
Ο παππούς που δε γνώρισα

«Ο παππούς που δε γνώρισα» της Κατερίνας Σέρβη αναδεικνύει τη δύναμη των οικογενειακών ιστοριών και την επιρροή τους στη διαμόρφωση της ταυτότητάς μας. Στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που αναζητά τις ρίζες της, το βιβλίο φέρνει στο φως τις αναμνήσεις ενός παππού που δεν γνώρισε ποτέ ο αφηγητής, αλλά ζει μέσα από τις διηγήσεις του πατέρα του.
Η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από τις περιπέτειες του παππού, ο οποίος, αφού έπεσε με το αεροπλάνο του στην έρημο, αντιμετωπίζει προκλήσεις που αναδεικνύουν τη γενναιότητά του. Οι χαρακτήρες, γεμάτοι συναισθηματική ένταση, μας μεταφέρουν στην παιδική αθωότητα και την ανάγκη για σύνδεση με το παρελθόν, κάνοντάς μας να νιώσουμε την απώλεια, αλλά και την ελπίδα.
Η γραφή της Σέρβη είναι ζωντανή και παραστατική, με εικόνες που ξεπηδούν από τις σελίδες και μας κάνουν να νιώθουμε τις αγωνίες και τις χαρές της οικογενειακής ιστορίας. Χρησιμοποιεί μια απλή, αλλά συνάμα ποιητική γλώσσα που αποτυπώνει την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Αν αναζητάς ένα βιβλίο που συνδυάζει μνήμη, θάρρος και την αναζήτηση των ριζών μας, «Ο παππούς που δε γνώρισα» είναι η ιδανική επιλογή. Η αφήγηση θα σε αγγίξει και θα σε κάνει να σκεφτείς τις δικές σου οικογενειακές ιστορίες.
