DNA

Δυστυχώς, το περίμενα καλύτερο. Αν και οι στιγμές έντασης περιγράφονται πολύ καλά, εντούτοις είναι λίγες. Η εξέλιξη είναι αργή και η συγγραφέας πλατειάζει πάρα πολύ. Σίγουρα η συγγραφέας έχει πολλές δυνατότητες και πιθανόν στο μέλλον να μας χαρίσει αριστουργήματα. Έχοντας διαβάσει και τη "Λύτρωση", το 3ο βιβλίο της σειράς, παρατήρησα βελτίωση. Σίγουρα θα δώσω μια ευκαιρία στο 4ο...

Διαβάζοντας την Εκδίκηση νόμισα οτι ανακάλυψα άλλη μια συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας που θα λατρέψω. Το DNA όμως με απογοήτευσε σε βαθμό να βαρεθώ και να το ολοκληρώσω. Άνευ ουσίας αργό, σαν ροκ μπάντα που υπογράφει σε πολυεθνική και γίνεται mainstream.

Iδιαίτερα φονικά, απόλυτα πιστευτό, που θα συνταράξει ακόμα και τους πιο έμπειρους αναγνώστες αστυνομικής λογοτεχνίας. Από τις πρώτες του σελίδες η συγγραφέας καταφέρνει να σε καθηλώσει με την έντονη πλοκή και τους εξαιρετικούς της χαρακτήρες. Κάθε ένας έχει το δικό του υπόβαθρο, τους δικούς του δαίμονες να αντιμετωπίσει, κάθε ένας έχει κάτι που τον διαφοροποιεί. Τέλειο σκηνικό φόνων, oι θεωρίες για τα κίνητρα του δολοφόνου πολλές.

Ευχαριστώ τις εκδόσεις που μου έστειλαν ένα αντίτυπο για να γράψω τη γνώμη μου. Πρώτη επαφή με την Ισλανδική αστυνομική λογοτεχνία και τα πήγαμε αρκετά καλά, αν και είχα διαφορετικές προσδοκίες για αρκετά στοιχεία του βιβλίου. Αρχικά, διαβάζοντας ότι η πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι παιδοψυχολόγος, θεώρησα ότι το βιβλίο θα κινούνταν πιο κοντά στο ψυχολογικό θρίλερ και ότι θα έδινε μεγαλύτερη βάση στην επτάχρονη Μαργκρέτ. Όμως, πρόκειται για ένα βιβλίο καθαρά αστυνομικό με εμφανείς επιρροές Σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Οπότε, αν είστε φαν του είδους, μην το σκέφτεστε άλλο, θα το αγαπήσετε. Η Φρέγια μοιράζεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο με τον ντετέκτιβ Χούλνταρ και οι δυο τους θα εξισσοροπούσαν την ιστορία πολύ ωραία, αν δεν έμπαινε στη μέση η ατυχής προηγούμενη γνωριμία τους. Και ναι, είναι αυτό που φαντάζεστε πάνω-κάτω και ναι με ξενέρωσε για τους γνωστούς λόγους. Κάτι άλλο που ήθελα περισσότερο από το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν να δω τη ζωή και την κουλτούρα της Ισλανδίας. Δυστυχώς, ελάχιστα μαθαίνουμε από τη συγκεκριμένη ιστορία, όμως δεν το βάζω κάτω κι ελπίζω ότι στα επόμενα βιβλία θα μας δοθούν περισσότερα στοιχεία. Γιατί μπορεί να ξεκίνησα απ' τα αρνητικά, αλλά πρέπει να πω ότι το ευχαριστήθηκα. Η ροή της αφήγησης της Sigurdardottir είναι του είδους που σε κάνουν να θες να διαβάσεις λίγο ακόμα. Στην πραγματικότητα η εξέλιξη της υπόθεσης είναι αρκετά αργή στο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου, αυτό όμως το συνειδητοποίησα μόνο αφού το τελείωσα, αφού οι παράλληλες αφηγήσεις από διάφορες οπτικές γωνίες γεμίζουν το βιβλίο με γεγονότα. Για τους χαρακτήρες θα σας πω περισσότερα στο επόμενο βιβλίο πως μου φαίνονται, αυτό ήταν αρκετά εισαγωγικό και, όπως είπα, ήμουν ξενερωμένη από την προηγούμενη γνωριμία τους. Το Χούλνταρ αμφιβάλλω αν θα τον συμπαθήσω, αλλά νομίζω ότι με τη Φρέγια θα τα πάμε καλά. Γενικά, ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα υπόθεση, αν και κάποια πράγματα τα περίμενα αφού ο πρόλογος με έκανε να ξέρω τι να περιμένω. Μπορεί να μην ήξερα από που, αλλά και πάλι μου χάλασε την έκπληξη. Θεωρώ ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του βιβλίου. Προτείνω να ξεκινήσετε να το διαβάζετε από τη σελίδα 23 και όταν γίνει η αποκάλυψη να πάτε και να διαβάσετε την εισαγωγή. Αν το δοκιμάσει κάποιος/α περιμένω εντυπώσεις. Ελπίζω τα επόμενα βιβλία να έχουν φόντο την υπέροχη, άγρια ομορφιά της Ισλανδίας και να αναφέρονται στην κουλτούρα της. Ναι, θέλω αστυνομικό - τουριστικό οδηγό. Δε φταίω που ο Rankin με έχει κακομάθει.