Ο δολοφόνος μέσα μου

Ο Jim Thompson γεννήθηκε το 1906 στην Οκλαχόμα και ταυτίστηκε όσο λίγοι με τις έννοιες “hard-boiled” και “noir”, καθώς με συνέπεια επί σειρά δεκαετιών, όχι μόνον υπηρέτησε με τα βιβλία του (περισσότερες από 30 νουβέλες και αμέτρητα διηγήματα σε περιοδικά) το είδος, αλλά έζησε βυθισμένος στο ίδιο ζοφερό περιβάλλον με αυτά των αντι-ηρώων του. Δηλωμένος κομμουνιστής σε μια εποχή που κάτι τέτοιο στην Αμερική ισοδυναμούσε με καλλιτεχνική καταδίκη, αλκοολικός, από φτωχή οικογένεια και θύμα της Μεγάλης Ύφεσης, πέρασε τα πρώτα 40 χρόνια της ζωής του πλήρως εξοικειωμένος με την έννοια της αποτυχίας. Όταν όμως στα μέσα της δεκαετία του ’40 μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο, η τύχη άρχισε δειλά-δειλά να του χαμογελάει. Τα πάντα άλλαξαν το 1952, όταν το τέταρτο μυθιστόρημά του, με τίτλο “Ο Δολοφόνος Μέσα Μου” προκάλεσε τεράστια αίσθηση καθώς ήταν το πρώτο, στην ιστορία του crime fiction, που έβαζε τον αναγνώστη να παρακολουθεί την πλοκή μέσα από τα μάτια του ίδιου του Δολοφόνου, και, εν προκειμένω, ενός ψυχασθενούς δολοφόνου: O Λου Φορντ, ένας βοηθός σερίφη σε μία μικρή πόλη του Τέξας, είναι συμπαθής στην τοπική κοινότητα αν και γενικά περνά απαρατήρητος ως προσωπικότητα ήπιων τόνων. Αυτό που δεν είναι εμφανές στους συντοπίτες του, όμως, αποκαλύπτεται γρήγορα στον αναγνώστη, που διαβάζοντας τις ενδόμυχες σκέψεις, τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας του Φορντ, αλλά και λεπτομέρειες γι αυτό που ο ίδιος ο δολοφόνος αποκαλεί «ασθένεια», καταλαβαίνει ότι το κακό και το σκοτάδι παραμονεύουν κάθε φορά που κλείνει η πόρτα, χαμηλώνουν τα φώτα και ο τελευταίος έχει ελεύθερο πεδίο δράσης… Χρόνια προτού η Αμερική συγκλονιστεί από τη φρικαλέα δράση του Ted Bundy, του John Wayne Gacy, του Patrick Kearney, του Caroll Cole, του Son Of Sam, του Zodiac, του Charles Manson και των άλλων «περιβόητων» δολοφόνων που ανάγκασαν το FBI να καθιερώσει τον ψυχολογικό όρο “serial killer” και δεκαετίες προτού ο Bret Easton Ellis επιχειρήσει κάτι ανάλογο στο επίσης ανατρεπτικό “American Psycho”, o Jim Thompson άφησε άφωνους τους κριτικούς και σόκαρε το κοινό, καταθέτοντας παράλληλα και διαπιστευτήρια σπουδαίου συγγραφέα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Thompson καθιερώθηκε και ως μυθιστορηματογράφος και ως σεναριογράφος για το Χόλυγουντ, το οποίο συχνά ανέτρεχε στα βιβλία του αναζητώντας έμπνευση. Δύο από τα βιβλία του, το “The Getaway” και το “Killer Inside Me” μεταφέρθηκαν δύο φορές στον κινηματογράφο – δυστυχώς για το δεύτερο, ποτέ το αποτέλεσμα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων: τόσο η πρώτη ταινία του 1976 με τον Stacy Keach έξω από τα νερά του, όσο και η πιο πρόσφατη προσπάθεια του σκηνοθέτη Michael Winterbottom το 2010 δεν κατάφεραν να σεβαστούν το ύφος του πρωτότυπου κειμένου: κάποιοι ισχυρίζονται ότι το βιβλίο είναι τόσο ιδιαίτερα καλό που είναι απλά αδύνατον να κινηματογραφηθεί. Διαβάζοντάς το σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια μετά τη συγγραφή του, και 43 μετά το θάνατο του Thompson, δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει.

Είναι αυτό που φαίνεται; Τι μπορεί να κρύβει; Ένας δολοφόνος που έρχεται με πιο επικίνδυνο μυαλό. Ένα crime noir που θα σε κρατάει σε αγωνία σε κάθε του σελίδα.