Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι

Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του Guillaume Musso και μπορώ να πω ότι τον έχω κατατάξει στους αγαπημένους μου Γάλλους συγγραφείς. Είναι από τους συγγραφείς εκείνους, των οποίων θα επιλέξω τα βιβλία, κάθε φορά που θέλω να ξεκουράσω το μυαλό μου. Το «Ένα διαμέρισμα στο Παρίσι» είναι ένα πολύ ξεκούραστο κι ευχάριστο στην ανάγνωση, αστυνομικό μυθιστόρημα, με ψήγματα κοινωνικού και εσάνς ρομαντικού διηγήματος. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Μας παρέχει πολλές πληροφορίες για την τέχνη, τη μουσική ενώ αφθονεί σε αποσπάσματα και αναφορές σε άλλα βιβλία, πολλά από τα οποία είναι γνωστά και αγαπημένα. Επιπλέον, μας ταξιδεύει όμορφα στην Πόλη του Φωτός και μας γνωρίζει πανέμορφα μέρη για να επισκεφθούμε και υπέροχες γεύσεις για να γευτούμε. Αν υπάρχει κάτι που μου αρέσει πολύ στη γραφή του Musso, είναι ότι έχει βάθος μεν αλλά είναι φρέσκια κι ανάλαφρη. Το ύφος του άλλοτε απλό κι άλλοτε επιτηδευμένο, δίνει διαφορετική υπόσταση κάθε φορά στα κείμενά του. Ενδιαφέροντες και πολύ καλοσχεδιασμένοι ήταν οι δυο βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου. Αν και αταίριαστοι εντελώς η Μαντλίν κι ο Γκασπάρ έδεναν με ένα μοναδικό τρόπο, αποδεικνύοντας ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Ο ένας αηδιασμένος από τη σκληρότητα και τη δυστυχία της ανθρωπότητας, η άλλη μοναχική κι απελπισμένη να γεμίσει το κενό στη ζωή της με κάτι που πραγματικά να μετράει. Η ιστορία των δύο, με ικανοποίησε αρκετά μπορώ να πω, γιατί χωρίς να μας οδηγήσει μέσα από γλυκανάλατα μονοπάτια, κατάφερε να μεταφέρει την ιδέα της ελπίδας και της αισιοδοξίας στο τέλος. Ναι, σίγουρα έχει μειονεκτήματα και υπερβολές το βιβλίο, αλλά ακόμα κι αυτά πιστεύω είναι κομμάτια της γοητείας της γραφής του Musso. Είπα πολλές φορές μέσα μου «έλα τώρα… τέτοια λάθη στην εποχή του ίντερνετ;» ή «έλα τώρα… κόψε κάτι» αλλά στην τελική, ήταν όλα τόσο διασκεδαστικά, που μου χάρισαν χαμόγελα κι αυτό είναι που τελικά μετράει για μένα. Εν κατακλείδι, θεωρώ πως αξίζει πραγματικά να διαβάσει κάποιος αυτό το βιβλίο για χάρη τόσο του ίδιου του μυστηρίου, όσο και του ταξιδιού που προσφέρει στα σοκάκια του Παρισιού! Ωστόσο, εάν για κάποιον είναι η πρώτη επαφή με το συγγραφέα, θα πρότεινα να ξεκινήσει με ένα από τα προηγούμενα μυθιστορήματά του, όπως το «Σέντραλ Παρκ» ή το «Όπου υπάρχει αγάπη δε νυχτώνει ποτέ».

Ένα απολύτως ικανοποιητικό αστυνομικό βιβλίο γεμάτο δράση, μυστήριο και ανατροπές. Οι λάτρες των αστυνομικών βιβλίων σίγουρα θα το αγαπήσουν! Διαθέτει εξαιρετική δομή, καθώς είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια και η γλώσσα του κειμένου είναι παραστατική. Επιπλέον, στην αρχή κάθε κεφαλαίου ο συγγραφέας παραθέτει και ένα γνωμικό, κάτι που κάνει το βιβλίο ακόμα πιο ξεχωριστό.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιδιαίτερο κράμα αστυνομικού μυθιστορήματος που σε βάζει σταδιακά σε μια ιστορία με ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον. Όσο προχωράς, τόσο περισσότερο ξεδιπλώνεται το μυστήριο και, κατά εντυπωσιακό τρόπο, όσο πιο σφιχτά δένει η πλοκή, τόσο πιο απολαυστικό γίνεται!

Ένα μυθιστόρημα που σε ταξιδεύει στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη την πιο όμορφη εποχή του χρόνου, τα Χριστούγεννα όχι όμως για ευχάριστο λόγο για τους πρωταγωνιστές. Δύο εντελώς άγνωστοι και αταίριαστοι χαρακτήρες ενώνονται σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι για να μπορέσουν να διελευκάνουν ένα άλυτο μυστήριο εξαφάνισης ενός παιδιού χωρίς όμως να είναι αυτός ο αρχικός τους σκοπός. Διαβάζεται ευχάριστα και με αρκετή αγωνία.

Ο συγγραφέας του βιβλίου κατάφερε να φέρει φως και σκοτάδι σε ισορροπία με αποτέλεσμα να φτιάξει ένα κείμενο απίστευτα αρμονικό. Ένιωσα ότι το ύφος άλλαζε σε κάθε κεφάλαιο σαν να μην έγραφε το ίδιο άτομο το κάθε κεφάλαιο. Η ιστορία που περιγράφεται χαρακτηρίζεται τραγική με σημεία που ο εγκέφαλος κολλάει αλλά χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως κενό στην πλοκή. Οι αποκαλύψεις ήταν πολλές και οι ήρωες τολμών να πω πως δεινοπάθησαν μέχρι να μάθουν τις αλήθειες που κρύβονταν. Όντας πάντα ειλικρινής, δεν μπορώ να κρύψω ότι κάπου στη μέση κουράστηκα, γιατί υπήρξε μια μονοτονία που δεν δικαιολογούταν. Αν αγαπάτε τα βιβλία μυστηρίου και ειδικά τους δρόμους του Παρισιού, προτιμήστε το!