Το πλοίο των τρελών

Η Katherine Anne Porter, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Callie Russel Porter, γεννήθηκε στο Τέξας. Η οικογένειά της περηφανευόταν για την καταγωγή της από τον Daniel Boon, πιονιέρο ήρωα του 18ου αιώνα. Η μητέρα της πέθανε το 1892, και την ανατροφή των παιδιών ανέλαβε η γιαγιά Catherine Anne Porter (το όνομα της οποίας θα υιοθετήσει αργότερα η Callie). Μετά το θάνατο και της γιαγιάς, η οικογένεια άρχισε να περιπλανιέται σε διάφορες πόλεις του Τέξας και της Λουϊζιάνα. Εξαιτίας αυτού του τρόπου ζωής, η Callie δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα πέραν του δημοτικού, παρά μόνο σποραδικά στα κατά τόπους σχολεία. Σε ηλικία 16 ετών, η Callie εγκαταλείπει το σπίτι της για να παντρευτεί το γιο ενός πλούσιου Τεξανού. Ο σύζυγός της αποδεικνύεται μέθυσος και βάναυσος -τον εγκαταλείπει το 1914 και φεύγει για το Σικάγο, όπου εργάζεται ως κομπάρσος σε κινηματογραφικές παραγωγές. Τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στο Τέξας, εμφανίζεται ως ηθοποιός και τραγουδίστρια με περιοδεύοντες θιάσους και παίρνει διαζύγιο -αλλάζοντας πλέον και το όνομά της σε Katherine Anne Porter. Θα περάσει τα δύο επόμενα χρόνια σε σανατόρια, μέχρις ότου αποδειχθεί ότι πάσχει από βρογχίτιδα και όχι από φυματίωση. Το 1917 αρχίζει να γράφει κριτικές θεάτρου και "κοινωνικά" σε μια εφημερίδα του Φορτ Γουόρθ, στο Τέξας, και, αργότερα, σε μια εφημερίδα του Ντένβερ, στο Κολοράντο. Το 1919 εγκαθίσταται στο Γκρήνουιτς Βίλλατζ, στη Νέα Υόρκη, και ζει πλέον γράφοντας -ανωνύμους- για τρίτους. Την επόμενη χρονιά φεύγει για το Μεξικό, για να εργαστεί σε ένα περιοδικό. Είναι πλέον πολιτικοποιημένη και, κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Μεξικό, σχετίζεται με τους εκεί αριστερούς κύκλους και γνωρίζεται με το ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα. Την περίοδο 1920-1930 ζει μεταξύ Μεξικού και Νέας Υόρκης και αρχίζει να δημοσιεύσει πεζά της σε περιοδικά. Το 1930 κυκλοφορεί και η πρώτη της συλλογή διηγημάτων, με τίτλο "Flowering Judas and Others Stories", και συναντά πολύ καλή υποδοχή από την κριτική. Το 1931 κερδίζει μια υποτροφία Guggenheim και φεύγει για την Ευρώπη (Βερολίνο, Βασιλεία, Μαδρίτη), όπου της δίνεται η ευκαιρία να σπουδάσει αλλά και να γράψει. Ακολουθεί και άλλη υποτροφία, από το Pale Horse, Pale Rider του 1939. Τα νέα της έργα δεν διαψεύδουν όσους την έχουν χαρακτηρίσει σπουδαία στιλίστα. Στην προσωπική της ζωή, ωστόσο, έχουν μεσολαβήσει άλλοι τρεις αποτυχημένοι γάμοι και μια σειρά από αποβολές -η Πόρτερ δεν θα γίνει τελικά ποτέ μητέρα. Το 1944, η "Μις Πόρτερ", όπως την αποκαλούν, εκδίδει μία ακόμα συλλογή από εννιά νουβέλες (The Leaning Tower and other Stories), με έντονο το στοιχείο των αναμνήσεων από την παιδική της ηλικία, και ακολουθεί μια συλλογή δοκιμίων (The Days Before, 1952). Αλλά ο θρίαμβος έρχεται το 1962, με το μοναδικό της μυθιστόρημα, "The Ship of Fools". Μπορεί να μην είναι το καλύτερό της έργο (ιδίως αν συγκριθεί με τη συγκεντρωτική έκδοση "The Collected Stories of Katherine Anne Porter", του 1965), όμως το βιβλίο αυτό θα της προσφέρει για πρώτη φορά, στα 72 της χρόνια, μια κάποια οικονομική άνεση: εκείνη τη χρονιά, είναι το μυθιστόρημα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Αμερική, ενώ η πώληση των δικαιωμάτων για την κινηματογραφική μεταφορά του θα αποφέρει επίσης ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Το 1966, το "Collected Stories" κερδίζει το βραβείο Pulitzer αλλά και το National Book Award. Το 1977, κυκλοφορεί το "The Never-Ending Wrong" με θέμα την πολύκροτη υπόθεση Σάκκο και Βαντσέττι -για την καταδίκη και εκτέλεση των οποίων είχε και η ίδια (όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων) διαμαρτυρηθεί πενήντα χρόνια νωρίτερα. Η Katherine Anne Porter πέθανε το 1980 και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της γενέτειράς της, στο Τέξας, δίπλα στον τάφο της γιαγιά της.