Όμορφο ξεκίνημα

2,5 αστεράκια,με το ζόρι. Μόνο και μόνο για τους φίλους του ζευγαριού και τις ξεκαρδιστικές σκηνές τους. Στο πλαίσιο της απόφασής μου να ξεμπερδεύω επιτέλους με όσες σειρές βιβλίων έχω αφήσει στη μέση,έπιασα ξανά τους "Όμορφους..." Για το ζευγάρι Μπένετ-Χλόης τι άλλο έχει μείνει άραγε να ειπωθεί; Όχι και τόσα πολλά,καθώς φαίνεται. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει 2-3 κεφάλαια στο τέλος του "Όμορφου καθάρματος" και να μην μας ταλαιπωρήσει ως ξεχωριστό βιβλίο. Αλλά το έχω ξαναπεί,και χαίρομαι που πολλοί αναγνώστες έχουν την ίδια άποψη: το χρήμα είναι γλυκό,και το συγγραφικό δίδυμο των Christina Lauren έχουν βρει τον τρόπο να θησαυρίζουν,αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια,ξεχειλώνοντας την ιστορία τους από παντού και μετατρέποντας ένα αρχικά αγαπημένο ζευγάρι σε καρικατούρες. Ελάχιστες οι στιγμές χιούμορ (από τους πρωταγωνιστές,ευτυχώς που υπήρχαν και τα άλλα ζευγάρια να 'σπάνε' λίγο την χαζομάρα),πολλές οι στιγμές της υπερβολής και του κιτς. ΟΚ, μιλάμε για ένα Κάθαρμα και για μια Σκύλα,αλλά κάπου το 'χουν παρακάνει πια. Πουριτανή δεν με λες με τίποτα,αλλά είμαι υπερβολική που ξινίστηκα επειδή η ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ δεν μπορεί να ζήσει τρεις μέρες χωρίς σεξ ή επειδή δεν μου άρεσε το ότι 2 μ@λ@κισμένα κ@λόπαιδα μπούκαραν με το έτσι θέλω στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου πολυτελείας και παραλίγο να προσφέρουν στους εργαζόμενους τζάμπα θέαμα; Είμαι υπερβολική που,αντί να διαβάσω μια ιστορία που αφορά ένα πάρτυ προ-γάμου και έναν γάμο ονειρεμένο -μιας και δεν τους λείπει τίποτα,από καμία άποψη- διαβάζω τελικά σκηνές μιας κακομαθημένης Σκύλας που απαιτεί τα πάντα στα πόδια της και έτσι όπως τα θέλει,απλά επειδή θα παντρευτεί κάποιον πλούσιο;! Είμαι υπερβολική που δεν αναγνώρισα σ' αυτό το κακομαθημένο πλάσμα την δυναμική γυναίκα που είχα γνωρίσει στο "Κάθαρμα",ενώ έφτασα στο σημείο να συμπονώ τον Μπένετ,που προσπαθεί να συγκρατηθεί ο χριστιανός έστω για τρεις μέρες και για καλό σκοπό; Ε δεν νομίζω πως είμαι υπερβολική!

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη σε αυτό το γάμο (και ειδικά την περίοδο των προετοιμασιών του). Ίσως αν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία και τις νουβέλες τους (ειδικά τις νουβέλες τους), τότε μπορείτε και να φανταστείτε και το πως εξελίχθηκε η όλη φάση του γάμου. Ήταν μια παρωδία. Μια πραγματική παρωδία. Δεν ήξερα αν ήθελα να γελάσω ή να κλάψω ή να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο με αυτά που διάβαζα (ίσως πιο πολύ το τελευταίο!) Γενικά τύχαινε η μια αναποδιά μετά την άλλη σε αυτό το "άμοιρο" ζευγάρι. Θεόμουρλοι συγγενείς (ο καθένας με τα δικά του ψυχολογικά και μη προβλήματα), ατυχείς καταστάσεις, ξεσπάσματα του ζευγαριού λόγω της πίεσης του γάμου (αλλά και όχι μόνο λόγω αυτής). Βέβαια και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές δεν πάνε πίσω στη τρέλα. Η τρέλα τους ενός συμπληρώνει τη τρέλα του άλλου. Γενικά ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η σχέση Μπένετ-Χλόης. Μπορεί οι σκηνές σεξ μεταξύ τους να είναι καυτές αλλά σαν ζευγάρι δεν το θεωρώ ισορροπημένο. Όπως και να έχει όμως αν τα έφτιαχναν με άλλους ο καθένας που ήταν είτε πιο ήρεμοι, είτε πιο χαμηλών τόνων δεν θα το άντεχαν. Θα έφευγαν τρέχοντας ή θα τους έκαναν τη ζωή πατίνι που στο τέλος θα έφευγαν οι άλλοι. Δημιουργήθηκαν με τέτοιο τρόπο αυτοί οι χαρακτήρες για να ταιριάζουν ακριβώς ο ένας στον άλλον. Όπως το κλειδί σε μια κλειδαριά. Και με αυτό το βιβλίο επιβεβαιώθηκε η προαναφερθείσα θεωρία.