
Είμαι όσα έχω ξεχάσει
Μια αληθινή ιστορία
Άτοκες δόσεις με ή χωρίς πιστωτική
Και αν τελικώς η µνήµη δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά µέσα σε µιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, µήπως είµαστε όσα έχουµε ξεχάσει;
Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόµος που παρατηρεί το παρελθόν του σύµπαντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του.
Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαµµένα µυστικά, φόνους, τραύµατα που ταξιδεύουν µέσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν µια ανώµαλη διαδροµή µέσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χαµένες συνδέσεις: µε τον εαυτό του, πρωτίστως όµως µε τους άλλους γύρω του.
Τις νύχτες που ξυπνάω ανήσυχος
και δεν µπορώ να ξανακοιµηθώ
–παρήλθαν προ πολλού οι χρόνοι
εκείνοι όπου ο ύπνος µου ήταν
µακρύς και αδιατάρακτος–
τους σκέφτοµαι όλους, σκέφτοµαι
ότι όπως κάποια αστέρια έπαψαν
πεθαίνοντας να αποτελούνται
από ύλη έτσι και οι νεκροί έχουν
πάψει να αποτελούνται από σάρκα,
αίµα, µυς, οστά κι ωστόσο η
απουσία τους, οριστική, καθολική,
αµετάκλητη, είναι συχνά µια
συγκαλυµµένη παρουσία.
Έχουν πάψει να βρίσκονται στο
σπίτι, στη δουλειά, στον πόλεµο,
στον αέρα
είναι απλωµένοι παντού,
σε όλους τους χρόνους
σαν σε µουσείο κέρινων
οµοιωµάτων
όλοι τους στέκονται γύρω µου
ακούνητοι, σιωπηροί, αυστηροί,
κατάχλωµοι και ανέκφραστοι
βλέπω κι εµένα ακίνητο ανάµεσά τους
πόσο µικρός ήµουν, πόσο µικρός
είµαι ακόµα, πόσο µικρός θα πεθάνω κι εγώ κάποτε
– στο βάθος όσο ηλικιωµένος κι αν πεθάνεις µικρός πεθαίνεις.
Ένα μυθιστόρημα που δεν βασίζεται στη μυθοπλασία, μια αληθινή ιστορία για το πώς ένα συναισθηματικό τραύμα, τόσο σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρες γενιές και για το πώς η ιστορία εισβάλλει στις προσωπικές και οικογενειακές διαδρομές αλλάζοντάς τες για πάντα.

Το βιβλίο "Είμαι όσα έχω ξεχάσει" του Ηλία Κ. Μαγκλίνη είναι μια βαθιά και συναισθηματική εξερεύνηση της μνήμης και της οικογενειακής κληρονομιάς. Μέσα από την προσωπική ιστορία του αφηγητή, αναδύεται μια συλλογική αφήγηση που αγγίζει τη ζωή όλων των πατέρων και γιων, φέρνοντας στο προσκήνιο τα κρυμμένα μυστικά και τις πληγές που μας συνδέουν.
Η πλοκή ακολουθεί τον αφηγητή καθώς αναζητά τον πατέρα του, αποκαλύπτοντας οικογενειακά μυστικά, φόνους και ανολοκλήρωτους έρωτες. Κάθε "νησί" μνήμης που επισκέπτεται του αποκαλύπτει μια νέα πτυχή του εαυτού του και της ιστορίας του, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα έντονης συγκίνησης και ανακάλυψης.
Η γραφή του Μαγκλίνη είναι γεμάτη ποιητικότητα και λυρισμό, με εικόνες που αποτυπώνουν την απουσία και την παρουσία των νεκρών, προσκαλώντας τον αναγνώστη να εξερευνήσει τις δικές του μνήμες. Η γλώσσα του είναι απλή αλλά συνάμα γεμάτη βάθος, ενορχηστρωμένη με μια ευαισθησία που αγγίζει την ψυχή.
Αυτό το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί γιατί δεν είναι μόνο μια προσωπική ιστορία, αλλά μια καθολική αναζήτηση για τις ρίζες μας και τις μνήμες που μας καθορίζουν. Η αποτύπωση του πόνου και της αναζήτησης της ταυτότητας είναι κάτι που θα σας κρατήσει σε εγρήγορση και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε για τις δικές σας μνήμες.



αξιολογήσεις





zeppou
zeppou
milkatrin
milkatrin
christinakoktsidou2000
christinakoktsidou2000
mariangela_694
mariangela_694
riaboudinou
riaboudinou
ΦΩΤΕΙΝΗ
ΦΩΤΕΙΝΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
jkatrakazis
jkatrakazis
giannis09721
giannis09721