Ανέμελες περιπλανήσεις

Κι εγώ που ψάχνω νά βρω μες στις αλάνες,
το παιδικό μου πρόσωπο να θυμηθώ,
εικόνες, χρώματα, φωνές από τις μάνες.
Κοίτα, μεγάλωσα και πια στραβοπατώ!
Βουτάω στ’ όνειρο να πιάσω την ελπίδα,
μα τ’ όνειρό μου έχει πια χαθεί…
Παλιότερα έψαχνα να βρω μιαν Ατλαντίδα,
να ’χει το όνειρο καταφύγιο να κρυφτεί.