Οι σκιές

Ξεκίνησα να διαβάζω το νέο βιβλίο του Alex North, κρατώντας μικρό καλάθι, μιας και με την πρώτη του προσπάθεια δεν είχα ενθουσιαστεί ιδιαίτερα. Καλό μεν αλλά όχι κάτι το ξεχωριστό, με εξαίρεση φυσικά την απίστευτα όμορφη έκδοση. Έτσι λοιπόν και παρόλο που το ξεκίνησα σε μια περίοδο που η συγκέντρωσή μου είχε πάρει την κάτω βόλτα, όταν διαπίστωσα ότι έχω να κάνω με μια προσπάθεια πολύ καλύτερη από το Ψιθυριστή, με χαροποίησε ιδιαίτερα. Και πράγματι, μπορώ να πω με σιγουριά ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο! Ενδιαφέρον θέμα, περιγραφές που ιντριγκάρουν, ατμοσφαιρικό πολύ, ανατριχιαστικό κάποιες φορές. Η ιστορία αν κι εξελίχθηκε αργά και με χαμηλούς παλμούς, μας οδήγησε, μέσα από αρκετά flash backs, σε ένα τέλος ανατρεπτικό. Μάλιστα θα έλεγα ότι οι πολλαπλές ανατροπές προς το τέλος του βιβλίου, είναι και το χαρτί που κρατάει ο North στο μανίκι του. Αν κι έχει αρκετά έντονο το αστυνομικό στοιχείο, πάλι δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω αστυνομικό. Καταπιάνεται, όπως άλλωστε και στο Ψιθυριστή, με την εκ βαθών έρευνα της ψυχοσύνθεσης των ηρώων του και το πώς κατανοεί ο καθένας από αυτούς, τα γεγονότα. Η δομή των χαρακτήρων που δημιούργησε ο North μου άρεσε πολύ. Τους βρήκα ενδιαφέροντες και συναρπαστικούς, ιδίως τον Τσάρλι. Επιπλέον, ακροβατεί και πάλι μεταξύ του πραγματικού και του υπερφυσικού, πράγμα που εγώ προσωπικά απολαμβάνω ιδιαίτερα. Θα ήθελα λίγη περισσότερη ένταση είναι η αλήθεια, ιδίως κάποιες σκηνές, τις ένοιωσα «λίγες». Μπορούσε να δώσει παραπάνω νεύρο. Επίσης, υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα ότι κάποια στοιχεία της πλοκής δεν αναπτύχθηκαν, ούτε εξηγήθηκαν επαρκώς αλλά στο τέλος της ανάγνωσης αυτό που μου έμεινε ήταν ότι μόλις τελείωσα ένα καλό βιβλίο. Ναι, “Οι σκιές” του Alex North ήταν ένα πραγματικά καλό βιβλίο. Το ευχαριστήθηκα και σίγουρα θα αναζητήσω και το τρίτο του, όταν με το καλό κυκλοφορήσει. Βλέποντας την εξέλιξή του, είμαι σίγουρη πως μόνο ωραία πράγματα μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν.