Πριν χαθούν τα πουλιά

Το περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία το βιβλίο αυτό, αλλά δεν μου άρεσε! Ακόμη ένα βιβλίο που εστιάζει περισσότερο στα προβλήματα και στις "αδυναμίες" του πρωταγωνιστή και όχι τόσο με το θέμα που υπόσχεται το βιβλίο, που είναι το φυσικό περιβάλλον και η καταστροφή του. Θα προτιμούσα περισσότερο να έχει αφήσει στην άκρη η συγγραφέας τα συναισθήματα και τα πάθη της πρωταγωνίστριας και να εστιάσει στην ανάδειξη των προβλημάτων που προκαλούμε όλοι μας στο περιβάλλον, μέσω της ιστορίας των πουλιών!

Η Φράνι Στόουν είναι μια νεαρή Βιολόγος ερευνήτρια. Μετά από κάποιους μήνες στην Ιρλανδία αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Γροιλανδία, στην Αρκτική για να μελετήσει την ζωή και την αναπαραγωγή των αρκτικών γλαρονιών. Με όλο της τον ερευνητικό εξοπλισμό παρατηρεί τα γλαρόνια στα παγωμένα νερά της Αρκτικής. Είναι φθινόπωρο όμως και τα αρκτικά γλαρόνια θα μεταναστεύσουν από την Γροιλανδία στην Ανταρκτική, παιρνώντας από τον Ατλαντικό ωκεανό για να βρούν τροφή και να αναπαραχθούν. Έτσι λοιπόν η Φράνι αποφασίζει να σαλπάρει με ένα αλιευτικό σκάφος μέχρι την Ανταρκτική για να παρατηρήσει την μεταναστευτική ιδιότητα των γλαρονιών. Σύμφωνα με έρευνες τα αρκτικά γλαρόνια ταξιδεύουν 80000 χμ από την Αρκτική μέχρι την Ανταρκτική για να να βρούν τροφή λόγω της παράνομης αλιείας στην Αρκτική με συνέπεια την εξαφάνιση των ψαριών που αποτελούν την κύρια τροφή των γλαρονιών. Ο λόγος που η Φράνι μελετάει τα γλαρόνια είναι ότι λόγω της ρύπανσης του οικοτόπου τους τείνουν προς εξαφάνιση. Καθώς όμως εξελίσσεται η ιστορία της πρωταγωνίστριας του βιβλίου ανακαλύπτουμε το σκοτεινό μυστικό της Φράνι που από ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα πουλιά άλλα και κάτι άλλο. Κριτική: Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην άγρια φύση, στα ζωικά είδη που τείνουν προς εξαφάνιση εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο ο οποίος καταστρέφει οικοτόπους που δεν του ανήκουν. Υπέροχο βιβλίο που σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο άκαρδος είναι μερικές φορές ο άνθρωπος αλλά επίσης σου δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Εγώ προσωπικά μετά το βιβλίο άρχισα να ψάχνω πληροφορίες για τα αρκτικά γλαρόνια.

I wish there were more stars to give this book... I feel so deeply touched, so fully understood.. I cannot recommend it highly enough... Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση ότι τα βιβλία είναι κατά βάση ανθρωποκεντρικά. Μερικά ( τα περισσότερα ) κατώτερα των περιστάσεων - κάποια ( λίγα) εξαιρετικά, όπως το " Κορίτσι, γυναίκα, άλλο ". ΑΛΛΑ... Όπως είπε και η αγαπημένη Virginia Woolf, I have a deeply hidden and inarticulate desire for something beyond the daily life ( αυτό θα μπορούσε να ήταν και το μότο της ψυχής μου). Έχετε διαβάσει βιβλία που όταν τα κλείσατε δε θέλατε να μιλήσετε για αυτά, απλώς να τα αφήσετε να καθίσουν λίγο μέσα σας, να ηρεμήσουν για να μπορέσετε να απορροφήσετε αυτό που μόλις βιώσατε διαβάζοντας το; Αυτό, ήταν για μένα ένα τέτοιο βιβλίο. Λυρικό, μια σπαρακτική ωδή στη ζωή και την ελπίδα που χάνεται;.. Ο πάγος και το κρύο μου "μιλάει", με τραβάει και στο φτωχό μου μυαλό αυτή η γη που την πατούμε είναι κάτι πολύ περισσότερο από το σπιτάκι και το αυτοκινητάκι μας. Δε γεννηθήκαμε για να δουλεύουμε μόνο και να πληρώνουμε λογαριασμούς, και θα μου άρεσε να υπάρχει στα αλήθεια εκείνη η ινδιάνικη μετά θάνατον γέφυρα όπου σε περιμένουν ολα τα ζωντανά πλάσματα που συνάντησες στο πέρασμα σου από τη ζωή, για να σε κρινουν. Δε φανταζόμουν ότι όλο αυτό που νιώθω θα μπορούσε κάποιος να το εκφράσει με λόγια. Αν νιώθετε κι εσείς αυτή την πετριά να σας βαραίνει, διαβάστε το.. Κρύο, πάγος, θάλασσα, τα υπέροχα αρκτικά γλαρόνια και μια γυναίκα αποφασισμένη να τα ακολουθήσει από την Αρκτική ως την Ανταρκτική σε ένα ταξίδι κάθαρσης και λύτρωσης. Πάω στη γωνίτσα μου να κλάψω τώρα.

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα της Charlotte McConaghy, τρομάζεις γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα απίθανο σενάριο, να ζεις σε έναν κόσμο χωρίς πουλιά, ψάρια και ζώα. Αυτό είναι το κεντρικό θέμα του βιβλίου, η προσπάθεια του ανθρώπου -εδώ είναι η Φράνι Στόουν- που έχει ως στόχο να ακολουθήσει την πορεία που κάνουν τα αρκτικά γλαρόνια, στο τελευταίο τους ταξίδι από τη Γροιλανδία στην Ανταρτική. Η Φράνι Στόουν, η οποία από πολύ μικρή ηλικία είχε μια μεγάλη αγάπη για τα πουλιά, βάζει την ζωή της συνέχεια σε κίνδυνο και ρισκάρει να ακολουθήσει τα αρκτικά γλαρόνια σε ένα ταξίδι το οποίο είναι γεμάτο κινδύνους. ''Τα κοράκια άρχισαν να με ακολουθούν. Αν περπατούσαμε ως τα μαγαζιά, πετούσαν μαζί μας και κούρνιαζαν στις στέγες των σπιτιών. Όταν τριγύριζα στις ξερολιθιές των λόφων, έκαναν κύκλους πάνω από το κεφάλι μου. Με συνόδευαν στο σχολείο και περίμεναν στα δέντρα να τελειώσω τη μέρα μου'' Είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα, αρκετά ατμοσφαιρικό,κρατάς την ανάσα σου μέχρι και την τελευταία σελίδα του βιβλίου.

Φανταστικό. Η συγγραφέας προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη θίγοντας ζητήματα του φυσικού περιβάλλοντος, τη στιγμή που μας συστήνει την ηρωίδα κάνοντας βαθιά κατάδυση στον ψυχισμό της. Σκοτεινό μα όμορφο ταυτόχρονα, το βρήκα υπέροχο