Κβάντι

ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη Κβάντι ή Ιστορίες αίματος Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο του κυρίου Ευσταθιάδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, με κεντρικό ήρωα τον Ελληνογερμανό ιδιωτικό ερευνητή Κρις Πάπας, ένα άτομο παρορμητικό που η δεινή οικονομική του θέση τον αναγκάζει – πολλές φορές χωρίς καν να το πολυσκεφθεί-να αναλάβει οποιαδήποτε υπόθεση πέσει στα χέρια του. Ένας άνθρωπος με διαλυμένη μέση και με συντροφιά τα παυσίπονά του, που δεν παύει να αυτοσαρκάζεται και χωρίς καν να το καταλάβει, πάντα μπλέκει . Αν το προηγούμενό του πόνημα σας ικανοποίησε, τότε αυτό θα σας συναρπάσει. Ένα εξαιρετικά φιλοτεχνημένο εξώφυλλο γεμάτο σύμβολα, που μας παραπέμπει σε άλλους πολιτισμούς, μας προϊδεάζει για το τι θα αντιμετωπίσουμε διαβάζοντας το βιβλίο αυτό. Μια ατμόσφαιρα αρκούντως σκοτεινή, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό, βουτάει στη σκοτεινιά της ανθρώπινης ψυχής, συναντώντας ατέλειες, πάθη και δαίμονες των ηρώων του, παρουσιάζοντας μας αυτούς, στις πιο ανθρώπινες διαστάσεις τους. Ένα ταξίδι που μας οδηγεί από το Αίγιο, στη Μονμάρτη της Γαλλίας και από εκεί στην έρημο Καλαχάρι της Αφρικής. Καταφέρνει και προβάλει με γλαφυρότητα την πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στη Δύση και τη Μαύρη Ήπειρο η οποία δυστυχώς πια βρίσκεται στον πάτο του πλανήτη. Μια ιστορία μυστηρίου γεμάτη από την απόλυτη noir ατμόσφαιρα, που εμείς οι λάτρεις του είδους συναντάμε στις παλιές, ασπρόμαυρες, ατμοσφαιρικές αστυνομικές ταινίες του ’50. Ένα μυθιστόρημα που είναι δομημένο γύρω από τα ταξίδια του κυρίου Ευσταθιάδη στην Αφρική. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ιστορίας βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά. Μετά το δεύτερο μισό της ιστορίας γίνεται η μεγάλη ανατροπή που μπορεί να παγώσει σε πολλούς το αίμα. Μιας και βασίζεται σε μεγάλο μέρος στην πραγματικότητα, μη ξεχνάμε πως αυτή και μόνο αυτή έχει την ιδιότητα και ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ο συγγραφέας μας αρχίζει να εξελίσσεται σε δεξιοτέχνη του είδους και μας προσφέρει μέσα στις μόλις 256 σελίδες μια τόσο σφιχτοδεμένη αφήγηση, τόσο χορταστική, που θα τη ζήλευαν άλλα αστυνομικά του είδους, δυτικοευρωπαϊκής προέλευσης, που ίσως να ξεπερνούν και τις 500 σελίδες. Η συμβουλή μας είναι μόνο μία: Απολαύστε το!

Μερικά βιβλία είναι εισητηρια aller retour που γράφουν το όνομά μας.Κανείς δεν μπορεί να μας δώσει οδηγίες και να σημειώσει στον χάρτη μας την ιδανική διαδρομή.Στις σελίδες τους ανταλλάσεις απορημένα βλέμματα με τον ραγισμένο σου καθρέφτη και ξεφλουδίζεις από τον καμβά του κόσμου ,τις πρόχειρα και βιαστικά περασμένες, εντυπώσεις σου.Μου συμβαίνει κάθε φορά με του Μίνου Ευσταθιάδη,όπως και σε άλλους αναγνώστες φαντάζομαι.Ο Κρις Πάπας που μας συστήθηκε στο “Δεύτερο μέρος της νύχτας” και μας τράβηξε σε σκαιώδεις βυθούς με τον “Δύτη”,χωρίς να το επιδιώκει ιδιαίτερα, βρίσκεται πάντα στο μάτι ενός κυκλώνα ατιμώρητων εγκλημάτων που μας χλευάζουν πίσω από τυχαίους φαινομενικά φόνους.Το “Κβάντι”,το νέο του πόνημα, κυκλοφορεί εδώ και λίγους μήνες από τις Εκδόσεις Ίκαρος.Πίσω από τον τίτλο κρύβονται ένα ή πολλά πρόσωπα που έχουν χαθεί διασχίζοντας άνυδρους τόπους,έργα τέχνης και ποτάμια αθώου αίματος.Ξεκινώντας από μια μικρή πόλη της Πελοποννήσου,το Αίγιο,βρίσκεται στριμωγμένος στα λιγοστά τετραγωνικά,μιας τρύπας που αυτοαποκαλείται διαμέρισμα,στο Παρίσι.Την προσοχή του τραβούν η αστραφτερή λάμα του μαχαιριού της ερήμου και μια φλεγόμενη τίγρης που μοιάζει να ξεπήδησε από ένα παράλληλο σύμπαν των στίχων του William Blake.Οι τόποι πάντα σκιαγραφούν ένα ερμηνευτικό πλαίσιο,μια άλλη ανάγνωση όσων θέλει να μας πει ο συγγραφέας.Για αυτό δεν εκπλησσόμαστε που από την Μονμάρτη βρισκόμαστε να ιχνηλατούμε στην έρημο Καλαχάρι χαμένες αφρικάνικες διαλέκτους και φυλές,την συνείδηση,το συναίσθημα και την φρίκη μας.