Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί

Προφανώς δεν έχει την αίγλη και την τελειότητα των βιβλίων του Χάρι Ποτερ αλλά σίγουρα υπήρχαν πολλά καλά στοιχεία. Είναι γραμμένο σε μορφή θεατρικού που στην αρχή σε ξενίζει αλλά μετά από 20-30 σελίδες το συνηθίζεις. Η ιστορία είχε αγωνία και δράση. Απέραντη νοσταλγία καθώς το διάβαζα... <3

Hello Rowling my old friend! Ο Χάρι Πότερ και το καταραμένο παιδί είναι μάλλον ένα από τα καλύτερα fanfiction του Χάρι Πότερ που έχω διαβάσει στην ζωή μου και με αυτό το σκεπτικό μπήκα να το διαβάσω, αλλιώς δεν θα το απολάμβανα καθόλου. Ας αρχίσουμε με τα κακά. Τον Άλμπους τον αντιπάθισα αρκετά και με εκνεύριζε άλλα όχι τόσο όσο η Ρόουζ, η οποία με έφτασε να θέλω να πεθάνει. Η Ερμιόνη σαν χαρακτήρας ήταν ένα πρωταπριλιάτικο αστείο και δεν θα κάνω καν το κόπο να μιλήσω για εκείνη. Ο Χάρι από την άλλη ήταν πιο ώριμος και συμπαθητικός. Τα καλά είναι ότι αγάπησα τον Σκόρπιους και απλά θέλω βιβλία με αυτόν πρωταγωνιστή και κανέναν άλλο, ενώ ο Ντράκο για μια ακόμη φορά με έβγαλε ασπροπρόσωποι. Τώρα γενικά για το βιβλίο. Το πλασάρισμα ως συνέχεια του Χάρι Πότερ (και καλά η όγδοη ιστορία) ήταν απλά λάθος. Δεν είχε τίποτα σαν συνέχεια και δεν είχε, τουλάχιστον για μένα, τα vibes του Χάρι Πότερ, έτσι όπως το γνώρισα και το αγάπησα. Ήταν καλό. Ήταν μέσες άκρες ικανοποιητικό. Είδες ξανά τα πρόσωπα που τόσο αγάπησες, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, το διαβάσαμε γιατί μας έλειψε ο κόσμος της Μαγείας και όχι επειδή πρόσθετε κάτι. Ο κόσμος της Μαγείας αποτελεί μια ατμόσφαιρα νοσταλγίας για εμένα. Μπορεί να μην μεγάλωσα με τα βιβλία και μην με μαχαιρώσετε για αυτό, αλλά μεγάλωσα με τις ταινίες. Κάθε ταινία για μένα αποτελεί μια ξεχωριστεί ανάμνηση να πηγαίνω στον κινηματογράφο με τους γονείς μου και να γυρνάω... σπίτι μου... γιατί αυτό ήταν ο Χάρι Πότερ, το σπίτι μου. Έχω περάσει αμέτρητες ώρες βλέποντας fanmade βιντεάκια και διαβάζοντας fanfiction, ακόμα και το δικό μου fanfiction έχω γράψει. Νιώθω περισσότερο pride για τον κοιτώνα μου στο Χόγκουαρτς παρά για το ίδιο μου το σπίτι (συγνώμη μαμά). Κάποιοι είπαν ότι επειδή λατρεύουν τόσο πολύ το Χάρι Πότερ, αυτό το βιβλίο του έφερε πίσω στον κόσμο και ένιωσαν την μαγεία. Εγώ απλά ένιωσα ότι οι δημιουργοί του βιβλίου απλά με κορόιδευαν και με εκμεταλλεύονταν για να βγάλουν λεφτά. Αυτό με πείραξε περισσότερο από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες ήταν λίγο διαφορετικοί ή από το ότι η πλοκή ήταν λίγο τραβηγμένη. Ο κόσμος της Μαγείας πάντα θα με προσελκύει και θα με τραβάει και πολύ πιθανό να διαβάσω αυτό το βιβλίο και άλλες φορές. Απλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. All in all, το Καταραμένο παιδί αξίζει να το διαβάσετε, ήταν αρκετά καλό.

Σαν μεγάλη φαν της σειράς Χάρυ Πότερ ήθελα όσο τίποτα άλλο να μου αρέσει αυτό. Το βιβλίο αλλά απλά δεν έκανε το κλικ για εμενα.

Οι λάτρεις του Χάρι Πότερ θα απογοητευτούν. Αυτό το βιβλίο μας δίνει το "τέλος" της ιστορίας, καθώς μας δείχνει πώς είναι οι ήρωες σε μεγαλύτερη ηλικία. Δεν μ'άρεσε. Θα προτιμούσα να έχει μείνει στο 7ο βιβλίο της σειράς και ο καθένας να φαντάζεται την ιδανική γι' αυτόν εξέλιξη της παρέας. Επίσης, η μορφή που είναι γραμμένο (σαν θεατρικό με διαλόγους) με ξένισε.

Φυσικά το βιβλίο αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς αλλά πρέπει να αναφέρω ότι η πλοκή ήταν αρκετά καλή .Το πρόβλημα είναι ίσως ότι ο τρόπος γραφής του βιβλίου ήταν λίγο κουραστικός και ότι οι χαρακτήρες δεν είχαν ενδιαφέροντα στοιχεία που να σε κάνουν να δεθείς μαζί τους .Όμως αυτό το βιβλίο έχει κάτι που σε τραβάει να το διαβάζεις ξανά και ξανά και αυτό κάνω......