Άλικες σιωπές

Ένας απαγορευμένος έρωτας στα χρόνια του Εμφύλιου Πολέμου. Σίγουρα οι συνθήκες δεν ειναι ευνοικές. Η Κλαίρη Θεοδώρου με μοναδικό τρόπο πλέκει την ιστορία με το μύθο και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Ρουφάς την ιστορία χωρίς να μπορείς ν’ αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου αν δεν φτάσεις στην τελευταία σελίδα. Μέσα στις αντίξοες συνθήκες του πολέμου το ζευγάρι τολμά να ερωτευτεί παράφορα αλλά το τίμημα είναι πολύ ακριβό. Η γραφή αγγίζει την καρδιά μας και μας κερδίζει από την πρώτη σελίδα. Τα συγκλονιστικά ιστορικά στοιχεία σε συνδυασμό με την έντονη πλοκή σε καθηλώνουν. Αριστούργημα!

Ένα βιβλίο που παντρεύει τη φαντασία με αληθινά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα. Με συγκίνησε αφάνταστα. Η δε γραφή, μαγική! Το προτείνω!

Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που καταπιάνεται με ένα έρωτα σε μια δύσκολη εποχή της Ελλάδας (μεταξική δικτατορία, γερμανική κατοχή, εμφύλιο). Όσον αφορά τον εμφύλιο, προσεγγίζει και τις δύο πλευρές, χωρίς φανατισμό, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Σας συστήνω να το διαβάσετε, όπως και τη συνέχεια του (οι κόρες της βασίλισσας), δεν θα μετανοιώσετε.

~Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία~ Η Ηλέκτρα και ο Δημήτρης τόλμησαν για την ελευθερία τους χωρίς να φοβηθούν ποτέ αυτά που θα χάσουν, για το πόσο θα πονέσουν, γιατί άγνωστο του αύριο και για το βαρύ και πικρό φορτίο του χθες. Στις "Άλικες Σιωπές" η Κλαίρη Θεοδώρου μας δίνει ένα μυθιστόρημα τόσο αληθινά γραμμένο, με βαθειά κατανόηση απέναντι στις συγκρούσεις και στις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων. Μετουσιώνει την έννοια του έρωτα και της αγάπης, επιδεικνύοντας την πιο απόλυτη και άσπιλη μορφή τους. Αυτή, που δύναται να αντέξει μέσα από την φρίκη της Κατοχής, την χυδαιότητα ενός εμφυλίου πολέμου, μα πάνω απ'όλα από το απεχθές μίσος που μπορεί να γεννηθεί μεταξύ των μελών μιας οικογένειας! Μίσος που γεννιέται όμως από την διαφορά στις πολιτικές αντιλήψεις. Μίσος που θρέφεται αποντην υπερηφάνεια και την μεγαλομανία. Από την έλλειψη αγάπης, ταπεινοφροσύνης και αληθινής βαθειάς κατανόησης για τον συνάνθρωπο. Η πένα της Κλαίρης είναι χείμαρρος κανονικός. Και εντυπωσιάστηκα από την αμεσότητα που σου δίνει το κείμενο παρότι είναι γραμμένο εξολοκλήρου σε αφηγηματικό τόνο τρίτου προσώπου. Νιώθεις ό,τι νιώθουν οι πρωταγωνιστές. Αγαπάς κι εσύ μαζί τους. Πονάς κι εσύ μαζί τους. Και ως γυναίκα δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποια σημεία της πλοκής... θα καταλάβετε!!! Πρώτη "γνωριμία" με την γραφή της και ανυπομονώ ήδη για το επόμενο..

η συγγραφέας ακουμπά ένα σκοτεινό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Μας δίνει γεγονότα κ καταστάσεις μέσα από την σχέση δύο ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Χαρακτήρες που άλλοτε θα συμπαθησουμε καί άλλοτε θα αντιπαθησουμε. Μια ιστορία αγάπης που μας αποδεικνύει την αφοσίωση, ξεπερνά οποιοδήποτε εμπόδιο και οδηγεί στην κάθαρση με όποιο τίμημα. Οι ήρωες είναι κομμάτια από εμάς. Τι θα κάναμε εμείς στην θέση τους;; Άραγε πόσες φορές μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή;; Πόσο "αλικο" μπορεί να είναι το παρελθόν;;;