

Κάθε πρωί ο δρόμος για το σπίτι γίνεται όλο και πιο μακρύς
Ο Νούα και ο παππούς του, καθισμένοι σε ένα παγκάκι μιας μικρής πλατείας, λένε αστεία και μοιράζονται την αγάπη τους για τα μαθηματικά και τη ζωή. Όλα είναι οικεία και παράξενα ταυτόχρονα, γιατί η «πλατεία» αυτή μικραίνει σιγά σιγά καθώς η μνήμη του παππού φθίνει. Η επαφή με τον εγγονό και τον γιο του και η αγάπη για τη γυναίκα του, που δεν είναι πια στη ζωή, βοηθούν τον παππού να παραμείνει στην «πλατεία» και να αγωνιστεί ενάντια στην άνοια.
Ένα μικρό αλλά πολύτιμο βιβλίο για τα γηρατειά, τις ακατανόητες ασθένειες του εγκεφάλου και τις δύσκολες στιγμές που ζούμε όταν αποχαιρετάμε έναν άνθρωπο ενώ είναι ακόμα ανάμεσά μας. Πιο πολύ όμως είναι ένα βιβλίο για την ικανότητα να γελάς δυνατά, να αγκαλιάζεις σφιχτά και να αντιλαμβάνεσαι την αξία ενός ωραίου μπαλονιού που ταξιδεύει προς τον ουρανό, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος.

Το βιβλίο «Κάθε πρωί ο δρόμος για το σπίτι γίνεται όλο και πιο μακρύς» του Fredrik Backman είναι μια ευαίσθητη εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα σε έναν παππού και τον εγγονό του, καθώς ο πρώτος παλεύει με την άνοια. Σε ένα μικρό παγκάκι, οι δυο τους μοιράζονται αστεία και μαθηματικά, ενώ η μνήμη του παππού αρχίζει να φθίνει, προσφέροντας μια γλυκόπικρη ματιά στη διαδικασία του γήρατος και της απώλειας.
Η ιστορία ακολουθεί τον Νούα και τον παππού του σε καθημερινές στιγμές γεμάτες τρυφερότητα και συγκίνηση. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί και πραγματικοί, με τη σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία να κρατήσουμε κοντά μας τους αγαπημένους μας και την αναπόφευκτη απώλεια να προκαλεί έντονα συναισθήματα. Η γραφή του Backman είναι γεμάτη χιούμορ και νοσταλγία, με εικόνες που αποτυπώνουν τη μαγεία της απλότητας.
Αν αναζητάς ένα βιβλίο που θα σε κάνει να γελάσεις και να κλάψεις ταυτόχρονα, αυτό το έργο είναι απαραίτητο. Η ικανότητα του Backman να συλλαμβάνει τις λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης εμπειρίας καθιστά αυτή την ανάγνωση μια αξέχαστη εμπειρία. Μην το χάσεις!



αξιολογήσεις