«H βασική ένταξη του συντηρητισμού ως κοινωνικοπολιτικού και ιδεολογικού φαι-νο-μένου στο συνολικό φάσμα των νεότερων χρόνων σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, ότι δεν είναι μια ιστορική, πόσο μάλλον μια ανθρωπολογική σταθερά, αλλά ένα συγ-κεκριμένο ιστορικό φαινόμενο που συνδέεται με μια ορισμένη εποχή και έναν ορισμένο τόπο και εκλείπει μαζί με αυτή την εποχή ή ακόμη και πριν από το τέλος της, και, δεύτερον, ότι δεν μπορεί να κατανοηθεί μόνον υπό το πρίσμα της εχθρότητας απέναντι στη Γαλλική Επανάσταση, αλλά καλύτερα μέσα από την αντιπαράθεσή του με ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νεότερων χρόνων γενικά, τα οποία όμως από συντηρητική σκοπιά είναι επαναστατικά. Αλλά ακόμη και αν επικρατούσε συμφωνία σχετικά με αυτή την τόσο συνολικά διατυπωμένη διπλή θέση, το κέρδος ως προς το περιεχόμενο δεν είναι μεγάλο αν δεν συλλάβουμε με επαρκή ακρίβεια τα κρίσιμα για τον προβληματισμό μας γνωρίσματα της εποχής στην οποία ο συντηρητισμός διαμορφώνεται, δρα και τελικά διαλύεται – και επιπλέον αν δεν λυθεί ικανοποιητικά το πρόβλημα της τελικής προέλευσης των συντηρητικών ιδεών από την άποψη της κοινωνικής ιστορίας και της ιστορίας του πνεύματος».
dimconstant
dimconstant
stmanouras
stmanouras