Ο σκύλος μου ο ηλίθιος

Χιούμορ και μια διεισδυτική ματιά στα 55 χρόνια ενός άντρα που δεν ήθελε να έγινε πατέρας τεσσάρων. Το προτείνω!

Ο Χένρι Μολίσε είναι ένας 55αρης, μέτριας ποιότητας συγγραφέας, που αντιμετωπίζει προβλήματα στο σπίτι του. Η οικογένεια του τον περιφρονεί και ο ίδιος αποδεχόμενος την αποτυχία του κάνει όνειρα για μια διαφορετική ζωή στην Ιταλία. Ξαφνικά ο αγαπητός και ταυτόχρονα ιδιαίτερος σκύλος που φέρει το όνομα Ηλίθιος, εμφανίζεται στη ζωή του συγγραφέα και αρνείται να αποχωρήσει. Ο Χένρι μετά από πίεση τελικά κρατά τον Ηλίθιο και όχι μόνο δεν τον περιφρονεί αλλά αντίθετα εντυπωσιάζεται από την επιμονή του! Βλέπει στα μάτια του Ηλίθιου τη τόλμη και τα όνειρα που έχει ξεχάσει να κάνει ο ίδιος στη ζωή του! Μικρό αλλά πλούσιο βιβλίο με ένα λόγο που διαβάζεται απνευστί! Αξίζει!

Με το διαβήτη να απειλεί σοβαρά τη σωματική του ακεραιότητα, ο John Fante έγραψε τη νουβέλα του «Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος», στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ωστόσο, αυτή δε δημοσιεύτηκε παρά μόνο 20 χρόνια μετά, το 1985, μετά το θάνατο του συγγραφέα. Τι σχέση όμως, μπορεί να έχει, ένας σκύλος με τα καρότα και ένα ξεπεσμένο συγγραφέα/σεναριογράφο ιταλικής καταγωγής; Αν η απάντηση σας είναι ότι ο συγγραφέας έχει ένα σκύλο, στον οποίο αρέσουν τα καρότα, θα σας έλεγα ότι έχετε δίκιο, μόνο όμως για το πρώτο σκέλος. Τι έχουμε όμως εδώ; Πρόκειται για μια κωμική νουβέλα, η οποία αναπαράγει την καθημερινότητα του Χένρι Μολίσε, ενός μεσήλικα, αποτυχημένου σεναριογράφου, ο οποίος κατοικεί μαζί με την εξαμελή οικογένειά του σε κάποιο τυποποιημένο προάστιο της Καλιφόρνια. Ο Μολίσε βλέπει το «αμερικάνικο όνειρο» να ξεμακραίνει μέρα τη μέρα από το κατώφλι του, μιας και δεν έχει καταφέρει ακόμα να πραγματώσει το δίπολο «επιτυχημένη καριέρα» και «τέλεια προσωπική/οικογενειακή ζωή». Την πραγματικότητά του όμως, έρχεται να ταράξει ένας τετράποδος εισβολέας. Ένα σκυλί ράτσας Ακίτα, ημίαιμο (ή και καθαρόαιμο… ποτέ δε μάθαμε), το οποίο δε μπορεί να κρύψει την… προτίμησή του στους άντρες και τα άλλα αρσενικά σκυλιά!!! Ονομάζουν το σκυλί Ηλίθιο! Ο Ηλίθιος γίνεται ο «φόβος κι ο τρόμος» της γειτονιάς, αφού «χτυπάει ότι κινείται», εάν αυτό είναι γένους αρσενικού. Το χιούμορ του Φαντέ είναι πικρόχολο και μερικές φορές χαιρέκακο. Αποτυπώνει ανάλαφρα μεν, με σκληρότητα δε, βαθιές σκέψεις και συναισθήματα. Οι περιγραφές των «ροζ» επιθέσεων του σκύλου, αν και πραγματικά ξεκαρδιστικές, δεν παύουν να είναι κι ανησυχητικές, αφού φαίνεται πως προβάλουν με σαφήνεια, τις ανασφάλειες και την κρίση ταυτότητας που περνά ένας μεσήλικος άντρας. Αυτό όμως που ξεκίνησε πολύ χιουμοριστικά, γίνεται στη συνέχεια συγκινητικό και σε κάποια σημεία ιδιαίτερα λυπηρό. Τη «ραχοκοκκαλιά» του έργου διατρέχει οξύς κυνισμός και διαπεραστική ειρωνεία. Διαπιστώσουμε ότι, μέσα από τις εκρήξεις γέλιου που μας προκαλεί, φέρνει στην επιφάνεια σοβαρά θέματα, όπως είναι η εθνική και σεξουαλική ταυτότητα, η διαφορετικότητα, η κρίση της μέσης ηλικίας, η αρρενωπότητα, η αυτοπραγμάτωση, η αυτοεκτίμηση κτλ. Ο Fante καταγράφει με μεγάλη οξύνοια την αναπόφευκτη απώλεια της αθωότητας, η οποία προκύπτει μέσα από τη ξαφνική συνειδητοποίηση. Το «Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος» είναι ένα γρήγορο και ευχάριστο ανάγνωσμα, μια δραματική κομεντί και Ο Χένρι Μολίσε, ένας από τους πιο σφριγηλούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες που έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια. Μια υπέροχη παρέα! Είναι ένα μικρό διαμάντι το οποίο θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όλους. Υ.Γ. Ξέρω ότι δε σας μίλησα καθόλου για καρότα. Δε σας εξήγησα. Ούτε και πρόκειται όμως. Σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Και πιστέψτε με όταν σας λέω, θα γελάσετε πολύ όταν κατανοήσετε το συνειρμό!

Εντάξει, δεν είναι κι από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα, ειναι όμως απίστευτα αστείο κι απολαυστικό. Κι αυτό είναι το ζητούμενο μερικές φορές...

Εάν ψάχνεις ένα βιβλίο για να περάσεις ευχάριστα το χρόνο σου, σίγουρα αυτό είναι το κατάλληλο! Με γρήγορη και αστεία πλοκή διαβάζεται μέσα σε μια μέρα! Αν αγαπάς και τα σκυλάκια, αυτός ειναι ένας ακόμη λόγος για να το διαβάσεις...γιατί πολύ πιθανόν μια μέρα, από το πουθενά μπορεί να εμφανιστεί ένας σκύλος στην αυλή σου, που δεν θα θέλει να φύγει και εντέλει ούτε και εσύ ο ίδιος θα θέλεις να τον διώξεις.θα γίνει μέρος της οικογένειάς σου,νοηματοδοτωντας και πάλι την ανιαρή ζωή σου μετά την συνταξιοδοτηση σου, όπως συνέβη και στην περίπτωση του Χένρι, ο οποίος βρίσκεται σε κρίση μέσης ηλικίας.