Ο προφήτης του Θεού

Αυτό το βιβλίο το περίμενα όλη μου την ζωή και το κατάλαβα μόλις το ολοκλήρωσα. "Ο Προφήτης του Θεού" είναι ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην ιστορική έρευνα και το μυθιστόρημα. Ο συγγραφέας έκανε μια εκτενή έρευνα για τον Μοχάμμαντ Ιμπν Αμπντ'άλλαχ και φάνηκε τόσο μέσα από το έργο όσο κι από την βιβλιογραφία και τις παραπομπές. Μια τόσο μεγάλη δουλειά -τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά- είναι το λιγότερο αξιέπαινη. Σε όλη την διάρκεια του έργου, ο συγγραφέας δείχνει τον ύψιστο σεβασμό στα ιστορικά πρόσωπα, μέσα από τους τρεις πρωταγωνιστές, και κυρίως στον βασικό χαρακτήρα, τον Προφήτη. Δεν βρίσκεις πουθενά την προπαγάνδα του σήμερα σε βάρος μιας πίστης που όλοι αγνοούν, αλλά όλοι κακολογούν. Η βαθιά φιλοσοφία του Ισλάμ, η γέννηση και τα πρώτα βήματα εξάπλωσης του παρουσιάζονται με την μορφή θεατρικής σχεδόν παράστασης, χάρις τον μεγάλο αριθμό διαλόγων ανάμεσα στον παντογνώστη σύντροφο του Μοχάμμαντ και τον γραφέα με τις εύλογες απορίες. Πολλές φορές μπορεί να φάνταζε βλάσφημος, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για την αναπαράσταση εκείνου του πιστού που αγαπάει τον θεό του, αλλά αμφισβητεί ένα κατεστημένο που εδραιώθηκε από τρίτους. Είναι ίσως ένας πρόδρομος των μυστικιστών, αφού η ιστορία τοποθετείται το 672 μ.Χ., την εποχή των Ομεϋαδών οι οποίοι δεν διατήρησαν την βαθιά θεοκρατία των προκατόχων τους. Επιπλέον, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προκύψουν οι σούφι. Μέσα στο έργο, αλλά κυρίως στο τέλος, υπάρχουν όμορφα αποφθέγματα με σημαντικά μηνύματα, τα οποία δεν έχουν σκοπό να υπονομεύσουν την Ανατολή και την πίστη της, αλλά να υπογραμμίσουν την αδυναμία των ανθρώπων κάθε κοινωνίας να διατηρήσει την ομορφιά κάτι θείου. Μακάρι αυτό το βιβλίο να πέσει στα χέρια εκατοντάδων αναγνωστών και να το αντιμετωπίσουν με τον σεβασμό και το καθαρό μυαλό που το αξίζει. Έχει να πει πολλά περισσότερα από όσα προοικονομεί η περίληψη του οπισθόφυλλου.

Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει.