία τους ανθρώπους να γίνονται έρμαια μιας εποχής που κυριαρχεί ο τρόμος της Ιεράς Εξέτασης. Την καθημερινή ζωή βαραίνει καταθλιπτικά η θρησκοληψία και οι αποστεωμένες διδαχές της επίσημης εκκλησίας. Από χειρόγραφο σε χειρόγραφο και από τα σκοτεινά μπουντρούμια των μοναστηριών σε δαιδαλώδεις υπόγειες αποδράσεις οι ήρωες μας αναζητούν σωματική και πνευματική λύτρωση ενώ γύρω τους περιστρέφεται ύπουλα το πνεύμα του Κακού , ο εκπεσών άγγελος , ο Μέλμοθ. Μέσα από το μυθιστόρημα ο συγγραφέας εκφράζει και την αγωνία ενός αληθινά πιστού για την απονοηματοδότηση των χριστιανικων αρχών από το ιερατείο της Καθολικής Εκκλησίας του Μεσαίωνα , αλλά και από κάθε ανάλογο ιερατείο τελικά, που χαρακτηρίζεται από ιησουίτικη υποκρισία , από τη δίψα για κοσμική εξουσία, για πλούτο. Την προσφώνηση «άξιος» ο συγγραφέας την αποδίδει μόνο σε ένα απλό και αγαθό ιερέα που βοηθά ανιδιοτελώς όσους πάσχουν , ανεξάρτητα από το δόγμα που πιστεύουν. Σε μια φράση της Ισιδώρας, μιας νέας κοπέλας, συνοψίζεται η προβληματική του Ματσούριν : Είναι αλήθεια πως μπορούμε να αγαπάμε χωρίς θρησκεία – μπορούμε όμως να είμαστε θρήσκοι χωρίς αγάπη ; Ο «Μέλμοθ» μαζί με τον «Καλόγερο» του Λιούις , το «Κάστρο του Οτράντο» του Ουόλπολ και τα «Μυστήρια του Ουντόλφο» της Ράνκφιλτ αποτελούν αρχετυπικά δείγματα της λογοτεχνίας τρόμου. Ο συγγραφές του «Μέλμοθ» ο Charles Robert Maturin γεννήθηκε το 1782 στο Δουβλίνο , υπήρξε κληρικός, ήταν λάτρης των Γραμμάτων , θεωρούνταν εκκεντρικός για την εποχή και κυνηγήθηκε από την Εκκλησία η οποία τον κατηγορούσε για αθεΐα και εκφυλισμό. Μέσα στη ανέχεια συνέχισε το συγγραφικό του έργο προσπαθώντας να ζήσει την οικογένεια του αφού η Εκκλησία του έκοψε τον πενιχρό μισθό. Ο Ουόλτερ Σκοτ και ο Λόρδος Μπάιρον βοήθησαν στην ανάδειξη του έργου του. Ο Ματσούριν έως τον πρόωρο θάνατο του διατήρησε τον ακέραιο χαρακτήρα και το ατίθασο του πνεύμα.