Το [σχεδόν] ημερολόγιο μιας 82χρονης

Είμαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα που κρύβω χρόνια, και μπερδεύω τι έχω πει σε ποιον, όσον αφορά την ηλικία μου). Με λένε Μελίνα Μπίλια και δεν είμαι μια συνηθισμένη γιαγιά - παρόλο που έχω πόνους και παθήσεις που πάνε σύννεφο, όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου. Διαφέρω επειδή έχω κέφι, και ενθουσιασμό και διάθεση να "κάνω πράγματα"- αρκεί αυτά τα πράγματα να είναι πάνω στη γη, άντε και στη θάλασσα. Δεν είμαι δηλαδή από τις γιαγιάδες που πετάνε με ελικόπτερα και πηδάνε με αλεξίπτωτα και τέτοια.

Είμαι από τις γιαγιάδες που έμαθαν το ίντερνετ χάρη στις εγγονές τους. Επίσης, ο κολλητός μου καλλιεργεί παράνομα φυτά στο μπαλκόνι του και ένεκα η Κρίση, και που έσπασε τη λεκάνη του ο κολλητός μου χωρίς να πηδήξει από ελικόπτερο, τα φυτά του τώρα τα πουλάμε παρέα. Τα φυτά δεν είναι ραδίκια, εκτός κι αν καπνίζονται τα ραδίκια. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, έχω δουλέψει από γραμματέας μέχρι "πόρτα" σε μαγαζιά της νύχτας, οπότε δεν με τρομάζει το γιαπί, το πιλοφόρι, το μυστρί.

Διαβάζοντας έναν χρόνο από τη ζωή μου θα ακολουθήσετε τις περιπέτειές μου: πούλησα όχι-ραδίκια, γνώρισα έναν ενδιαφέροντα παππού, ασχολήθηκα με το αιρ-μπι-εν-μπι, ανακατεύτηκα στην ερωτική ζωή της εγγονής μου, γενικά είχα έναν σωρό περιπέτειες μέσα σε αυτόν τον χρόνο. Διαβάζοντας το ημερολόγιό μου θα καταλάβετε επιτέλους ότι ΝΑΙ έχετε λόγους να σηκώνεστε κάθε πρωί από το κρεβάτι σας, και μάλιστα με κέφι, με ενθουσιασμό, όπως εγώ... ή ότι δεν χρειάζεστε καν λόγους.

Θα μάθετε επίσης πώς πραγματικά είναι να είσαι ογδόντα δύο χρονών (άσχετα αν λες ότι είσαι εβδομήντα πέντε...)