Το πράσινο σημειωματάριο

Αρκετά γλυκό βιβλιαράκι, ευανάγνωστο, διασκεδαστικό. Υπήρξαν πολλές στιγμές που με έκανε και γέλασα ενώ ως αγαπημένο χαρακτήρα ξεχώρισα τον Τζούλιαν που ήταν εκκεντρικός ζωγράφος και μου άρεσε η ιστορία του. Και υπόλοιποι χαρακτήρες είχαν το ενδιαφέρον τους όμως δεν μπορώ να πω ότι τους συμπάθησα ιδιαίτερα. Το βασικό μου πρόβλημα με αυτό το βιβλίο ήταν μια ηρωίδα, η Άλις, που ήταν νέα μαμά και ινφλουένσερ. Πολύ αντιπαθητική και με άσχημη συμπεριφορά που ναι μεν σε κάποια φάση δικαιολογείται αλλά θεωρώ ότι η συγγραφέας θα μπορούσε να χειριστεί με μεγαλύτερη ευαισθησία το θέμα της. Με εκνεύριζε μονίμως και με έβγαζε τελείως από το κλίμα ενός κατά τ' αλλά συμπαθητικού βιβλίου. Είχε τα πάνω και τα κάτω του, όμως στο σύνολό του μου άρεσε και θα το πρότεινα αν ψάχνετε κάτι σύγχρονο.

Η Clare Pooley θέλει να γίνει Fredrik Backman. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτό δεν είναι ένα uplifting ( ανεβαστικό που λένε και στο χωριό μου) βιβλίο. Το θέμα που πραγματεύεται πρωτότυπο - τι θα γινόταν αν το μυστικό που σε παιδεύει μέσα σου περισσότερο από κάθε τι το έγραφες σε ένα σημειωματάριο και το άφηνες σε ένα τυχαίο μέρος για να το διαβάσει ένας άγνωστος ο οποίος με τη σειρά του καλείται να κάνει το ίδιο και ούτω καθεξής; Μου θύμισε λίγο αυτό που λένε οι ψυχολόγοι, γράψε τα προβλήματα σου σε ένα χαρτί για να τα εξωτερικευσεις και μετά κάψε τα. Αν μου άρεσε; Είναι ένα ευανάγνωστο κι ευχάριστο βιβλίο. Παραδόξως, αν και απλοϊκό δίνει τροφή για σκέψη. Οι χαρακτήρες πρωτότυποι, συμπαθητικοί στην πλειονότητα τους, σίγουρα θα βρείτε κάποιον να ταυτιστείτε. Εμένα πάλι μου άρεσε ο Hazard - αναμενόμενο θα μου πείτε. Να μου ξεφύγει το μαυρο πρόβατο, δύσκολο.

Πώς θα ένιωθες αν έβρισκες τυχαία ένα σημειωματάριο στο δρόμο κ ανοίγοντας το ανακάλυπτες ότι ο προκάτοχός του έχει ανοίξει την ψυχή του κ έχει εκμυστηρευτεί σε αυτές τις γραμμές τις πιο βαθιές του σκέψεις κ κρυμμένα του συναισθήματα που δεν τολμάει να εμπιστευτεί ούτε στους οικείους του ? Θα συνέχιζες αυτό το παιχνίδι της απογύμνωσης ,ή αλλιώς το "πείραμα της αυθεντικότητας" όπως το ονόμασε ο δημιουργός του, γράφοντας με τη σειρά σου τις μύχιες σκέψεις σου? Οι έξι ήρωες της ιστορίας μας δέχονται την πρόκληση κ μπλέκονται σε ένα κουβάρι εξελίξεων οπου η ανθρωπιά, το νοιάξιμο κ η καλοσύνη κυριαρχούν κ λειτουργούν σαν σανίδα σωτηρίας για κάποιους... Το πράσινο σημειωματάριο ήρθε σαν ανοιξιάτικο αεράκι στη ζωή μου για να μου θυμίσει ότι οι άνθρωποι όταν "συνεργάζονται"μπορούν να επιτύχουν θαύματα.Μου εφερε τη χαμένη μου πίστη στην ανθρώπινη επαφή κ μου ξαναζωντάνεψε τη σκέψη ότι κανένας δεν είναι μόνος του στη ζωή ,μου θύμισε ότι το να επανορθώσεις απέναντι σε όσους εχεις πληγώσει είναι το σημαντικότερο βήμα κ για να το επιτυχείς πρέπει να ξαναχτίσεις τούβλο-τούβλο όλες τις γκρεμισμένες γέφυρες της ζωής σου... Ένα αντιρατσιστικό βιβλίο που θα σου μάθει ότι οι δυσκολίες της ζωής σου είναι τα καλύτερα πολεμοφόδια σου ,γιατί ότι ανεβαίνει κατεβαίνει και κάθε φως έχει τη σκιά του όπως και κάθε δύναμη έχει την αντίθετη της... Αν θέλεις να διαβάσεις ένα αισιόδοξο βιβλίο τώρα το καλοκαίρι για να επιστρέψει το χαμένο χαμόγελο στα χείλη σου ,τότε εγώ θα σου προτείνω αυτό

Το βιβλίο αποτελεί ψυχογράφημα έξι διαφορετικών χαρακτήρων αλλά μελετά και τις μεταξύ τους σχέσεις με επίκεντρο το όμορφο και ζεστό καφέ της Μόνικα. Προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα κατά πόσο οι σχέσεις των ανθρώπων είναι ειλικρινείς ενώ θίγει θέματα όπως η μοναξιά , ο εθισμός , η κατάθλιψη, η εικονική πραγματικότητα των social media. Είναι γλυκό βιβλίο και διαβάζεται ευχάριστα

Αισιόδοξο, χαρούμενο, ανάλαφρο, ευχάριστο στην ανάγνωση, κάπου χανόμουν καθώς δεν μπορούσε να με κρατήσει ολότελα, αλλά γενικά μου έκανε αρκετά όμορφη παρέα.