Το ίδρυμα

Ξεκινώντας αυτό το βιβλίο ένιωθα ότι δε θα αντέξω να το τελειώσω. Οι λεπτομερείς περιγραφές του ιδρύματος των ηλικιωμένων και των όσων διαδραματίζονται μια οποιαδήποτε μέρα μου γεννούσαν συναισθήματα και σκέψεις που δεν ήθελα να αντιμετωπίσω. Η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας είναι ιδανική για να πει την ιστορία του. Πλαστικές μοκέτες, πλαστικά καλύμματα στους καναπέδες, έντονες, όξινες μυρωδιές και ασταθής καιρός. Αυτό μου έδωσε την ελπίδα ότι ίσως ήταν αυτό που έψαχνα, το βιβλίο που θα με έκανε να θέλω να κοιμηθώ με τα φώτα ανοιχτά. Και πιθανότατα θα τα είχε καταφέρει, αν δεν έμπαινε το υπερφυσικό στοιχείο στη μέση. Ήταν αυτό που μου χάλασε όλη την αίσθηση ρεαλισμού, που για μένα ήταν απαραίτητος για να δώσει την τελική ώθηση που θα με οδηγούσε σε σκοτεινά μονοπάτια. Ο συγγραφέας ασχολείται με δύο πολύ σημαντικά θέματα. Την εγκατάλειψη των ηλικιωμένων και τον τρόμο του να χάνεις σταδιακά τον εαυτό σου εξαιτίας της άνοιας. Δύο θέματα τα οποία από μόνα τους είναι υπέρ-αρκετά για να προκαλέσουν τρόμο και, σε συνδιασμό με την εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες του Γιούελ, θα μπορούσαν να προκαλέσουν εφιάλτες και στους πιο απαιτητικούς αναγνώστες. Αν δεν είχε προσπαθήσει να βάλει το υπερφυσικό στοιχείο, ή αν το είχε βάλει ως υπόνοια και το είχε απορρίψει, φέρνοντας την άνοια στο προσκήνιο, θα ήταν, ίσως, το καλύτερο βιβλίο τρόμου που θα είχα διαβάσει. Τα υπερφυσικά στοιχεία με τα οποία στόλισε ο συγγραφέας την ιστορία του για να υπογραμμίσει το ποσό τρομακτικό είναι να χάνει κανείς τον εαυτό του, σε εμένα, δυστυχώς, είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, αφού μου δημιούργησαν την αίσθηση του μη ρεαλιστικού κι έτσι ένιωθα ότι δεν κινδυνεύω. Όσον αφορά τους χαρακτήρες, οι τρόφιμοι της Σκιάς μου φάνηκαν πολύ πιο πολυεπίπεδοι και ενδιαφέροντες από τον Γιούελ και τη Νίνα. Ειδικά η δεύτερη μου φάνηκε παγερά αδιάφορη και ό,τι διάβαζα για το παρελθόν και τις αντιδράσεις της μου φαινόταν εντελώς επιφανειακό. Τον Γιούελ δεν ένιωσα να τον συμπαθώ ούτε στιγμή, αλλά τουλάχιστον δε μου φάνηκε τόσο επιφανειακός. Σε γενικές γραμμές πάντως, αν δεν είστε σαν εμένα να απαιτείτε τη ρεαλιστικότητα παντού, μάλλον θα απολαύσετε αυτό το βιβλίο που περισσότερο από μένα. Και σας το εύχομαι. Νομίζω όμως ότι θα δώσω κι άλλη ευκαιρία στον Strandberg κάποια στιγμή.

«Το ίδρυμα» Μ.Στράντμπεργκ Εκδόσεις Κέδρος 2019 σελ. 403 … Ένας λεκές διακρίνεται στο εσωτερικό μέρος του καροτσιού όπου ακουμπούσε το κεφάλι του μωρού… Κάτι συμβαίνει στο Ίδρυμα ηλικιωμένων «Σκιά του Έλατου» , όπου νοσηλεύεται στο δωμάτιο Δ6 η γηραιά Μόνικα . Στο Ίδρυμα ,την Μόνικα την έφερε ο γιός της, ο Γιούελ. Η Μόνικα πάσχει από άνοια , όμως η κατάστασή της στο Ίδρυμα επιδεινώνεται , διότι παρουσιάζει κάποια παράξενα ξεσπάσματα και δείχνει να γνωρίζει πράγματα που δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει . Λέει πολλά και διάφορα .Πράγματα που δεν είναι δυνατόν να καταλαβαίνει και να γνωρίζει . Μερικές μέρες είναι ευτυχισμένη που ο αγαπημένος της Νιλς ( ο σύζυγός της , που είναι ήδη νεκρός) γυρίζει κοντά της!! Μετά όμως αυτό αρχίζει και την τρομοκρατεί. Η Μόνικα συμπεριφέρεται σαν να την έχει κυριεύσει μια υπερφυσική δύναμη. Κάτι έχει εισβάλει μέσα της. Μιλάει σαν να είναι κάποιος άλλος άνθρωπος. Βγάζει άναρθρες κραυγές και χτυπάει το προσωπικό του Ιδρύματος, που την πλησιάζει. Βγάζει στην επιφάνεια κάποια κρυμμένα μυστικά. Αυτή η οντότητα που έχει καταλάβει το σώμα της μητέρας του Γιουέλ ,μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις τους , τότε τα μυστικά τους αστράφτουν σαν φωσφορίζουσες επιγραφές. Τα φώτα στο ίδρυμα αναβοσβήνουν και τρεμοπαίζουν . Ο συναγερμός χτυπάει . Λιπαροί λεκέδες εμφανίζονται στους τοίχους. Η ησυχία ,τώρα την νύχτα ,μέσα στο Ίδρυμα , είναι απόκοσμη . Κάποιοι τρόφιμοι του Ιδρύματος πεθαίνουν ανεξήγητα. Μια τέτοια περίπτωση , όπως της Μόνικα, όμως δεν μοιάζει με τρέλα. Δεν είναι τρέλα να βλέπεις μοτίβα και σημάδια σε τυχαία συμβάντα. Στο Ίδρυμα εργάζεται η Νίνα ,η παιδική φίλη του γιού της Μόνικα , του Γιούελ. Αυτή αρχίζει να ανησυχεί έντονα με την συμπεριφορά της Μόνικα .Μόνο η Νίνα και ο Γιούελ μπορούν να βοηθήσουν την Μόνικα. Η Μόνια ζητάει βοήθεια .- Δεν είμαι ο εαυτός μου, λέει. Είναι εκείνος .Με ακολούθησε. …Αυτός θα ξαναγυρίσει . Παρακαλάει να την σκοτώσουν , για να την απελευθερώσουν από αυτό ,που την έχει καταλάβει... Μήπως θέλει απλώς να τους τρομάξει η γριά γυναίκα ; Είναι ένα παράσιτο που χτύπησε την Μόνικα ; Ό,τι κι αν είναι αυτό ,που ήρθε στη Σκιά του Έλατου ,τρομοκρατεί συστηματικά τους γέρους του Ιδρύματος . Κάποιος πλάνητας έχει κυριεύσει την Μόνικα … Την χρησιμοποιεί ως μέσο μεταφοράς για να έρθει από τον άλλο κόσμο… Ποιος θα μπορέσει να προστατέψει την Μόνικα ; Και πως μπορεί κάποιος να την βοηθήσει και με ποιόν τρόπο ; Η Νίνα κοιτάζει τα χλομά μάτια του Γιούελ… …τα μάτια της Μόνικας… …την εξετάζουν εξεταστικά… Η κραυγή από το Δ6 διαπερνά όλο το κτίριο , είναι μια φρικιαστική κραυγή ,που απελευθερώθηκε και απέκτησε δική της υπόσταση… Η λάμπα σπινθηρίζει και ανάβει ξανά. Ο Γιούελ βρίσκεται σε δίλημμα .- Άσε με να μπω μέσα σου και τότε θα ξαναδείς τη Μόνικα , του λέει ο πλάνητας!! Ο Γιούελ νιώθει πόσο εύκολο είναι να αφήσει το σκοτάδι να εισβάλει μέσα του. Να το αφήσει να τον γεμίσει. Όμως δεν θέλει. Ξαφνιάζεται από την δύναμη της επιθυμίας του να ζήσει .Θέλει να ζήσει… Ο φόβος είναι σαν μια πάχνη που απλώνεται στο δέρμα… Τι συμβαίνει με την Μόνικα ; Τι είναι αυτό που την καθοδηγεί ; Είναι δαίμονας ; Είναι ο διάβολος ; Ποια είναι αυτή η άγνωστη οντότητα ; Μεταδίδεται αυτή η οντότητα και στους άλλους ; Μήπως η Μόνικα έχει κολλήσει και τις υπόλοιπες τρόφιμες του Ιδρύματος ; Τι σχέση έχει μια μαύρη βελόνα πλεξίματος με μεταλλική μύτη ; Μήπως η οντότητα -πλάνητας θέλει να αποκαλύψει τα μυστικά της Μόνικας; Υπάρχει τρόπος διαφυγής ; Μήπως πρέπει να πεθάνει η Μόνικα για να απελευθερωθεί από αυτόν τον πλάνητα ; Με τον θάνατό της Mόνικα ο πλάνητας θα εξαφανιστεί και αυτός μαζί της ; Τι είναι αυτό το φρικιαστικό ον ; Θα μάθουν τελικά τι θέλει αυτή η οντότητα ,ο Γιούελ και η Νίνα ; Θα σώσουν την ηλικιωμένη γυναίκα αλλά και τους εαυτούς τους ; Είναι μια ιστορία με φαντάσματα ; Τι είναι η πραγματικότητα ; Το χάος σταλάζει από τις ρωγμές της πραγματικότητας ; Πόσα κρύβονται πίσω από το βερνίκι της πραγματικότητας ; Μια ανατριχιαστική ιστορία για τον μεγαλύτερο όλων των φόβων: να χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου… Ένα καθηλωτικό , φρικιαστικό ,ψυχολογικό θρίλερ, που θα καθηλώσει όλους τους απαιτητικούς αναγνώστες .Ένα βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα μυστηρίου και τρόμου ,ύμνο στη δύναμη της ανάγνωσης. Ο Mats Strandberg γεννήθηκε το 1976. Αγάπησε τα μυθιστορήματα τρόμου από την εφηβική του ηλικία, όταν άρχισε να διαβάζει τα έργα του Στίβεν Κινγκ. Μαζί με τη Σάρα Μπέργμαρκ Ελφγκρέν δημιούργησαν την τριλογία Engelsfors, που αποτελείται από τα βιβλία Cirkeln (O κύκλος), Eld (Φωτιά) και Nyckeln (Το κλειδί), η οποία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Το Cirkeln προτάθηκε για το βραβείο Augustipriset, ενώ το 2015 μεταφέρθηκε στην κινηματογραφική οθόνη. Άλλο έργο του είναι το μυθιστόρημά του «Η κρουαζιέρα του τρόμου». Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς

Μία ανατριχιαστική ιστορία για τον μεγαλύτερο όλων των φοβων να χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου