Κι αν η Σταχτοπούτα ήταν μηχανικός;
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τα παραμύθια να παντρεύονται την δυστοπία. Η Marissa Meyer παραταύτα άνοιξε ένα νέο δρόμο στο είδος μαγεύοντας μας.
Το πρώτο μέρος της τετραλογίας της Σελήνης μας ταξιδεύει στο μακρινό μέλλον, στο Νέο Πεκίνο. Ο κόσμος διαφέρει σημαντικά από αυτόν που ξέρουμε, καθώς έχουν ακολουθήσει δυο ακόμα παγκόσμιοι πόλεμοι και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Η Κοινοπολιτεία της Ανατολής δεν βάλλεται όμως μόνο από τις επιπτώσεις μαχών, αλλά από μια επιδημία που πιθανόν προέκυψε από τον ερχομό Λούναρ στην Γη. Ναι, καλά διαβάσατε. Η Σελήνη κατοικείται και μάλιστα διοικείται από μια όχι και τόσο αγαπητή βασίλισσα. Τι θα γίνει λοιπόν όταν η χειριστική Λεβάνα έρθει στο Νέο Πεκίνο; Το σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα ξεχάσει τόσο την επίσκεψη της όσο και την παρουσία της Σίντερ (Ναι, παραπέμπει στην Σταχτοπούτα).
Το γνωστό παραμύθι λαμβάνει πιο νεωτερική μορφή με την επιστημονική φαντασία να παίζει επίσης σημαντικό ρόλο και τις κατασκευές να κυριαρχούν. Η άλλοτε Σταχτοπούτα ήταν μια καλή νοικοκυρά, αλλά η Σίντερ είναι μηχανικός και τα χέρια της λερώνονται με γράσο, όχι σκόνη. Βρήκα πολύ έξυπνες τις παραλλαγές και αρκετά κοντά στον δικό μου αιώνα, παρόλο που πρόκειται για δυστοπικό βιβλίο. Η πρωταγωνίστρια ντύνεται με τον μανδύα του μέλλοντας αποβάλλοντας το μεσαιωνικό πρότυπο. Και έτσι, δεν χρειάζεται τον πρίγκιπα να την σώσει με ένα γοβάκι. Αυτή την φορά, η πριγκίπισσα θα τα καταφέρει μόνη της
