
Δεσποινίς Πελαγία


Aφήγηση: Ελένη Ράντου!

«Δεσποινίς Πελαγία» του Γιάννη Ξανθούλη είναι ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τις θυσίες και τις προσδοκίες μιας γυναίκας που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τα όνειρά της για να στηρίξει την οικογένειά της. Τοποθετημένο σε μια κοινωνία που αποδέχεται τους συμβιβασμούς, το έργο προσφέρει μια βαθιά ματιά στη γυναικεία ψυχολογία και τις κοινωνικές πιέσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες.
Η Πελαγία, προτού ακόμα καλά-καλά ανακαλύψει τον εαυτό της, αναλαμβάνει το ρόλο της μητέρας για τα μικρότερα αδέρφια της. Στην πορεία, η ζωή της φαίνεται να κυλά σε μια ανιαρή ρουτίνα, μέχρι που ένα απρόσμενο γεγονός ανατρέπει τα πάντα, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τις αλήθειες του κόσμου και την εσωτερική της δύναμη.
Η γραφή του Ξανθούλη είναι χαρακτηριστική και ρεαλιστική, γεμάτη ζωντανές εικόνες και συναισθηματική ένταση. Οι διάλογοι είναι φυσικοί και αποκαλυπτικοί, ενώ οι περιγραφές της καθημερινότητας συνδυάζουν την απλότητα με την ποίηση.
Αν αναζητάς ένα βιβλίο που να συνδυάζει την κοινωνική κριτική με την ανθρώπινη ψυχολογία, η «Δεσποινίς Πελαγία» είναι η ιδανική επιλογή. Εξερεύνησε την αντοχή και την ελπίδα μέσα από τις σελίδες της, και άφησε την ιστορία της να σε εμπνεύσει.
Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη.
Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ’ όλα άξια. Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό.
Όταν πια η ζωή έδειχνε να ’χει πάρει τον δρόμο της –μια ύποπτη ευθεία που γίνεται καθεστώς μέσ’ από την αποδοχή της ήττας και των συμβιβασμών– συνέβη, σαν ακραίο καιρικό φαινόμενο, κάτι τόσο απρόσμενο, που ακύρωσε όλη της την πραγματικότητα. Ωστόσο υπερασπίστηκε με πείσμα τον επίπονα κατακτημένο τίτλο της «δεσποινίδος Πελαγίας» ως μοναδική της άμυνα. Εκείνο που δεν σκέφτηκε ποτέ ήταν αυτό που οι τζογαδόροι τρελαίνονται να αποκαλούν «συνωμοσία της τύχης». Μια δύσκολη συναστρία ζωδίων, με μαθηματικό οίστρο και μια απέραντη γκάμα δοκιμασιών για κάθε επίλεκτο συνωμότη... Από κει και πέρα, όλα ήταν θέμα αισθηματικής αντοχής και σωστής διαχείρισης του φόβου για το άγνωστο.



αξιολογήσεις


Ευγενια
Ευγενια