
Η χρησιμότητα του άχρηστου
Μανιφέστο: Με ένα δοκίμιο του Abraham Flexner

Στο βιβλίο του «Η χρησιμότητα του άχρηστου», ο Νούτσιο Όρντινε μας προσκαλεί να επανεξετάσουμε τις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας, εξετάζοντας την ιδέα ότι ό,τι δεν είναι άμεσα χρήσιμο δεν έχει αξία. Μέσα από μια πλούσια συλλογή στοχασμών και αναφορών σε κλασικούς φιλοσόφους και συγγραφείς, το έργο αυτό διαπραγματεύεται τη σημασία της τέχνης, της γνώσης και της δημιουργικότητας σε έναν κόσμο που προσδοκά μόνο το κέρδος.
Η πλοκή του βιβλίου κινείται γύρω από τη σύγκρουση ανάμεσα στην ανάγκη για πρακτικότητα και την αχρησία που μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Οι χαρακτήρες δεν είναι μόνο φανταστικοί, αλλά και οι ιδέες των φιλοσόφων που αναβιώνουν, προκαλώντας συναισθήματα αναγνώρισης και προβληματισμού. Η γλώσσα του Όρντινε είναι άμεση και προκλητική, με μια αίσθηση επείγοντος που σε καλεί να αναλογιστείς τη δική σου σχέση με την τέχνη και τη γνώση.
Εξερευνώντας τη «χρησιμότητα του άχρηστου», αυτό το βιβλίο είναι περισσότερο από μια απλή θεωρητική ανάλυση. Είναι μια πρόκληση να επαναστατήσεις ενάντια στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Αν θέλεις να ανακαλύψεις τις πραγματικές αξίες της ζωής, αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσεις.
Στις εμπορευματικές δημοκρατίες μας υπάρχουν κάποιες γνώσεις που έχουν τη φήμη των «άχρηστων», οι οποίες στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν μια εκπληκτική χρησιμότητα.
Σε αυτό το φλογερό κείμενο, ο Νούτσιο Όρντινε εφιστά την προσοχή μας στη χρησιμότητα του άχρηστου και στην αχρηστία του χρήσιμου.
Μέσα από τους στοχασμούς μεγάλων φιλοσόφων (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ζουάνγκ-ζι, Πίκο ντελλά Μιράντολα, Μονταίνιος, Tζορντάνο Μπρούνο, Καμπανέλλα, Μπέηκον, Κάντ, Τοκβίλ, Νιούμαν, Πουανκαρέ, Χάιντεγκερ, Μπατάιγ) και σπιυδαίων συγγραφέων (Οβίδιος, Δάντης, Πετράρχης, Βοκκάκιος, Αλμπέρτι, Αριόστο, Τόμας Μόρ, Σαίξπηρ, Θερβάντες, Μίλτον, Λέσσινγκ, Λεοπάρντι, Ουγκό, Γκωτιέ, Ντίκενς, Χέρτσεν, Μπωντλαίρ, Στήβενσον, Οκακούρα Κακούζο, Γκαρθία Λόρκα, Μάρκες, Ιονέσκο, Καλβίνο, Φόστερ Ουώλλας), ο Νούτσιο Όρντινε δείχνει πως η εμμονή της κατοχής και η λατρεία της χρησιμότητας καταλήγουν να στραγγίζουν το ανθρώπινο πνεύμα, αποσταθεροποιώντας και βάζοντας σε κίνδυνο τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, την τέχνη και τη δημιουργικότητα, καθώς και θεμελιώδεις αξίες όπως η dignita hominis, η αγάπη και η αλήθεια.
Ο Άμπρααμ Φλέξνερ, στο συναρπαστικό κείμενό του, που μεταφράζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, μας θυμίζει ότι μόνο οι επιστήμες μας διδάσκουν τη χρησιμότητα του άχρηστου.
Χωρίς το δωρεάν και το άχρηστο, πνίγοντας εκείνες τις πολυτέλειες που θεωρούνται περιττές, πολύ δύσκολα ο homo sapiens θα καταφέρει να κάνει πιο ανθρώπινη την ανθρωπότητα.
«Παρατηρήστε τον κόσμο να τρέχει πολυάσχολος στους δρόμους. Δεν κοιτάζουν ούτε δεξιά ούτε αριστερά, ανήσυχοι, με τα μάτια καρφωμένα στο έδαφος σαν σκυλιά. Προχωράνε ευθεία, aλλά πάντα χωρίς να κοιτάζουν μπροστά τους, διότι καλύπτουν μια διαδρομή ήδη γνωστή τους, μηχανικά. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου αυτό συμβαίνει. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οικουμενικός, είναι ο πολυάσχολος άνθρωπος που δεν έχει χρόνο, που είναι φυλακισμένος από την ανάγκη, που δεν κατανοεί πώς ένα πράγμα μπορεί να μην είναι χρήσιμο· που δεν κατανοεί ούτε πώς στην πραγματικότητα, το χρήσιμο μπορεί να είναι άχρηστο, καταπιεστικό βάρος. Αν δεν καταλάβουμε τη χρησιμότητα του άχρηστου, δε θα καταλάβουμε την τέχνη· και μια χώρα που δεν καταλαβαίνει την τέχνη είναι μια χώρα σκλάβων ή ρομπότ, μια χώρα δυστυχισμένων ανθρώπων, ανθρώπων που δεν γελάνε και δεν χαμογελάνε, μια χώρα χωρίς πνεύμα· όπου δεν υπάρχει χιούμορ, όπου δεν υπάρχει γέλιο, υπάρχει οργή και μίσος». – ΙΟΝΕΣΚΟ



αξιολογήσεις





elena
elena
eleni
eleni
Konstadinos
Konstadinos
christiana.gouzou
christiana.gouzou
eirini82
eirini82
roulahatz
roulahatz
eva
eva
Ησιοδος
Ησιοδος