Μυρωδιά από σανίδι

Τελειώνοντας την ανάγνωση του καινούργιου μυθιστορήματος του αγαπημένου μου πια συγγραφέα Κώστα Κρομμύδα , αυτό που πραγματικά έχω ανάγκη να γράψω δεν είναι η άποψη μου μόνο. Θέλω να το πάω παραπέρα και να μιλήσω για τον έρωτα , γιατί αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο από αυτόν. Τους μεγάλους έρωτες του θεάτρου τους έχουμε στο μυαλό μας σαν κάτι λαμπερό, ιδανικό και πολλά ζευγάρια τα ζηλέψαμε για τον μεγάλο έρωτα που έζησαν. Αυτό το βιβλίο μας δείχνει τι γίνεται όταν τα φωτά της λαμπερής σκηνής σβήνουν και οι πρωταγωνιστές που τόσο αγαπάμε και θαυμάζουμε γίνονται πια οι εαυτοί τους . Βλέπουμε ότι είναι άνθρωποι ευαίσθητοι, με αδυναμίες , ανασφάλειες , όνειρα και φιλοδοξίες. Ερωτεύονται και διεκδικούν ,πληγώνονται από αυτόν αλλά συνεχίζουν να παθιάζονται . Οι ρόλοι που καλούνται ή ονειρεύονται οι ίδιοι να παίξουν τους επηρεάζουν άμεσα και είναι άρρηκτα δεμένοι με την ζωή τους . Αυτό το βιβλίο σου βγάζει άπειρα συναισθήματα. Δεν διαβάζεις απλά μια ιστορία αγάπης , για έναν έρωτα στην Αθήνα του ’40 ανάμεσα σε ανθρώπους της τέχνης και του θεάτρου. Διαβάζοντας την ιστορία του Νικόλα και της Λυδίας δεν σταματάς ποτέ να σκέφτεσαι ότι έναν τέτοιο έρωτα θες να ζήσεις και εσύ. Έναν έρωτα γεμάτο πάθος, ένταση, δημιουργία και εγωισμό. Γιατί όταν αγαπάς γίνεσαι εγωιστής , ακραίος και ταυτόχρονα νιώθεις γεμάτος και έτοιμος να κατακτήσεις τα πάντα. Όταν αγαπάς ή έχεις αγαπήσει αληθινά αυτό μένει μέσα σου , δεν σταματάς να το νιώθεις ακόμα και αν δεν είσαι πια μαζί με τον άνθρωπο σου. Η πραγματική αγάπη βρίσκεται μέσα μας . Αυτό ακριβώς νιώθουμε όταν διαβάζουμε την ιστορία των δύο αυτών ανθρώπων. Η ζήλια και ο εγωισμός μπορεί να τους χώρισε αλλά οι καρδιές τους δεν χώρισαν ποτέ, μέχρι το τέλος. Τον έρωτά τους τον έζησαν, τον διεκδίκησαν και δεν φοβήθηκαν να βαδίσουν μαζί τα μαγικά του μονοπάτια. Περισσότερο μαθαίνουμε την μοναδική τους ιστορία μέσα από την καρδιά και την ψυχή του Νικόλα, ενός άντρα που πραγματικά όση ώρα διάβαζα ένιωθα την ανάγκη να τον αγκαλιάσω, να τον παρηγορήσω και να του πω ποσό τυχερός υπήρξε γιατί έζησε κάτι μοναδικό και μαγικό. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι πραγματικά έχω πολύ καιρό να διαβάσω κάτι τόσο ευαίσθητο . Κάτι που κάθε αράδα του είναι γεμάτη συναίσθημα το οποίο στο μεταδίδει μοναδικά. Βρίσκεσαι εκεί μαζί με τους ήρωες και ζεις αυτόν τον έρωτα , κλείνεις τα μάτια και ακούς το χειροκρότημα, μυρίζεις το σανίδι και γίνεσαι μέρος της παράστασης. Το γνωστό και αγαπημένο πια ύφος του συγγραφέα μας αποζημιώνει για ακόμα μια φορά με μια ιστορία μοναδική και εμπνευσμένη απο τους μεγάλους έρωτες που γεννιούνται στο μαγικό κόσμο του θεάτρου. Νομίζω ότι αξίζει να παραθέσω το εξής απόσπασμα το οποίο εμένα προσωπικά με άγγιξε ιδιαίτερα. Ο έρωτας , ο αληθινός, θα σε πάρει από το χέρι και θα σε μάθει να τον ζεις για μία και μόνη φορά. Αν του αφεθείς και τον νιώσεις να καίει μέχρι και το τελευταίο χιλιοστό της ύπαρξης σου τότε ναι θα κρατήσει για πάντα.»

Το πρώτο που διάβασα από τον συγγραφέα και μετά κολησα διάβασα αρκετά βιβλία του . Νομίζω αυτο λεει πολλά

Το ' Μυρωδιά από σανίδι' του κυρίου Κώστα Κρομμυδα είναι ένα ρομαντικό μυθιστόρημα καλογραμμένο και το διαβάζεις ευχάριστα. Περιγράφει έναν έρωτα που έγινε σε μια απαλή εποχή που διαδραματίζεται μέσα στο χώρο του θεάτρου. Είναι ένα ακόμα συγκλονιστικό μυθιστόρημα του συγγραφέα!!!

Η μυρωδιά από σανίδι είναι ένα βιβλίο που γεννά πολλά συναισθήματα!Κυριαρχο,όμως,σε κάθε λέξη,κάθε σελίδα είναι ένα:ο έρωτας!Με κάθε κεφάλαιο ταξιδευεις αναμεσα στο παρελθόν και το παρόν με περίτεχνο και συγχρονως αβιαστο τρόπο!Ερωτεύεσαι ,συγκινείσαι,θαυμαζεις τους ηρωες για αποφασεις που παιρνουν και χαιρεσαι για τα διλήμματα που τολμουν να ξεπεράσουν!Οι χαρακτηρες με το μεγαλείο που τους χαρακτηρίζει σε κερδίζουν αμέσως.Τους αγαπας και τους νιωθεις από την πρώτη στιγμή,με τέτοιο τρόπο που ακόμα και τα λάθη τους τα συγχωρεις κι ας σε πονάνε.Η ιστορία του Νικόλα και της Λυδιας είναι ενας υπεροχος,απολυτος ερωτας γεματος μυρωδιά από σανίδι! Γνωριζοντας την εξέλιξη της ζωης τους,δεν ξέρεις αν το θέατρο ζει από τη σχέση τους ή η σχέση τους από το θέατρο!Αν και νομίζω πως το δεύτερο είναι το πιο πιθανό.Είναι τόσο αλληλενδετα αυτά τα δυο σε όλο το βιβλίο που πλέον τα θεωρεις ως μια ουσία μέχρι και το τελος.Περπατώντας στις σελίδες του δεν διαβαζεις απλα ένα μυθιστόρημα.Διαβαζεις μια βιογραφια,γίνεσαι μάρτυρας ενός μεγάλου έρωτα,παρακολουθείς μια αέναη συνέντευξη ενός αγαπημένου ηθοποιού,ζεις στα παρασκήνια πολλών παραστάσεων και μαγεύεσαι από το χώρο του θεάτρου.Και κάπως έτσι ανακαλύπτεις τον ολόπλευρο χαρακτήρα ενός βιβλίου!Ομολογω πως διέκοψα πολλές φορές την ανάγνωση του βιβλίου για να ανατρέξω σε πηγές που δε γνώριζα...και αυτό είναι κάτι που τυγχανει να το κάνω σε κάθε βιβλίο του Κ.Κρομμυδα...σε παρακινεί να δεις κομμάτια θεατρικού που σου κίνουν την περιέργεια,να ακούσεις ένα τραγούδι για να νιώσεις την ατμόσφαιρα που τυλίγει τους ηρωες,να διαβάσεις ένα ποίημα γιατί απλα δυο στίχοι που σου ανέφερε σε σημάδεψαν και θες να το γνωρίσεις ολόκληρο!Νομιζω όλα αυτά μαζί είναι που σε έχουν σημαδέψει όταν ολοκληρώνεις ένα δικό του μυθιστόρημα!Δεν είναι απλα ότι το γράφει και στο προσφέρει,αλλά δίνει ερεθίσματα στο κοινό του για να ζήσει ολόπλευρα το αναγνωστικό ταξίδι μέχρι και την τελευταία του λέξη!Και στη «μυρωδιά από σανίδι» μόνο ο έρωτας μπορεί να γραψει την τελευταία λέξη στο έργο γιατί αυτός και μόνο αυτός υπάρχει σε κάθετι που μοιραζόμαστε με έναν άνθρωπο της καρδιάς μας και αυτός ο ίδιος είναι που κάνει το καθετί να αξιζει...στην ιστορία του Νικόλα και της Λυδιας,της Μάρως και του Μιλτου,στην ιστορία τη δίκη μου,τη δίκη σου,στην κάθε ιστορία !

Καλογραμμένο και ευχάριστο, ιδανικό για να περάσεις την ώρα σου. Τίποτα πρωτότυπο, τίποτα που δεν έχουμε διαβάσει ξανά και ξανά, όμως σε κρατά μαζί του χωρις ιδιαίτερη προσπάθεια.