Περί τυφλότητος

Πως θα ήταν ο κόσμος αν ξέσπαγε ξαφνικά μια πανδημία.. τυφλότητας; Αν όλοι οι κάτοικοι μια πόλης, μιας χώρας, όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη έμεναν τυφλοί; Αυτή την ιδέα πραγματεύεται το «Περι τυφλότητας» του ευφυούς και επινοητικού συγγραφέα και νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου ο οποίος μέσω αυτής της αλληγορίας θέτει ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα για την πραγματική οπτική που έχει ο καθένας μας, και όλοι μαζί, για τον συνάνθρωπο. Για τις στάσεις και τις συμπεριφορές που κυριαρχούν σε μια δοκιμαζόμενη κοινωνία. Σε μια σύγχρονη πόλη ο ένας μετά τον άλλο οι κάτοικοι τυφλώνονται. Η κυβέρνηση τους θέτει σε καραντίνα θεωρώντας πως η τυφλότητα αυτή είναι μεταδοτική. Μέσα σε συνθήκες εγκλεισμού και εξαθλίωσης οι τυφλοί είναι αδύνατο να συμβιώσουν ειρηνικά. Με το παραμικρό καταφεύγουν σε παράλογες και βίαιες πράξεις. Κανένας δε θεωρεί κανέναν συνάνθρωπο. Αντίθετα ο καθένας βλέπει τον καθένα σαν μια πηγή για εκμετάλλευση! Προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω του, να του κλέψει το φαγητό, να τον εξουσιάσει, να τον χρησιμοποιήσει σαν σκεύος ηδονής. Οι αντίρροπες τάσεις ηττώνται. Οι ηθικές και αλληλέγγυες διαθέσεις καταρρίπτονται. Υστέρα από λίγο αυτή η κατάσταση εξαπλώνεται σε ολόκληρη την κοινωνία. Όλοι ζουν μέσα στη βρώμα και στη δυσοσμία! Σε μια κοινωνία «τυφλών». Σε μια κοινωνία ζώων. Η γυναίκα ενός γιατρού ο οποίος τυφλώθηκε, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που δεν έχασε το φως του, και βλέπει τα πράγματα καθαρά. Ακολουθεί εθελοντικά τον τυφλό άντρα της και στη συνέχεια και τους άλλους τυφλούς στην τυφλή κοινωνία τους. Μέσα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον προσπαθεί να τους βοηθήσει να επιβιώσουν αλλά και να εξανθρωπιστούν. Αναλαμβάνει την ευθύνη να τους οδηγήσει στο πραγματικό φως. Εκεί, δηλαδή, που ο άνθρωπος θα βλέπει, όπως πρέπει να βλέπει ο άνθρωπος που έχει την «όρασή» του (δηλαδή την λογική του, την ανθρωπιά του). Όπως θα καταλάβατε προκειται για μια αλληγορία με την οποία ο συγγραφέας θεωρεί την ανθρωπότητα «τυφλή», στην πραγματικότητα τυφλωμένη, για τις πραγματικές αιτίες που απαξιώνουν και εξαθλιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Σουρεαλισμός, μέχρι το τέλος του βιβλίου ο οποίος σίγουρα προβληματίζει. Βάζει τον αναγνώστη να ελέγξει, αυτοκριτικά, την δική του «όραση» του. Θα πρέπει να προειδοποιήσουμε όποιον επιλέξει να διαβάσει για πρώτη φορά τον Σαραμάγκου να είναι προετοιμασμένος για το ιδιόμορφο τρόπο γραφής του. Χωρίς παραγράφους, χωρίς τελείες πολλές φορές, χωρίς ερωτηματικά εκεί που θα έπρεπε, με διάλογους και εσωτερικούς μονολόγους να μην ξεχωρίζουν, ο αναγνώστης ίσως κουραστεί στην αρχή αλλά ύστερα από λίγο εξοικειώνεται με το λόγο του συγγραφέα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και η εξαιρετική μεταφράστρια του Σαραμάγκου η κυρία Αθηνά Ψυλλιά. Ισχύει βέβαια και εδώ η κλασική προτροπή. Πρώτα διαβάστε το βιβλίο και μετά δείτε την ταινία.

Η μετάλλαξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις αδυναμίες της. Ασυνήθιστη και συγκλονιστική πλοκή.

Ένα βιβλίο που σε προβληματίζει και σε καθηλώνει! Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, το διάβασα μέσα σε δύο μέρες!

Εξαιρετικό βιβλίο. Μοναδικός τρόπος γραφής, που δεν σε αφήνει να σταματήσεις το διάβασμα. Πάντα επίκαιρο.

Ότι καλύτερο έχω διαβάσει. Σου κόβει την ανάσα