Ο Παριζιάνος

Με κούρασε με τις αραβικές προτάσεις, δύσκολο γενικά βιβλίο που δε μου έκανε αίσθηση.

Ενδιαφέρον, μέχρι ενός σημείου. Δεν θα το χαρακτήριζα εύκολο, γρήγορο και συναρπαστικό,. αλλά είχε καλές περιγραφές και λεπτομερή ιστορικά στοιχεία. Ένα βιβλίο όχι για διασκέδαση, αλλά που απαιτεί συγκέντρωση και προσήλωση. Μόνο που σε έκταση εφτακοσίων σελίδων, κάτι τέτοιο σε εξαντλεί. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμένα.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα βιβλία που αποτελούν έναυσμα για να ψάξω μία χρονική περίοδο σε βάθος. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο Μιντχαντ, ο γιος ενός πλούσιου υφασματέμπορα απο την Nablus, ο οποίος πηγαίνει στη Γαλλία για σπουδές. Ο Μιντχαντ αναζητά ουσιαστικά την ταυτότητα του, γιατί παντού θεωρείται ξένος. Στη Γαλλία, λόγω στερεοτύπων αρκετοί είναι αυτοί που τον θεωρούν πρωτόγονο λόγω της καταγωγής του και όταν επιστρέφει στον τόπο του φέρει τον τίτλο του "Παριζιάνου", όμως το να είσαι παριζιάνος εκείνη την εποχή στην Ναμπλους σημαίνει ότι δεν συμβαδίζεις με την εποχή σου και είσαι εγκλωβισμένος σε μία παλιά αποικιακή φόρμουλα όπου οι υποτελείς μιμούνταν τους "αφέντες". Το βιβλίο αποτελεί αφετηρία για να θυμηθούμε ή και να γνωρίσουμε καλύτερα τα ιστορικά γεγονότα της Μέσης Ανατολής.Την προσπάθεια των αραβικών φυλών να ανεξαρτητοποιηθούν από την οθωμανική αυτοκρατορία κ την αέναη αναταραχή στην πολύπαθη Παλαιστίνη από τα χρόνια του μεσοπολέμου μέχρι την έκρηξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα 750 σελίδων θέλει σίγουρα τον χρόνο του... μέσα σε αυτό θα ζήσετε μία σκληρή ιστορία αγάπης θα βιώσετε εξεγέρσεις, απεργίες, καταπιέσεις ,απογοητεύσεις,θα συγκινηθειτε ,θα νιώσετε τη μεταλλική γεύση του αίματος στο στομα σας, αλλά κυρίως θα σας προβληματίσει και θα σας μάθει πολλά... Για άλλη μία φορά ο πόθος αυτοδιάθεσης των λαών γίνεται πιόνι στη σκακιέρα εξουσίας των μεγάλων... Αυτό που με δυσκόλεψε αρκετά ήταν το πλήθος των ονομάτων και βρήκα ιδιαίτερα χρήσιμο το συγκεντρωτικό κατάλογο αυτών στις πρώτες σελίδες του βιβλίου.

Σε όλη την έκταση του βιβλίου, ο τρόπος γραφής είναι εξαιρετικός. Εκτίμησα ιδιαίτερα το ταξίδι και τις εικόνες από τη Ναμπλούς, που περιγράφονται άψογα. H ιστορική αναδρομή στην Παλαιστίνη έχει επίσης ιδαίτερο ενδιαφέρον. Τελειώνοντας ωστόσο το βιβλίο καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει πραγματική πλοκή στην ιστορία. Θεωρώ ότι τα μηνύματα που ήθελε να περάσει η συγγραφέας, μπορούσε να τα περάσει και σε 400 σελίδες. Το βρήκα ιδιαίτερα μακροσκελές, χωρίς να δικαιολογείται από την πλοκή.

Η ιστορία του Μινχατ ενός Παλαιστίνιου που μεγαλώνει στην Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης της Ιερουσαλήμ βρίσκεται στο Παρίσι κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου πόλεμου για να σπουδάσει.Μεσα από την ιστορία του Μινχατ ζούμε τα γεγονότα και την ζωή στο Παρίσι εκείνη την περίοδο, την επιστροφή του στην Παλαιστίνη, τον ρόλο που έπαιξαν οι μεγάλες δυνάμεις στην δημιουργία του κράτους του Ισραήλ καθώς και την έναρξη του αγώνα των κρατών Συρίας - Παλαιστίνης για την ανεξαρτησία των εδαφών τους και την κατοχύρωση τους. Η ζωή μέσα από τα μάτια ενός ρομαντικού ανθρώπου μέσα στα δεινά του πολέμου και των επαναστάσεων.