Συγκλονιστικό!
Συζητώντας προ καιρού με μια φίλη για -τι άλλο- βιβλία, με ρώτησε για το «Άρωμα» του Πάτρικ Ζισκίντ. Της απάντησα λοιπόν ότι διαβάζοντάς το, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου, που διαπίστωσα ότι υπάρχει τρόπος να περιγράψει κάποιος με λέξεις ένα άρωμα, μια μυρωδιά. Όλοι όσοι το έχουμε διαβάσει, υποθέτω ότι θυμόμαστε ακόμη τη θανατερή οσμή του βυρσοδεψείου, κολλημένη για μέρες στα ρουθούνια μας.
Η επόμενη φορά λοιπόν που έζησα την εμπειρία αυτή, ήταν στο δεύτερο βιβλίο της Ιζαμπέλ Αλιέντε, που κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο «Του Έρωτα και της Σκιάς». Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, σε μια εποχή κατοχής, διχόνοιας, φόβου και κατατρεγμού. Πολύ επίκαιρη θα μου πείτε και πράγματι είναι. Δεν είναι αστυνομικό αλλά εμπεριέχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν την αστυνομική λογοτεχνία. Φόνοι, ανθρωποκυνηγητό, ίντριγκες, ανατροπές, μυστήριο, αγωνία να μάθεις την αλήθεια του αλλά και έρωτα, τρυφερότητα, αγάπη, στοργή. Κι όλα αυτά στημένα έντεχνα, με φόντο μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της παγκόσμιας, σύγχρονης ιστορίας.
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε (ανιψιά του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε), γεννήθηκε το 1942 στη Λίμα και σε πολύ μικρή ηλικία, έχασε τον πατέρα της, αφού αυτός εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος πίσω του. Έκτοτε, η Ιζαμπέλ μεγάλωσε κάτω από τις «φτερούγες» της μητέρα της, την οποία καθώς φαίνεται κι από τα βιβλία της, τη θαυμάζει και την έχει ως πρότυπο. Όπως λέει κι η ίδια «Η μητέρα μου ήταν ο φάρος της ζωής μου, ίσως γι’ αυτό μου είναι πιο εύκολο να γράψω για γυναίκες». Στο έργο της «Του έρωτα και της σκιάς», η συγγραφέας έχει «μεταγγίσει» αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία και είναι εμφανές το «σημάδι» που έχει αφήσει στην ψυχή της, η μυστηριώδης εξαφάνιση του πατέρα της.
Το αγαπώ, το σέβομαι και το υπολήπτομαι αυτό το βιβλίο. Πραγματεύεται αξίες όπως η αγάπη, ο έρωτας, ο σεβασμός στον άνθρωπο, η ελπίδα και ο αγώνας για επιβίωση σε καιρούς χαλεπούς και η αξιοπρέπεια στο θάνατο. Περιγράφει με τρόπο γλαφυρό την ωμή κι άσχημη πραγματικότητα της δικτατορίας Πινοσέτ. Το φόβο που «ποτίζει» ακόμα και τις πέτρες. Τις δεισιδαιμονίες που ταλανίζουν τις ψυχές των πολιτών και τους κρατάνε έρμαιο, τους χιλιάδες αγνοούμενος και τα σπίτια που ερήμωσαν.
Παρακολουθούμε τους ήρωες, ψυχές ελεύθερες, μαχητές της Ζωής, να κινούνται στις σκιές, προκειμένου να δώσουν απάντηση στα ερωτήματά τους. Να κλείσουν τα ανοιχτά «κεφάλαια» στη ζωή τη δική τους μα και τρίτων. Και κάπου εκεί, έρχονται με την πιο τραγική ανακάλυψη. Και ξάφνου τα ερωτήματα βρίσκουν την απάντησή τους κι οι νεκροί τη δικαίωσή τους.
Αγαπώ πολύ την Αλιέντε και μπορώ να σας πω ότι έχω διαβάσει σχεδόν όλα της τα βιβλία αλλά στη ψυχή και το μυαλό μου έχει ξεχωρίσει μακράν το «Του έρωτα και της σκιάς». Νομίζω ότι ήταν και το πρώτο της που είχα διαβάσει, οπότε ο αντίκτυπος ήταν μεγαλύτερος. Και μπορεί το «Σπίτι των πνευμάτων» να θεωρήθηκε best seller και να έγινε παγκοσμίως γνωστό μέσω της κινηματογραφικής μεταφοράς του, με τους Τζέρεμι Άιρονς, Γκλεν Κλόους, Μέριλ Στριπ, Γουινόνα Ράιντερ και Αντόνιο Μπαντέρας, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, για μένα όμως η «Σκιά», είναι το κορυφαίο της. Φυσικά προτείνεται σε όλους!
ΜΑΡΙΑ
ΜΑΡΙΑ