Η λήθη που θα γίνουμε

Ένας γιος που κρατάει ζωντανή την μνήμη και το έργο του πατέρα του μέσα από την μαγική και ωμή αφηγησή του. Ένας πατέρας που πάλεψε και άφησε το στίγμα του και είναι άδικο να ξεχαστεί. Η δολοφονία του αποτέλεσε και την αφορμή για να καταγράφει η ζωή του από τα τρεμάμενα χέρια του γιου του. Θα σας καθηλώσει.

Κολομβία 1987: Ανεξέλεγκτη βία απειλές,δολοφονίες,και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων απο διάφορες ένοπλες οργανώσεις. Ένας 65 άρης καθηγητής της ιατρικής σχολής στο Μεδεγίν γράφει ένα απο τα πολλά αρθρα του που συνηθίζουν να χτυπούν σαν πυρωμένο σίδερο .Φωνάζει για την αλήθεια μέσα απο αυτά . Ήθελε οι γιατροι να μην λειτουργουν σα μάγοι αλλα σαν κοινωνικοί ακτιβιστές όπως εκείνος. "Το κράτος δε βλέπει παρα κομμουνιστές και επικύνδινους αντιπάλους σε κάθε ανήσυχο και σκεπτόμενο άνθρωπο". Το ίδιο καλοκαίρι δολοφονήθηκε και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Η ιστορία του γιατρού Αμπαδ απο το συγγραφέα γιό του είναι ουσιαστικά ένα γράμμα που χρειάστηκε 20 χρόνια να εξιστορήσει με μια σκιά που δεν έπαψε ποτέ να τον συντροφεύει. "είμαστε κιόλας η λήθη που θα γίνουμε....η στοιχειώδης σκόνη που μας αγνοεί" αυτό το χαρτί απο το σονετο "Επιτάφιος "του Χορχε Λουις Μπόρχες βρέθηκε στην τσέπη του πατέρα του όταν τον σκότωσαν.

Ο συγγραφέας μέσα από το βιβλίο του αποτίει φόρο τιμής στον αδικοχαμένο πατέρα του.Μας παρουσιάζει στιγμές από τη ζωή του την οικογενειακή,την πανεπιστημιακή και την επαγγελματική. Ιδρυτής του τμήματος προληπτικής ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Αντιόκια γαλούχησε τους φοιτητές του με τις ιδέες του και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους του είναι ότι πήγαινε τους ασκούμενους στις παραγκουπόλεις να δουν τις πραγματικές συνθήκες που βίωνε ο κόσμος.Δε ξεχώριζε πλούσιο και φτωχό παρείχε τη βοήθεια του σε όλους ανεξαιρέτως.Ο ρηξικέλευθος τρόπος δράσης του δεν είχε μόνο υποστηρικτές αλλά και πολλούς εχθρούς που του στέρησαν αρχικά την πανεπιστημιακή του πορεία με συνοπτικές διαδικασίες και στη συνεχεία τη ζωή του. Μελανό σημείο στη ζωή του πατέρα και της οικογένειας είναι ο θάνατος της μίας κόρης του.Εκεί κλυδωνίστηκαν τα θεμέλια της οικογένειας και μία απώλεια πάντα αφήνει πίσω της τραύματα που δεν επουλώνονται εύκολα.Ο συγγραφέας μετά τη δολοφονία του πατέρα του αποφασίζει να φύγει από το Μεδεγίν και να πάει να ζήσει στην Ιταλία καθώς βλέπει όλοι οι φίλοι του εκλιπόντος να δολοφονούνται. Ο Εκτορ Αμπάδ Φασιολίνσε μέσα από την εξιστόρηση αναπολεί ωραίες και άσχημες αναμνήσεις που βίωσε.Η ενθύμηση της αυτοκτονίας τον κάνει να ξαναπενθήσει μία άσχημη εμπειρία που έζησε και να θυμηθεί καταστάσεις της μαύρης περιόδου που έζησε. Ένα εκπληκτικό κοινωνικό και πολιτικό μυθιστόρημα που συγκινεί και αγγίζει με τα μηνύματα που αφήνει!