Παγωμένη σκανδάλη

Ο Anthony Horowitz είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς και επιτυχημένους συγγραφείς του Ηνωμένου Βασιλείου. Πρόκειται για έναν πολύμαθο και πολυπράγμων άνθρωπο. Στο ενεργητικό του καταγράφονται πάνω από 40 βιβλία για μικρούς και μεγάλους καθώς επίσης σενάρια τηλεοπτικών σειρών και ταινιών, θεατρικές παραστάσεις μα και πλούσια αρθρογραφία. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2011, το ίδρυμα Arthur Conan Doyle ανέθεσε στον συγγραφέα να γράψει τα μυθιστορήματα «Ο οίκος του μεταξιού» και «Μοριάρτι» (κυκλοφορούν από εκδόσεις Anubis), με ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς. Και τα δυο μυθιστορήματα γνώρισαν τεράστια επιτυχία, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ομοίως, το 2015, του ανατέθηκε από το ίδρυμα Ian Fleming αυτή τη φορά, να γράψει τα μυθιστορήματα «Παγωμένη σκανδάλη» και «Ο θάνατος του 007. Και για τα δυο αυτά μυθιστορήματα, η επιτυχία είναι μονόδρομος. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2014, ο Anthony Horowitz τιμήθηκε με το βραβείο ΟΒΕ, για τις υπηρεσίες του στη Λογοτεχνία. Το ιδιαίτερο ταλέντο του Horowitz είναι διάχυτο σε κάθε του νέο πόνημα. Πρόσφατα διάβασα τα δυο του νέα βιβλία, με τον Τζέιμς Μποντ κι έχω να πω ότι δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από τα βιβλία του μεγάλου Ian Flemming. Σε αντίθεση με το Flemming, η γραφή του οποίου είναι πιο τετράγωνη, πιο επίπεδη, ο Horowitz τολμά να διανθίσει το λόγο του με λογοτεχνικές φιοριτούρες, χωρίς ωστόσο να το παρακάνει και εν τέλει να μας προσφέρει ένα πολύπλευρο κι άκρως ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Η αλήθεια είναι ότι για μένα, ο Anthony Horowitz έχει πάει τις ιστορίες του Πράκτορα 007 ένα επίπεδο παραπάνω! Περιπέτεια, γρήγορα αυτοκίνητα, ωραίες γυναίκες, αδίστακτους δολοφόνους, ανατροπές που δεν τις βλέπεις να’ρχονται... Όλα τα έχει ο «μπαξές» του Βρετανού συγγραφέα. Η πλοκή και στα δύο βιβλία είναι καταιγιστική. Με εξαιρετικά προσεγμένες και ρεαλιστικές σκηνές, μας προσφέρει την απόλυτη κινηματογραφική απόλαυση, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του. Αυτό που έχει καταφέρει με πολύ μεγάλη επιτυχία να κάνει ο συγγραφέας, είναι να ενστερνιστεί τον τρόπο γραφής του «προκατόχου» του. Συνάμα όμως, έχει αφήσει να προσχωρήσουν στη γραφή του και στοιχεία της δικής του προσωπικότητας, προσδίδοντας εν τέλει στα βιβλία του, έναν πρισματικό χαρακτήρα. Τέλος, έχει πετύχει να «μπει στο πετσί του ρόλου» του 007 κι αποδίδει άψογα, αυτόν τον τόσο δημοφιλή χαρακτήρα. Να πω εδώ ότι, το «Ο θάνατος του 007» -μα πόσο πιασάρικος τίτλος;- βασίστηκε σε σημειώσεις του ίδιου του Ίαν Φλέμινγκ, για την τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Russian Rulette”, η οποία όμως δεν γυρίστηκε ποτέ. Σε αυτό το βιβλίο μαθαίνουμε και το πώς ο Τζέιμς Μποντ απέκτησε την κωδική ονομασία 007 και την «άδεια να σκοτώνει», ενώ μας λύνει την απορία γιατί προτιμά το μαρτίνι του «shaken, not stirred» (χτυπημένο κι όχι ανακατεμένο). Από την άλλη, στην «Παγωμένη σκανδάλη» μέσα από τις ιλιγγιώδεις διαδρομές του Grand Prix του Νίρμπουργκρινγκ, συναντάμε μια παλιά γνώριμη… την εκρηκτική Πούσι Γκαλόρ (Goldfinger)! Σε αυτή του την περιπέτεια, ο 007 έρχεται αντιμέτωπος με τον αρχηγό της ρωσικής υπηρεσίας κατασκοπείας (SMERSH) και τον Τζ.Σιν, έναν Κορεάτη πολυεκατομμυριούχο, που μόνο στόχο τους έχουν να πλήξουν ανεπανόρθωτα την Αμερική. «Ο Μποντ ήξερε ότι θα ερχόταν η ώρα, μια στιγμή σε κάποια αποστολή που η τύχη του θα στέρευε. Ήταν μαθηματική βεβαιότητα. Κανένας πράκτορας δεν επιβίωνε για πολύ στον κλάδο των πρακτόρων Μηδέν- Μηδέν, και κάποια μέρα, κάποιος, κάπου θα έκλεβε το πλεονέκτημα και θα ήταν εκείνος που θα κειτόταν νεκρός, κοιτάζοντας απλανώς τη βροχή. Αλλά όχι σήμερα.». Γιατί σήμερα έχει στο πλευρό του την «από μηχανής Θεά» του, που ακούει στο πολλά υποσχόμενο όνομα, Τζέπαρντι Λέιν. Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω… ο Anthony Horowitz είναι δεξιοτέχνης. Αν αγαπάτε τον 007 και τις περιπέτειές του, τότε φτιάξτε ένα μαρτίνι, ξαπλώστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και αφεθείτε στην γοητεία του πιο αγαπητού πράκτορα. Προτείνεται ανεπιφύλακτα!

Άλλη μια όμορφη περιπέτεια του αγαπητού πράκτορα 007. Καλογραμμένο και πιστεύω ανώτερο του προηγούμενου βιβλίου με ήρωα τον 007, το ο θάνατος του 007.