Εφιάλτης, η απολογία
Ιδού ένα βιβλίο που έχω διαβάσει πολύ καιρό για το οποίο συνειδητοποίησα ότι δεν έχω γράψει κουβέντα τελικά και είναι κρίμα, μιας και πρόκειται για ένα βιβλίο τρομερά ενδιαφέρον με το Νίκο Φαρούπο να έχει προφανώς κάνει πολλή μελέτη γράφοντας το.
Στους απίθανους συνειρμούς μου, μου θυμίζει τον Τελευταίο Πειρασμό του Καζαντζάκη με την οπτική του τι θα γινόταν αν, να γίνεται μια συναρπαστική διαφορετική αφήγηση ενός γεγονότος ορόσημου στην ιστορία μας.
Το όνομα Εφιάλτης, που σήμαινε τον ορμητικό "αυτόν που πηδάει με ορμή πάνω σε κάτι", σήμερα είναι συνώνυμο του προδότη ή του πολύ κακού ονείρου. Αν όμως ο Εφιάλτης επιλέχτηκε για να παίξει το ρόλο του "καθάρματος" δηλαδή να καθάρει, να εξαγνίσει από το αμάρτημα της φυγομαχίας τις ελληνικές πόλεις που μήδισαν; Αν ήταν αθώος και μέρος ενός ανώτερου σχεδίου, ο οποίος έπεσε θέμα πολιτικών σκοπιμοτήτων σε μια στημένη δίκη; Τότε αυτή θα ήταν η πιθανή απολογία του.
"Είναι κοπιώδης και δύσκολη η ανίχνευση της αλήθειας, όταν ο συγγραφέας χωρίζεται δια μακρού χρόνου από την εποχή των γεγονότων".
Πλούταρχος
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κι ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
Θερμοπύλες, Κωνσταντίνος Καβάφης
koutsogiannis.k
koutsogiannis.k