Καλή πρώτη προσπάθεια.
Με δεδομένο ότι έκανα το σφάλμα να διαβάσω αυτό το βιβλίο αφού είχα διαβάσει τα δύο επόμενα της κας Βαρδάκη, ομολογώ ότι η κριτική μου είναι λίγο άδικη. Και διευκρινίζω. Είναι πασιφανές ότι η κα Βαρδάκη έχει μια ραγδαία συγγραφική εξέλιξη από το ένα πόνημά της στο επόμενο. Κάθε βιβλίο της που διαβάζω μου φαίνεται καλύτερο, πιο ώριμο και πιο κατασταλαγμένο από το επόμενο. Θα προσπαθήσω να πω δυο λόγια σαν να μην είχα διαβάσει τα επόμενά της λοιπόν. Αποτελεί μια αξιοπρεπέστατη πρώτη προσπάθεια συγγραφής και μάλιστα σε ένα δύσκολο είδος, το ψυχολογικό θρίλερ, αφού δίνει βάσει περισσότερο στην ψυχολογία των ηρώων και περισσότερο στην αστυνομική έρευνα. Οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί αρκετά ρεαλιστικά. Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις η ψυχολογία τους αποδίδεται περισσότερο με φλύαρες αναλύσεις παρά με τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους. Εν ολίγοις θα μπορούσαν να περιοριστούν οι μακροσκελείς διάλογοι σε στιγμές μεγάλης ψυχολογικής φόρτισης και οι επεξηγήσεις των συναισθημάτων των ηρώων, που το κάνουν να χάνει λίγο σε αληθοφάνεια. Ομολογουμένως στα επόμενα βιβλία της συγγραφέως αυτό έχει ήδη βελτιωθεί σημαντικά. Κυρίαρχη παρουσία και στα τρία βιβλία δεν είναι ο αστυνόμος Δεγλής που διεξάγει τις αστυνομικές έρευνες, αλλά η γυναίκα-βασίλισσα, η γυναίκα-αράχνη, η γυναίκα-όραμα, τραγική και περήφανη. Το βιβλίο εξελίσσεται με αρκετά γρήγορο ρυθμό και επιφυλάσσει και κάποιες ανατροπές στο τέλος. Μια αξιοπρεπής πρώτη προσπάθεια λοιπόν για τη συγγραφέα, η οποία δεν έμεινε στις δάφνες της, αλλά εξελίχθηκε, βελτιώθηκε και πιστεύω ότι μας επιφυλάσσει αρκετές σελίδες αγωνίας και καρδιοχτυπήματος.
Αφροδίτη
Αφροδίτη
Ανθή
Ανθή