Το παιχνίδι της χήνας

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ' ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ' έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ.

Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του.
Το "Παιχνίδι της Χήνας", ίσως να είναι το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργα του.

«Γεννιέσαι από μια στενωπό που κλείνει πίσω σου, νιώθοντας πιο πολύ την απώλεια του χώρου παρά την απόκτησή του.
Όποιος γεννιέται νύχτα μένει πιστός στο σκοτάδι.
Για μένα είναι ακόμα κόρφος ο ύπνος, κοιμάμαι μες στον πλακούντα της νύχτας.
Εσύ γεννήθηκες την ώρα του δειλινού, όταν ανάβουν οι λάμπες στα δωμάτια και τα φανάρια στους δρόμους.»