Σκοτεινή μου Βανέσα

Μπήκα στον κόπο να το διαβάσω επειδή μου το πρότειναν. Εκ πρώτης όψεως το περιεχόμενο φαντάζει επίκαιρο και πιασάρικο, η άκακη φαντασίωση μιας σχέσης ανάμεσα σε έναν καθηγητή και μια ανήλικη μαθήτριά του που πραγματώθηκε στον χρόνο αποκαλύπτει το αληθινό, τερατώδες πρόσωπό της, ενώ πλέον τα στόματα έχουν ανοίξει. Για μένα, όμως, ο ακατέργαστος και ακατάστατος ψυχισμός της πρωταγωνίστριας κρατά όλο το βιβλίο. Η έφηβη ηρωίδα, υποκινούμενη υπόρρητα από την εντύπωση πως οφείλει να περάσει από το στάδιο μιας σχέσης με το άλλο φύλο για να αποκτήσει η ίδια προσωπικότητα, υπόσταση, όταν της δίνεται η ευκαιρία, δέχεται τις εκδηλώσεις ερωτικού ενδιαφέροντος από αυτόν που κρίνει απλοϊκά ιδανικό για ταίρι της, τον καθηγητή Αγγλικών της. Αγνοώ κατά πόσο μπορεί να αντιδρά έτσι, επειδή δε θέλει να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, να οικειοποιηθεί δηλαδή περίπλοκα συναισθήματα για ένα άλλο άτομο, αν αυτό το ενδεχόμενο που διέκρινα σε ένα δυο σημεία των λεγομένων της πρωταγωνίστριας είναι αυθαίρετο ή εκούσιος υπαινιγμός της συγγραφέως. Γεγονός είναι, πάντως, ότι πέφτει σαν ώριμο φρούτο στα δίχτυα του θηρευτή, ενός επιτήδειου, έτοιμου για όλου, που έχει πλήρη επίγνωση των πράξεων του και που βρίσκει και τα κάνει. Η ανάγνωση γίνεται όλο και περισσότερο δυσκολοχώνευτη, ανυπόφορη, ζοφερή, εθιστική˙ παρασύρεσαι στις σπείρες της σκέψης της κοπέλας, εγκλωβίζεσαι μαζί της, ενώ η συγγραφέας σε πηγαίνει μπρος και πίσω στον χρόνο των γεγονότων, ακούς τις κραυγές, την αλήθεια του τι της έχει συμβεί, που με κόπο προσπαθεί να φιμώσει από ένστικτο, για να αποφύγει να ονοματίσει και άρα να βιώσει το επώδυνο μαρτύριο της κακοποίησης. Γιατί, πώς μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο, αν δεν το αναγνωρίζει η ίδια ως έτσι; Το αφήγημα με το οποίο νομίζει ότι προστατεύει τον εαυτό της για χρόνια, το παραμύθι ότι η ίδια έχει το όποιο μερίδιο συμμετοχής σε μια «σχέση» με τον καθηγητή της, καταρρέει, όταν κάποια άλλη στη θέση της σπάσει το απόστημα της βίας, όταν η ίδια κληθεί στο και πέντε να ωριμάσει, μιας και οι συνθήκες γύρω της εναρμονίζονται πια με την εσωτερική ανάγκη της για λύτρωση και εξέλιξη, για την επούλωση του ψυχικού τραύματος. Την επομένη, είναι βέβαια επιζήσασα, αλλά και αμφιλεγόμενο το τι της έχει απομείνει.

Νομίζω το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει έως τώρα! Η ηρωίδα μας είναι μέσα σε μια συναισθηματική δίνη και πολλες φορές έμπαινα στην θέση της. Η γραφή εξαιρετική. Σίγουρα θα με ακουμπάει για καιρό….

Το βιβλίο αυτό είναι όντως σκοτεινό και σκληρό. Από την αρχή μέχρι το τέλος η ηρωίδα ακροβατεί με τις τύψεις και τα συναισθήματα της. Μία νιώθει θύμα, μία θύτης. ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι και μερικές περιγραφές σοκάρουν. Δεν βάζω 10 αστέρια γατί το τέλος με απογοήτευσε.

Το συγκεκριμένο βιβλίο το διάβασα αρκετό καιρό πριν, ωστόσο σήμερα μόλις βρήκα το ψυχικό σθένος να γράψω για αυτό. Μια ιστορία-δυναμίτης που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα, μα αναμφίβολα θα το πρότεινα σε κάθε γυναίκα. Πρόκειται για το λεπτομερέστατο ψυχογράφημα μιας τραυματισμένης κοπέλας, η οποία έχοντας υπάρξει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατηθεί από την ψευδαίσθηση ότι πίσω από την κακοποίηση υπήρξε κάποιος έρωτας. Η ακρίβεια και ο ωμός ρεαλισμός με τον οποίο η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία σου δίνει την εντύπωση ότι μιλάει στην ψυχή σου, ότι μοιράζεται ένα καλά κρυμμένο μυστικό που οφείλεις να κρατήσεις. Δικαίως θεωρείται ένα βιβλίο που παρουσιάζει με μαεστρία τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη συναίνεση, τη συνενοχή και τη θυματοποίηση. Δυστυχώς παραήταν σκληρό για μένα και δεν το διάβασα με ικανοποίηση. Αναγνωρίζω την αξία του όμως και ένα έχω να πω : για να το διαβάσεις θέλει γερό στομάχι. Φαντάσου να το γράψεις κι όλας. Στα πλην του, η γραφή ήταν για μένα λίγο μεχ.

Πολύ σκληρό, συγκλονιστικό, σκοτεινό και δύσκολο. Πρέπει να είσαι έτοιμος για τη γροθιά που θα σου ρίξει στην ραφιναρισμενη άποψη που ίσως διατηρείς για τον κόσμο, μα και για τις ψευδαισθήσεις που πιθανατρεφεις για τον ίδιο σου τον εαυτό και την αντιληπτικότητά του. Ωμό και ρεαλιστικό, δεν είναι ενα εύκολο βιβλίο, αλλά μια κραυγή.