Άτοκες δόσεις με ή χωρίς πιστωτική
Το «Μαύρο ρόδο» της Ελένης Καπλάνη είναι ένα μυθιστόρημα που εξερευνά τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, στην αγάπη και την υποχρέωση. Διαδραματίζεται σε μια εποχή όπου οι παραδοσιακές αξίες συγκρούονται με τις προσωπικές επιθυμίες, προσφέροντας μια βαθιά κοινωνική αναφορά στη ζωή μιας νέας κοπέλας που επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι.
Η πλοκή εστιάζει στη ζωή της ηρωίδας, η οποία βιώνει μια εσωτερική πάλη ανάμεσα σε όσα θέλει και σε όσα απαιτεί η κοινωνία. Οι χαρακτήρες είναι πλούσιοι και πολυδιάστατοι, με τον Δημήτρη να είναι η αφετηρία μιας ρομαντικής ανατροπής που διαταράσσει την καθημερινότητά της. Τα συναισθήματα κυμαίνονται από την αμηχανία μέχρι την ένταση, καθώς οι σκιές του παρελθόντος την ακολουθούν.
Η γραφή της Καπλάνη συνδυάζει ρεαλισμό και ποίηση, με ζωντανές περιγραφές που αναδεικνύουν τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων. Οι διάλογοι είναι φυσικοί και αποκαλύπτουν τις ψυχολογικές αποχρώσεις των χαρακτήρων, προσφέροντας στον αναγνώστη μια αίσθηση άμεσης σύνδεσης.
Αν αναζητάς ένα βιβλίο που να αγγίζει την ψυχή και να εξερευνά την ανθρώπινη φύση μέσα από τον έρωτα και την αυτογνωσία, το «Μαύρο ρόδο» είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις.
Η επιστροφή στο πατρικό είναι ταυτόχρονα και επιστροφή στο παρελθόν, τότε που όλα άλλαξαν απότομα στη ζωή της νέας κοπέλας.
Η πάλη ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει, το πρέπει και το μπορώ, με τις σκιές του χθες να βαραίνουν το πεπρωμένο της.
Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της, χωρίς η ίδια να το έχει επιλέξει, σ’ ένα χώρο που της άφησε τα σημάδια του, μ’ έναν τρόπο σκέψης μακριά από των υπολοίπων.
Οι εσωτερικές συγκρούσεις τεράστιες. Τι θα ακολουθήσει;
Όταν ο άλλος σού δίνει ένα κομμάτι της ψυχής σου που δεν είχες καν αντιληφθεί ότι σου έλειπε, τότε μήπως η αγάπη είναι ένα λουλούδι που πρέπει να του επιτρέψεις να ανθίσει;
Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ορίζει η μοίρα.
Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε ο Θεός.
Ένα μυθιστόρημα όχι μόνο για τον έρωτα, αλλά και για την αγνότητα της ψυχής, ένα καθηλωτικό και κατανυκτικό βιβλίο.
O Δημήτρης την κοίταξε με απορία, αλλά βλέποντας το πρόσωπό της να λάμπει ολόκληρο από τα γέλια χάζεψε. Λες και το γέλιο ήταν μαγικό και πήρε τα ράσα από πάνω της και άφησε μια όμορφη νεράιδα.
Το μαντίλι είχε κυλήσει από το κεφάλι της και φάνηκαν τα καστανόξανθα μαλλιά της.
«Είσαι πανέμορφη!» της είπε χωρίς να το σκεφτεί και της κόπηκε το γέλιο μαχαίρι.
Τον κεραυνοβόλησε με το βλέμμα της και κουκουλώθηκε με το μαντίλι. Σηκώθηκε απότομα για να φύγει.
Είχε περάσει τα όρια. Κακώς μιλούσε με τούτο τον ανέμελο νεαρό.
Δεν έπρεπε.
SOPHIA
SOPHIA