Η φόνισσα

Ο Παπαδιαμάντης, εξαιρετικός λαογράφος, μέσα από τη συγκλονιστική ιστορία της Φραγκογιαννούς, σκιαγραφεί μία κοινωνία στην οποία η προοπτική των γυναικών είναι τα βάσανα.

Η Φραγκογιαννού, είναι μια γυναίκα της εποχής του Παπαδιαμάντη, μιας ανδροκρατούμενης δηλαδή κοινωνίας. Είναι μια γυναίκα σκληρή αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητη και προβληματισμένη για τη θέση της γυναίκας. Με αυτόν το τρόπο, ο Παπαδιαμάντης προβάλλει το κοινωνικό πρόβλημα που υπήρχε στην εποχή του, το οποίο σχετίζεται με την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας. Τραγική φιγούρα η γριά Χαδούλα, συνάμα όμως, μια επαναστάτρια δίχως τέλος.

αριστοτεχνικά συνθέτει το μυθιστόρημά του, ώστε αφήγηση και ιδεολογία να αλληλοεξυπηρετούνται.

Ένα από τα κορυφαία έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που σημάδεψε γενιές αναγνωστών.Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη γραμμένη το 1903 θεωρείται ίσως το πιο επιτυχημένο έργο του συγγραφέα, το οποίο συνεχίζει να σαγηνεύει όλο και περισσότερους αναγνώστες.Χαρακτηρισμένο από τον ίδιο ως ‘’κοινωνικό μυθιστόρημα’’ αποτελεί μία νουβέλα με κεντρικό πρόσωπο την Χαδούλα, τη Φόνισσα, η οποία, έχοντας πάρει τον συνήθη για τις γυναίκες της εποχής της χαρακτηρισμό από το όνομα του άντρα της, είναι πλέον η Φραγκογιαννού. Σε μία από τις πιο ανατριχιαστικές νατουραλιστικές του καταγραφές ο Παπαδιαμάντης μας αφηγείται την ιστορία ‘’της τάλαινας γυνής’’, η οποία υποχρεωμένη να υπομένει τα βάσανα που όριζε το φύλο και η εποχή της, διαδέχεται τους δουλικούς ρόλους της κόρης, της συζύγου, της μάνας και στη συνέχεια, της ‘’πενθεράς’’ και ‘’μάμμης’’.Αυτή είναι μία ατέλειωτη σειρά από βάρη που ωθούν την Φραγκογιαννού στη βαθιά συνειδητοποίηση της τραγικής μοίρας της γυναικός και τη γεμίζουν οργή για την αδικία που είναι υποχρεωμένη να επωμίζεται. Σε μια προσπάθεια απονομής δικαιοσύνης ή και επανάστασης στον φαύλο κύκλο του γυναικείου ριζικού, αυτό που με τα λόγια του συγγραφέα συνεπάγεται το ‘’ψήλωμα του νου’’, η ‘’γραία’’ -55 ετών- ‘’Χαδούλα’’ επιχειρεί το ‘’έγκλημα’, μία σειρά από φόνους μικρών κοριτσιών, για να απαλλάξει από το βάρος της μοίρας τους αυτά και τους γονείς τους. Η υποψία για την ενοχή της οδηγεί στην δίωξη της, η οποία συνεχίζεται μέχρις ότου φτάσει στην παραλία επιθυμώντας να περάσει στο ερημητήριο του Αγίου Σώστη, όπου και βρίσκει τον θάνατο από πνιγμό. Η Φόνισσα είναι µια κιβωτός, από τις ελάχιστες που έχουν αποµείνει, για να µπορέσει ο άνθρωπος να παρηγορηθεί και να ξαναθυµηθεί την πραγµατική αξία και τον αληθινό του προορισµό: την πραγµάτωση της αγάπης. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαµάντης, όπως και ο ισοϋψής του Γεώργιος Βιζυηνός, δεν δίστασε να βάψει τα συγγραφικά του χέρια µε τα πιο άνοµα και ανόσια αίµατα. Και πράττοντάς το, άνοιξε εσαεί τις πύλες του αναγνωστικού παραδείσου.

Ένα από τα αναγνώσματα που άλλαξαν το πως βλέπω την λογοτεχνία. Αν και την φονισσα την έχω διαβάσει μόνο μια φορά στη ζωή μου με ακολουθεί ακόμα και σήμερα και δεν νομίζω ότι θα την ξεχάσω ποτέ. Ένα ανάγνωσμα που πραγματικά σε βάζει σε σκέψεις. Σίγουρα ένα ελληνικό must read.