Τα αγόρια του Νικέλ

Πολύ Δυνατό ντεμπούτο του συγκεκριμένου συγγραφέα... Σκληρό βιβλίο σε κάποια σημεία κάτι που το περίμενα μιας και το θέμα του είναι ιδιαίτερο...Με κούρασαν λίγο τα πολλά ονόματα..και τα μπρος-πισω που κάνει στο χρόνο...

Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Δυνατή πλοκή, χαρακτήρες άψογα σκιαγραφημένοι και το τέλος είναι ανατρεπτικό.

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο στην αληθινή ιστορία του αναμορφωτηρίου Dozier στη Φλόριντα , η οποία ήλθε στο φώς το 2014, 3 χρόνια μετά το κλείσιμό του, όταν βρέθηκαν σκελετοί αταυτοποίητοι στη βόρεια πλευρά των κτιρίων του, οι οποίοι έφεραν σημάδια κακοποίησης, τραύματα, σκάγια, σπασμένα κρανία και για τους οποίους οι υπεύθυνοι της τότε διοίκησης είχαν δηλώσει στις οικογένειές τους - άν υπήρχαν - εξαφάνιση λόγω δραπέτευσης. Ο Colson Whitehead αλλάζοντας τα ονόματα και με μια απλή αλλά ρεαλιστική γραφή προσπαθεί να αφυπνίσει όχι μόνο την κοινωνία της Αμερικής αλλά όλους μας για τις σκοτεινές δυνάμεις, την παράνοια και την βαρβαρότητα του ρατσισμού που δυστυχώς συνεχίζεται και επιβεβαιώθηκε με την πρόσφατη ιστορία του George Floyd. Ο ήρωας - Έλγουντ Κέρτις - ένα αγόρι έξυπνο, μεγαλωμένο με τις αξίες της διδασκαλίας του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ πρόκειται να σπουδάσει στο τοπικό κολλέγιο και ονειρεύεται να ζήσει σε ένα κόσμο δίκαιο με τιμή και αξιοπρέπεια , ισοτιμία και ισονομία μεταξύ λευκών και έγχρωμων πολιτών. Όμως απο ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας βρίσκεται έγκλειστος στο Νίκελ. Η διοίκησή του το χαρακτηρίζει ίδρυμα σωματικής -πνευματικής - ηθικής εκπαίδευσης των νεαρών τροφίμων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κολαστήριο ψυχών στο οποίο οι λευκοί φυσικά τρόφιμοι έχουν ιδιαίτεροι μεταχείριση έναντι των έγχρωμων οι ζωές των οποίων δεν μετράνε. Υπάρχει ο λεγόμενος " Λευκός Οίκος " χώρος ανελέητων βασανιστηρίων, ξυλοδαρμών μέχρι λυποθυμίας, βιασμών που αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια όχι μόνο στα σώματα αλλά και στις ψυχές τους. Η κατάληξη για τα αντιδραστικά και απείθαρχα έγχρωμα παιδιά είναι η εξαφάνιση, το μυστικό νεκροταφείο που ανακάλυψαν οι φοιτητές του πανεπιστημίου της Φλόριντα. Ο Έλγουντ αντιπαλεύει το διεφθαρμένο και σαδιστικό περιβάλλον του Νίκελ με τη δύναμη της ελπίδας και της αισιοδοξίας των ριζομένων μέσα του λόγων του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, σε αντίθεση με τον Τέρνερ - το μόνο απο τους τρόφιμους με τον οποίο έχει επαφή - ο οποίος ως ρεαλιστής και παρατηρητικός προσπαθεί να τον " προσγειώσει" με ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο διάσωσης. Ο αναγνώστης " ρουφά" το βιβλίο, παρά τη σκληρή πραγματικότητα των όσων συνέβησαν στο αναμορφωτήριο, λόγω της εξαιρετικής αφήγησης του βραβευμένου με Pulitzer 2019 Colson Whitehead. Το φινάλε είναι ανέλπιστα ανατρεπτικό και συγκλονιστικό.

Ο συγγραφέας του βιβλίου τολμά να διηγηθεί την ιστορία ενός έγχρωμου αγοριού που καταλήγει στον οίκο αναμόρφωσης νέων Νίκελ τη δεκαετία του 60΄. Και λέω τολμάει διότι το έργο αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Το Νίκελ επρόκειτο για ένα κολαστήριο – σίγουρα όχι το μοναδικό στην Αμερική – όπου χιλιάδες παιδιά υφίσταντο επί σειρά ετών σωματική, σεξουαλική και ψυχική κακοποίηση. Παρά το γεγονός ότι στο ίδρυμα αυτό κατέληγαν και λευκά και έγχρωμα αγόρια, οι αδικίες σε βάρος των τελευταίων ήταν οφθαλμοφανείς. Δε θα πω ψέματα, η μετάφραση θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Θέλω όμως να εστιάσουμε στην κρισιμότητα του θέματος που πραγματεύεται το βιβλίο. Σκηνές ανείπωτου πόνου διανθίζουν το σύνολό του, ενώ κάθε τόσο μαθαίνεις τη θλιβερή ιστορία κάποιου διαφορετικού παιδιού-τροφίμου του σχολείου, κάποιου παιδιού που στιγματίστηκε, σακατεύτηκε και επέστρεψε στον σκληρό κόσμο ακόμα πιο φοβισμένο από ό,τι πριν. Μολαταύτα, αξίζει να επιστήσουμε την προσοχή μας στην στάση του νεαρού πρωταγωνιστή. Ο Έλγουντ, οπαδός του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και των ιδεών του «Ρίξτε μας στη φυλακή, και θα σας αγαπάμε και πάλι», επιχειρεί με αυτοθυσία να κλονίσει τα θεμέλια του κολαστηρίου της Φλόριντα. Η ιστορία αποτελεί αναμφισβήτητα μια γερή γροθιά στο στομάχι, ένας κουβάς με παγωμένο νερό που σε ξυπνάει βίαια από την ανέμελη πραγματικότητα. Ένα βιβλίο που θα σε κάνει να αντιδράσεις αλλιώς απέναντι στο επόμενο «δεν μπορώ να αναπνεύσω».

Στο βιβλίο αυτό ο C. Whitehead εξιστορεί μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικα γεγονοτα. Συγκεκριμένα παρακολουθώντας τη ζωη του Έλγουντ Κερτις, ενός χαρισματικου και μελετηρου Αφροαμερικανου, ο οποίος οδηγείται στο αναμορφωτηριο του Νικελ, ο συγγραφέας αφηγείται το σαδιστικό προσωπικό ( που θα μπορούσαν να είναι μέλη της Κου Κλουξ Κλαν), τη σωματική, σεξουαλικη και ψυχολογική κακοποιηση των παιδιών. Η ιστορία είναι γραμμένη λιτα και καθαρά. Ο Whitehead αφήνει τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους, ενώ σε όλο το βιβλιο σκιαγραφείται έντονα ο θεσμοθετημενος ρατσισμός και o κοινωνικός διαχωρισμός που διέπει την Αμερική του 1960. ( η και του σήμερα????)