Middlesex

Η θεματολογία του συγκεκριμένου συγγραφικού αριστουργήματος, αποτελεί taboo για τη σημερινή κοινωνία. Ο συγγραφέας κατορθώνει να μας παρουσιάσει το θέμα αυτό με πολύ ωραίο τρόπο και με σκοπό να τονίσει την αλλαγή και την εξέλιξη.

Το Middlesex είναι ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και χρόνια καθώς περίμενα ότι μέσα από αυτό θα μάθω περισσότερα για τα intersex άτομα και τις εμπειρίες τους. Δυστυχώς, ο συγγραφέας αναλώθηκε επί 500 σελίδες στο να μας μιλάει για τη Μικρασιατική καταστροφή και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Έλληνες που μετανάστευσαν στην Αμερική. Δε λέω ότι δεν είναι ενδιαφέρον σαν θέμα, αλλά δεν επέλεξα να διαβάσω το βιβλίο για αυτό. Πουθενά στην επίσημη περίληψη του βιβλίου δε φαίνεται ότι το θέμα του βιβλίου είναι άλλο από τον Καλ. Κι όμως αναγκάστηκα να μάθω για όλο του το σόι πριν φτάσουμε στον ίδιο. Και όταν τελικά ο συγγραφέας αποφασίζει να μας μιλήσει για τον Καλ, μας παρουσιάζει τα intersex άτομα από μια εντελώς κλινική μάτια. Επί 500 σελίδες επαναλαμβάνει ότι οι ενδοοικογενειακοί γάμοι είναι η αιτία που γεννιούνται intersex άτομα και πιο γονίδιο φταίει, σα να είναι πιο σημαντικό το γιατί γεννήθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο και όχι το πως νιώθει και ποιές είναι οι εμπειρίες του. Είναι φανερό ότι ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται για τον πρωταγωνιστή του και δεν έχει γνώσεις για τα intersex άτομα, παρά μόνον επιδερμικά, αφού σχεδόν ποτέ δε βλέπουμε πως νιώθει ο ίδιος ο Καλ. Δε μαθαίνουμε τίποτα για τη ζωή του από τα δεκαπέντε του μέχρι τα 30-κάτι του χρόνια που και για αυτή την περίοδο της ζωής του μαθαίνουμε ελάχιστα. Αντιθέτως, βλέπουμε ένα παιδί που επί δεκατέσσερα χρόνια μεγαλώνει ως κορίτσι, που λέει ξανά και ξανά ότι ποτέ δε σκέφτηκε ότι είναι κάτι άλλο πέρα από κορίτσι, και όμως, με το που μαθαίνει για τα γονίδια και την επικείμενη εγχείριση, απ' τη μια στιγμή στην άλλη αποφασίζει να ζήσει ως αγόρι. Είναι απόλυτα κατανοητό ότι τρόμαξε με την ιδέα της εγχείρησης, αλλά δε μου φάνηκε καθόλου ρεαλιστικό το γεγονός ότι επαναπροσδιόρισε τον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό του μέσα σε λίγες ώρες. Επιπλέον, είναι λάθος το ότι η περίληψη του βιβλίου αναφέρει ότι πρόκειται για "την ιστορία της Καλλιόπης". Είναι η ιστορία του Καλ, το να χρησιμοποιείται το Καλλιόπη είναι deadnaming και προσβλητικό. Θα έπρεπε να γνωρίζει μέχρι εκεί ο συγγραφέας αφού επέλεξε να γράψει για αυτό το θέμα. Όπως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι και ο όρος "ερμαφρόδιτος" είναι προσβλητικός και δε χρησιμοποιείται για ανθρώπους. Το βιβλίο γράφτηκε το 2003 όχι το 1950. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο ένα intersex άτομο θα αναφερόταν στο παρελθόν του με το φύλο που του δόθηκε στη γέννησή του από τη στιγμή που δε συνάδει με το φύλο που πραγματικά είναι. Βλέπουμε τον Καλ να μιλάει για τον εαυτό του στο παρελθόν και να αυτοαποκαλείται Καλλιόπη. Με τις μη επαρκείς γνώσεις που έχω πάνω στο θέμα, πιστεύω ότι ένα τρανς άτομο δε θα αναφερόταν στο παρελθόν του χρησιμοποιώντας το φύλο με το οποίο δεν ταυτίζεται. Άρα, πιθανότατα το ίδιο θα συνέβαινε και με ένα intersex άτομο που δεν ταυτίζεται με το φύλο που του απέδωσαν στη γέννηση του. Όσο για τη λογοτεχνική αξία του βιβλίου πέραν όσων προανέφερα, σίγουρα ο Ευγενίδης είναι εξαιρετικός στις περιγραφές του και παρουσιάζει με μεγάλο ενδιαφέρον τις δυσκολίες των Ελλήνων που μετανάστευσαν στην Αμερική. Υπάρχει όμως άλλο ένα μεγάλο πρόβληματα. Έχουμε έναν παντογνώστη αφηγητή ο οποίος όμως αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο. Αυτό κάνει την όλη ιστορία μη ρεαλιστική. Πως θα μπορούσε ο Καλ να γνωρίζει με ακρίβεια όχι μόνο γεγονότα, αλλά και συναισθήματα πολλών διαφορετικών ατόμων 50 και πλέον χρόνων πριν από τη γέννησή του; Αλλά και ακόμα κι όταν αφηγείται για καταστάσεις την περίοδο της ζωής του, μας μεταφέρει σκέψεις και συναισθήματα ατόμων που δε θα μπορούσε να γνωρίζει.

ένα πραγματικά καλό βιβλίο που μιλάει για την ενδιάμεση κατάσταση που βασανίζει τους μετανάστες και ίσως όλους τους Έλληνες

Μόλις σήμερα τελείωσα το βιβλίο Middlesex του Τζέφρι Ευγενίδης και μπορώ να πώ ότι ο συγγραφέας με ξαφνιασε ευχάριστα. Το περισσότερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην γενεαλογική ιστορία των παππούδων και των γονέων της πρωταγωνίστριας της Καλλιόπης. Η Καλλιόπη είναι ένα άτομο που έπασχε από ερμαφροδιτισμό και έχει περάσει σε αλλάγη φύλου. Η Καλλιόπη ή καλύτερα ο Κάλ όπως ονομάζεται τώρα αναφέρει την χρωμοσωμική ιστορία των συγγενών της για να καταλήξει στο τι προκαλεί το φαινόμενο του ερμαφροδιτισμού σε ένα παιδί. Το βιβλίο δεν είναι και ευχάριστο αλλά πιστεύω ότι μέσα από τις αναφορές στο ιστορικό των παππούδων και των γονέων του Κάλ φαίνεται σε κάποια σημεία και ο συναισθηματικός ψυχισμός του πρωταγωνιστή του βιβλίου. Διαβάζοντας το βιβλίο ανακάλυψα τις γνώσεις του Ευγενίδη όσον αφορά ιατρικά θέματα και είναι σίγουρο ότι θσ διαβάσω και άλλα βιβλία του στο μέλλον.

Έχω τόσα να γράψω. Πραγματικά. Δεν ξέρω τι συναισθήματα μού έχει αφήσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Ας ξεκινήσουμε για τον ιντερσεξ πρωταγωνιστή. Αφηγείται την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο, αφηγείται γεγονότα τα οποία συνέβησαν όταν δεν είχε καν γεννηθεί. Με απόλυτη ακρίβεια. Καθόλου ρεαλιστικό. Ένας παντογνώστης αφηγητής που αφηγείται σε α’ πρόσωπο! Αυτό το στοιχείο με αποπροσανατόλισε. . . Ο συγγραφέας αφιέρωσε 500 σελίδες για να μας περιγράψει την ιστορία των παππούδων, γιαγιάδων και γενικότερα της αιμομιξίας και των αιτιών της δημιουργίας του. Δεν με ενδιάφερε. Καθόλου. Πήρα το βιβλίο για να μάθω για το ιντερσεξ , για να κατανοήσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις των ανθρώπων που γεννιούνται με «δυο» γεννητικά όργανα. . . Πολλές περιγραφές. Πολλές. Χωρίς λόγο. Θεωρώ πως για να γράψεις ένα τέτοιο βιβλιο πρέπει να το έχεις ζήσει ή τουλάχιστον να έχεις ζήσει με ένα τέτοιο άτομο. Ο συγγραφέας φάνηκε πως δεν το έχει ζήσει. Σαν να έψαξε μόνο έρευνες για τα χρωμοσώματα μπλα μπλα και τα έγραψε για να μας αποδείξει ότι έκανε έρευνα. . . Στα θετικά τώρα. Γράφει ΠΟΛΥ καλά , παραστατικά. Συνέδεσε ιστορικά γεγονότα (1922) με την ιστορία κι έμαθα πολλά. Αλήθεια πολλά. Όταν περιέγραφε τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή ,με ωθούσε στο να συμπάσχω μαζί του. . .