Ακάκιε

Έχοντας την τύχη να ανήκω στην ομάδα πρώτης ανάγνωσης του κυρίου Κρομμύδα και έχοντας διαβάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο "Ακάκιε" πριν την έκδοσή του, θέλω να σας παρουσιάσω με λίγα λόγια τα όσα ένιωσα διαβάζοντάς το. Ελάτε να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στον χωροχρόνο φτάνοντας στο 1916. Η ζέστη και η μυρωδιά της θερισμένης γης έφτανε στα ρουθούνια μου και, χρειάστηκαν μόνο λίγες σελίδες, για να μπω στον ρυθμό της ζωής των πρωταγωνιστών, μιας ζωής δύσκολης αλλά συνάμα και όμορφης. Έχω βυθιστεί στις λέξεις του βιβλίου «Ακάκιε», και στα πραγματικά γεγονότα της πορείας ενός ανθρώπου που πολύ θα ήθελα να είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά. Είναι μια ιστορία βασισμένη στη ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα, του ανθρώπου που απογείωσε μία εταιρεία ζυμαρικών αλλάζοντας για πάντα το μέλλον της Ελληνικής αλλά και παγκόσμιας βιομηχανίας ζυμαρικών. Γεννημένος στη Λιγοψά των Ιωαννίνων, ταξίδεψε για την Αθήνα με εφόδια την πίστη αλλά και το πείσμα του. Μπορεί να μην εξελίχθηκαν όλα όπως τα ονειρεύτηκε, αλλά η ζωή είναι πιο ενδιαφέρουσα με τις εκπλήξεις της… Τα εμπόδια που συνάντησε πολλά. Η εργατικότητα και η θέλησή του να πετύχει όμως, δικαίωσαν όλες τις στερήσεις που είχε βιώσει ως τότε. Πολέμησε για την πατρίδα του, για την αξιοπρέπεια αλλά και την εντιμότητά του. Εργάστηκε σκληρά ρισκάροντας και παραμέρισε τον φόβο προς το άγνωστο μετατρέποντας τον σε παραγωγικό καύσιμο που του έδινε δύναμη για να συνεχίσει. Για τον Λευτέρη, η ηθική αποτελούσε τον σκοπό και όχι το μέσο για την επιτυχία. Γεννήθηκε με το ταλέντο της προσφοράς και της ευεργεσίας και με το όραμά του είχε ως σκοπό να ανοίξει νέους ορίζοντες. Διάλεξε προσεκτικά τους πιο εκλεκτούς συνεργάτες και στάθηκε στα δύσκολα και στα εύκολα σε φίλους αλλά και αγνώστους. Το μυθιστόρημα «Ακάκιε» μας γεμίζει με εικόνες του περασμένου αιώνα. Μέσα από τις αλησμόνητες σελίδες του θα φυλακίσετε στην μνήμη σας κάτι από τους χρυσούς σιτοβολώνες του Θεσσαλικού κάμπου, την αρχοντιά και την αίγλη της παλιάς Αθήνας και την χαρακτηριστική μυρωδιά των εδωδιμοπωλείων, το έρεβος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα ηπειρώτικα μοιρολόγια αλλά και τη διάχυτη φιλοξενία που προσφέρουν οι άνθρωποι του τόπου αυτού. Θα συγκινηθείτε όμως και από έναν αγνό, σχεδόν παιδικό έρωτα, που εξελίχθηκε σε βαθιά αγάπη και στήριξη, αλλά και από τις έννοιες της φιλίας και της συντροφικότητας που παίρνουν σάρκα και οστά. Ο Κώστας Κρομμύδας με πείσμα να μας προσφέρει ένα ακόμα διαφορετικό ανάγνωσμα, καταφέρνει με υπέρτατη δεξιοτεχνία και κεντά σταυροβελονιά τα γεγονότα του πρωταγωνιστή του βιβλίου, αφηγώντας τα σε πρώτο πρόσωπο. Θαύμασα τη σεμνότητα με την οποία μπλέκονται τα αληθινά γεγονότα με τις μυθοπλαστικές περιγραφές, με αποτέλεσμα να κλείσω το βιβλίο διερωτώμενη, «Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή, καλή ζωή;». Παραστατικό ανάγνωσμα, μεστό και με αρτιέπεια, που δίνει μία γοητευτική πρόζα σε χαρακτήρες καταστάσεις και έννοιες. Είναι βέβαιο πως ο συγγραφέας ξέρει να αφηγείται μία ιστορία με τρόπο που να μην αφήνεις το βιβλίο από τα χέρια σου.

Με το δέκατο βιβλίο του που κυκλοφορεί από 12 Μαΐου, ο δημοφιλής ηθοποιός και συγγραφέας Κώστας Κρομμύδας επιστρέφει για να αφηγηθεί μια αληθινή ιστορία που διατρέχει σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα (1917-2008). Απλά και λιτά, όπως και ο ήρωάς του, ο συγγραφέας μας μεταφέρει σχεδόν κινηματογραφικά, τη ζωή και την πορεία ενός ξεχωριστού ανθρώπου, του Λευτέρη Μαντζίκα, που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Ηπείρου, τη Λιγοψά Ιωαννίνων, και αυτοδημιούργητος να φτάσει στην κορφή, χωρίς να χάσει την ανθρωπιά του. Πραγματικά, καταπιάνεται με ένα θέμα που ξυπνά μνήμες στον αναγνώστη, ξεκινώντας από τον τίτλο: Το θρυλικό «Ακάκιε», που όλοι θα αναπολούμε με νοσταλγία. Πριν από οτιδήποτε άλλο είναι η ελκυστική δύναμη της Ιστορίας, η γοητευτική αναπαράσταση άλλων εποχών, άλλων αντιλήψεων, άλλων προτεραιοτήτων. Ποιος ήταν όμως πραγματικά ο Λευτέρης Μαντζίκας, γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος ο συγγραφέας που είχε την τύχη να τον γνωρίσει προσωπικά και να συζητήσει μαζί του. Το δύσκολο θα πρέπει να ήταν να παντρέψει στο νέο του βιβλίο μια αληθινή ιστορία με μυθοπλασία, όμως ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει φυσικά και αβίαστα όσα συνέβησαν, σαν να μας αφηγείται ο ίδιος ο ήρωας τη ζωή του. Με ροή όπως το φύσημα του ανέμου σε έναν σιτοβολώνα, μας μεταφέρει σε άλλες εποχές, και ο αναγνώστης θέλει να παρακολουθήσει σε ένα συνεχές page turner ως πού μπορεί να φτάσει κάποιος, παρά τις αντιξοότητες που έχει να αντιμετωπίσει. Ο κάθε ήρωας, ακόμα και ο πιο μικρός, έχει υπόσταση, οντότητα, ζωντάνια, ο αναγνώστης τον βλέπει μπροστά του, τον ακούει, τον συμμερίζεται, ζει μαζί του το πάθος και το δράμα του. Ηρωες ανθρώπινοι οι πράξεις τους απόλυτα συνεπείς με το ψυχογραφικό προφίλ που τους έχει αποδώσει ο συγγραφέας, ο οποίος πέρα από την αληθινή ιστορία στην οποία βασίζεται του έχτισε την πλοκή και τη δράση του μυθιστορήματός του πάνω στους χαρακτήρες του. Στο βιβλίο, έντονο το ιστορικό στοιχείο, αφού ακολουθούμε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής μέσα από τη ζωή του Λευτέρη, με τρόπο που κάποιες φορές συγκινούν, άλλες σε κάνουν να σκέφτεσαι, και άλλες σου δίνουν το δίδαγμα πως τέτοιοι άνθρωποι ικανότατοι δεν γίνεται να χαθούν. Κυρίως αναδεικνύεται το στοιχείο της ανθρωπιάς του ήρωα, γενναιόδωρος και ανοιχτός, ευεργέτης της πατρίδας του, ατόφιος και αληθινός, όπως ένα τραγούδι της Ηπείρου. Θα καταφέρει να φτάσει όσα είχε ονειρευτεί, και θα φύγει καταφέρνοντας να μας διδάξει οτι, τίποτε δεν μένει πίσω μας, παρά η φήμη, αυτή που είχαμε όσο ζήσαμε και θα διατηρηθεί όταν δεν θα υπάρχουμε, όπως συνέβη με τον Λευτέρη Μαντζίκα. Τελειώνοντας το βιβλίο, η αίσθηση είναι ότι ενώ πρόκειται για βιογραφία, το βιβλίο είναι ένα ζωντανό μυθιστόρημα, σφύζει από γεγονότα και περιγραφές σε συνεπαίρνουν, και το κυριότερο, σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Ο συγγραφέας Κώστας Κρομμύδας μας εκπλήσσει πάλι με κάτι διαφορετικό, με έναν Ακάκιο στους σιτοβολώνες του εξωφύλλου του και τον ελληνικό ήλιο να χρυσίζει πάνω στα στάχυα, χαρίζοντάς μας ελπίδα μέσα από μια ιστορία αληθινή. Φανταστείτε πώς είναι να ξαναστήνεις έναν τέτοιο κόσμο με πραγματικά δομικά υλικά; Πόσο μπορεί να σε δυσκολέψει μια τέτοια διαδικασία αλλά και να σε ξεμυαλίσει, να χωθείς στις δίνες του παρελθόντος αλλά και στη δική σου μυθοπλασία την ώρα που υποδύεσαι ρόλους με φόντο ιστορικά σκηνικά; Όλο αυτό είναι μια περιπέτεια του νου και των αισθήσεων, κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν, μόνο το μυθιστόρημα και ο κινηματογράφος.

Είχα τη χαρά να διαβάσω το βιβλίο «Ακάκιε» πριν την έκδοση του, αφού ανήκω στην ομάδα πρώτης ανάγνωσης του κυρίου Κρομμύδα. Ξεκίνησα λοιπόν το αναγνωστικό μου ταξίδι απ’ τη Λιγοψα όπου γεννήθηκε ο Λευτέρης Μαντζίκας, πρωταγωνιστής του βιβλίου. Τον είδα να μεγαλώνει, να φεύγει για την Αθήνα γεμάτος όνειρα, θάρρος κι ελπίδα. Να γνωρίζει τον Έρωτα, ατόφιο και πανίσχυρο. Ο πόλεμος προσπάθησε να τους χωρίσει. Ο ίδιος ο άνθρωπος όμως είναι αυτός που ορίζει τη μοίρα του κι όταν η θέληση για ζωή υπερνικά τα πάντα, η μοίρα δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει όσα ο άνθρωπος ορίζει! Μέσα από τη νοσταλγική πένα του Κώστα, είδα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα. Είδα τη φιλία να γίνεται θεμέλιος λίθος. Μα πάνω απ’ όλα είδα την αγάπη για τον ίδιο τον άνθρωπο να κυριαρχεί μέχρι το τέλος του βιβλίου. Ο Λευτέρης Μαντζίκας, δεν είναι ο ήρωας ενός ακόμη βιβλίου. Είναι η φωνή, πίσω από τις λέξεις που μας προσκαλεί να τον γνωρίσουμε. Είναι η φωνή που μας συμβουλεύει να μην ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε και να μη σταματήσουμε ποτέ να είμαστε Άνθρωποι.. Ένα βιβλίο στολισμένο με χρώμα χρυσό, απ’ τα στάχυα των σιτοβολώνων της Ηπείρου..με ήχους από μοιρολόγια.. με γεύσεις.. ένα βιβλίο γεμάτο όνειρα..

ΑΚΑΚΙΕ Είναι μεγάλη τιμή και χαρά να ανήκω στην ομάδα πρώτης ανάγνωσης του ΑΚΑΚΙΕ και να μπορώ να μοιραστώ μαζί σας, όλα όσα ένιωσα για την ιστορία αυτού του ξεχωριστού βιβλίου που φτάνει σιγά σιγά στα χέρια σας. Κάποιες φορές κοιτάζω τους ανθρώπους και προσπαθώ να μαντέψω πόσα μυστικά μαρτυρούν τα μάτια τους, την ιστορία που κουβαλούν στις πλάτες τους, ποιο αποτύπωμα αφήνουν στο διάβα τους. Πώς θα ήταν άραγε αν μπορούσαμε να διαβάσουμε για καθέναν από αυτούς; Να, που με το Ακάκιε μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε την ζωή ενός απλού ανθρώπου ανάμεσα μας που υπήρξε παράδειγμα, αφήνοντας αξιοπρέπεια και ήθος σε κάθε πέρασμά του. Ο βίος του Λευτέρη Μαντζίκα μέσα από αυτή την τόσο ιδιαίτερα πλασμένη ιστορία, σε παρασύρει να τον γνωρίσεις από μικρό παιδί, μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Κρατώντας τον απ΄το χέρι περπατάτε μαζί σε όλη την διαδρομή. Είσαι το παιδί που του φέρθηκε άσπλαχνα η μοίρα, είσαι έφηβος φορτωμένος με όνειρα, παλικάρι με λόγο και τιμή. Άντρας ερωτευμένος που πρέπει να εγκαταλείψει την αγάπη του εξαιτίας του πολέμου. Πονάς, λυπάσαι, απελπίζεσαι μα δεν το βάζεις κάτω. Πολεμάς. Έχεις πυγμή κι ένα όραμα που σε πάει μακριά, πιο πέρα από εκείνα που ήλπιζες. Είσαι εκείνος ο άνθρωπος που όλοι θα ήθελαν να συναντήσουν. Είσαι ο Λευτέρης, που κατόρθωσε να μείνει στην ιστορία για το διορατικό του πνεύμα μα πάνω απ' όλα για την χρυσή ψυχή του. Εκείνος που ενέπνευσε έναν λαό να μιλάει με μια φράση και να εννοεί όλα όσα είχε ο ίδιος παλέψει να καταφέρει. Είσαι όλα αυτά που θαυμάζεις και σε κάνουν να ψάχνεις να βρεις αυτούς τους ξεχωριστούς άνθρωπους στην πορεία της ζωής σου. Ο Κώστας Κρομμύδας με το Ακάκιε έρχεται να μας θυμίσει πως οι ήρωες των βιβλίων θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι εμείς. Μπλέκει την φαντασία του με τόσα πραγματικά γεγονότα δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα σαγηνευτικό. Ο τρόπος που έχει αποδώσει την βιογραφία του Λευτέρη Μαντζίκα σε παρακινεί να μάθεις ακόμη περισσότερα για το έργο και την πορεία του. Αυτή είναι και η μαγεία της γραφής του. Ένας λόγος άμεσος, μεστός, με μάτια στο παρελθόν ,στο παρόν και στο μέλλον. Μια ιστορία που μπλέκει την αλήθεια με το ψέμα σε ένα κουβάρι που ξετυλίγεις αχόρταγα μέχρι να βρεις το τέλος του κι όταν φτάνεις εκεί μια φράση σου μένει χαραγμένη στο μυαλό. “ Να είσαι πάντα άνθρωπος” ΑΚΑΚΙΕ Κώστας Κρομμύδας

Βιβλίο που με άγγιξε μέσα στην καρδιά μου, με γέμισε καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής του το συναίσθημα του να δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα και ότι μέσα από τις δυσκολίες που μπορεί να βρει κανείς μέσα στην ζωή του πάντα θα υπάρχει ένας τρόπος να μην το βάζεις κάτω και να βγει τελικά κάτι καλό. Έχοντας διαβάσει όλα τα Βιβλία, είχα ως αγαπημένο μου το μυρωδιά από σανίδι, τώρα ποιά είναι το δεύτερο αγαπημένο γιατί την πρωτιά μετά από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου κατέκτησε ο ΑΚΑΚΙΟΣ :) . Καλοτάξιδο❣❣❣ Υ.Σ. Είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω και μετά από την πρωτη του ανάγνωσή το ξαναδιαβάζω από την αρχή. :)