Set in Bluntness
Το Set in Darkness ξεκινά από το Queensbury House, μέρος του συγκροτήματος κτιρίων που θα στεγάσει σύντομα το νέο κοινοβούλιο της Σκωτίας. Όλες οι νέες κατασκευές έχουν δημιουργηθεί, αλλά το Queensbury House είναι μέρος του παλιού που διατηρείται και ανακαινίζεται. Κατά τη διαδικασία της διόρθωσης των πραγμάτων, ένα σώμα ανακαλύπτεται πίσω από ένα μπλοκαρισμένο τζάκι. Δεν θα είναι η μόνη φορά που το παρελθόν ξαναεμφανίζεται άβολα.
Μόλις δύο δεκαετίες νωρίτερα το Εδιμβούργο ήταν στα πρόθυρα μιας παρόμοιας έκρηξης, αλλά η ψηφοφορία για τη σκωτσέζικη αποκέντρωση πήγε με λάθος τρόπο και το κομμάτι της ανεξαρτησίας - και τη δυνατότητα να κερδίσετε πολλά χρήματα με εικασίες γης και κατασκευαστικές εργασίες - δεν δεν θα γίνει. Παρά την πιο επιτυχημένη σειρά των γεγονότων με την έλευση του γύρου του αιώνα που το πρόσφατο παρελθόν στοιχειώνει επίσης το παρόν.
Αρκετά σύντομα υπάρχουν τρία πτώματα: ο άγνωστος στο τζάκι, ο Ρόντι Γκρίβε, ο οποίος υπερασπίστηκε το νέο κοινοβούλιο, και ένας άστεγος άντρας που προφανώς αυτοκτόνησε - και αποδεικνύεται ότι είχε περίπου 400.000 λίρες στην τράπεζα.
Αυτοί οι θάνατοι δεν φαίνεται να έχουν να κάνουν πάρα πολύ μεταξύ τους, αλλά φαίνεται να υπάρχουν κάποιες συνδέσεις - και σίγουρα αρκετά μυστήριο. Και ο επιθεωρητής ντετέκτιβ Τζον Ρέμπους εξετάζει και τους τρεις. Σε συνδυασμό με τον ανιχνευτή γάμου DI Derek Linford, ο Rebus - οτιδήποτε άλλο εκτός από το αγαπημένο του αφεντικού - έχει κάποιο πρόβλημα να κάνει τα πράγματα με τον τρόπο του, αλλά τελικά καταφέρνει.
Τραχύ γύρω από τις άκρες, γενικά πίνοντας πολύ, ανησυχούσε για την κόρη του Sammy (που υποβλήθηκε σε αποκατάσταση κάτω από το νότο, μετά από ένα ατύχημα που την έβαλε σε αναπηρικό καροτσάκι) αλλά δεν της έδωσε αρκετή προσοχή, ο Rebus είναι μόνο στο στοιχείο του όταν κυνηγάει το κακοί τύποι. Πάνω από όλα, είναι και η περίοδος των Χριστουγέννων, και με όλα όσα συνωμοτούν εναντίον του έχει μια δύσκολη στιγμή. Το συνθέτουν λοιπόν είναι η απελευθέρωση από τη φυλακή του Big Ger Cafferty, μια μακροχρόνια εχθρική σκέψη που νόμιζε ότι είχε απομακρύνει αρκετά για πάντα. Αλλά ο Cafferty έχει μια ακτινογραφία που δείχνει ότι έχει καρκίνο και μόνο λίγο χρόνο για να ζήσει (όχι ότι ο Rebus θα πέσει για αυτή τη δικαιολογία), έτσι τον άφησαν.
Οι έρευνες ξετυλίχθηκαν όμορφα: Ο Ράνκιν λειτουργεί καλά με τον καθημερινό ντετέκτιβ. Από το κουραστικό έργο της κοσκίνισμα για ενδείξεις έως την περίπλοκη πολιτική γραφείου, αυτά είναι τα καλύτερα μέρη του βιβλίου (και συνθέτουν ένα καλό κομμάτι του) Ο Ράμπους έρχεται σε επαφή με τον Λίνφορντ - ο οποίος είναι σχεδόν πολύ καλός για να είναι αληθινός, εκτός από το ότι αποδεικνύεται ότι δεν παίρνει την απόρριψη από τις κυρίες πάρα πολύ καλά, γεγονός που προκαλεί προβλήματα όταν η κυρία είναι συνάδελφος.
Εκτός από τα εγκληματικά στοιχεία που μοιάζουν να εμπλέκονται σε όλα αυτά (συμπεριλαμβανομένων μερικών που έχουν γίνει ημι-σεβαστοί) υπάρχει επίσης η οικογένεια Grieve: ισχυρή, γνωστή και αποτελείται από μια αρκετά συλλογή χαρακτήρων. Και υπάρχει ένας γιος που τυχαίνει να λείπει από το 1979 .....
Υπάρχει επίσης ένα δευτερεύον αφηγηματικό νήμα, ακολουθώντας τα αστεία ενός ζεύγους ασυμφωνημένων, δυσαρεστημένων φίλων παιδικής ηλικίας που έχουν προσβάλει τις γυναίκες. Υπάρχει κάποια σχέση με την υπόλοιπη ιστορία, αλλά - παρόλο που ο Rankin κάνει κάποια ωραία γραφή εδώ - ποτέ δεν σβήνει πλήρως και αισθάνεται σχεδόν σαν ένα ματαιωμένο δεύτερο μυθιστόρημα, που το έκαναν αυτό γιατί δεν μπορούσε να υποστηρίξει ένα από τα δικά του .
Όσον αφορά την κεντρική ιστορία, τους θανάτους που διερευνά ο Rebus, η συσσώρευση είναι αρκετά καλά και ευχάριστη. Μόνο όταν τα πράγματα δεθούν, γίνεται λίγο ακατάστατο και αμήχανο. Όχι ότι ο Rankin δεν προσφέρει μια καλή εξήγηση για το τι συνέβη: είναι η παρουσίαση που γλιστρά. Ο Λίνφορντ απομακρύνεται με βολικό τρόπο - ατυχές, ανεξάρτητα από το πόσο ανυπόμονος είναι - και η τελική δυναμική μεταξύ αστυνομίας, υπόπτων, εγκληματιών και άλλων γενικά δεν αισθάνεται πλέον φυσική. Το χαμηλό σημείο πλησιάζει στο τέλος, όταν κάποιος σημειώνει: "Η αποστολή κάποιου όπως ο Ρέμπους για να πάρει συνέντευξη από έναν άρρωστο άνδρα ισοδυναμεί με παράνομη δολοφονία."
Το τέλος, με κάποιον Rebus πιθανότατα δεν θέλει να δει σε αυτήν τη θέση: "πίσω, και υπεύθυνος για το Εδιμβούργο του" προσφέρει κάποια υπόσχεση για το μέλλον, αλλά και πάλι ο Rankin δεν το φέρνει με τον πιο πειστικό τρόπο. Είναι καλή ιδέα, αλλά η εκτέλεση απογοητεύει λίγο.
Γεμάτο με χαρακτήρες, ο Rankin δεν μπορεί να δώσει αρκετή προσοχή σε όλους (ο Λίνφορντ, ιδιαίτερα, αγνοείται ανεπιθύμητα από το τέλος του βιβλίου), αλλά όταν το επιλέξει μπορεί να δουλέψει πολύ όμορφα με αυτό που έχει. Η προσωπική ζωή του Rebus δεν παρεμβαίνει πάρα πολύ με τα πράγματα: τα μεθυσμένα binges περιορίζονται στο ελάχιστο, η μία γυναίκα στη ζωή του - η κόρη Sammy - είναι εκτός θέασης και σε μεγάλο βαθμό από το μυαλό και κοιμάται μόνο με μια λάθος γυναίκα. Η πιο ενδιαφέρουσα σχέση του είναι με τον συνάδελφο Siobhan Clarke.
Είναι οι προσωπικές αδυναμίες των άλλων - συμπεριλαμβανομένου του Λίνφορντ - που παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στο πώς ξεδιπλώνονται τα πράγματα.
Υπάρχει το συνηθισμένο καλό πράγμα του Εδιμβούργου: η πόλη παραμένει ένας σημαντικός παίκτης στο βιβλίο και ο Rankin το καλύπτει καλά, από τα άφθονα περιθώρια έως τα γρήγορα μεταβαλλόμενα νέα πλούσια μέρη. Και υπάρχουν πολλές μουσικές αναφορές, μια σε μεγάλο βαθμό χαμένη ποπ κουλτούρα που χρονολογείται με τον Rebus (αν και είναι ανοιχτός στο νέο - αν είναι καλό) - και τον αφήνει (και Rankin) να αναδείξει λίγο. Συνολικά το Set in Darkness είναι μια σταθερή, μεγάλη ανάγνωση, με λίγα μόνο μειονεκτήματα - αν και αυτά είναι πιο αισθητά επειδή ο Rankin θέτει τη γραμμή αρκετά ψηλά.
