Οι φαροφύλακες

Πάρα πολύ καλό βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή.

Βιβλίο με έντονο συμβολισμό, που από την μια έχει τον τρόπο να σε καθηλώσει κινούμενο σε γνώριμα και δοκιμασμένα μοτίβα μυστηρίου και θρίλερ και από την άλλη το προσεγμένο ύφος και η αξιόλογη και ακριβής χρήση του λόγου στήνουν τη βάση του οικοδομήματος της πλοκής με εξαιρετικό τρόπο, ώστε το αποτέλεσμα να επιτρέπει διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης σε όποιον τα αναζητήσει. Ο φάρος υπογραμμίζει την αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το φωτεινό σημάδι που στέκει στη μέση της θάλασσας για να χαράζει το σκοτάδι, να βοηθαει τους χαμένους, να προσφέρει προσανατολισμό. Και ο συμβολισμός αυτός εύκολα μεταφέρεται στην ίδια τη ζωή των χαρακτήρων, όπου το σκοτάδι τους έχει στοιχειώσει όλους και το φως του φάρου είναι μια ελπίδα.

Καταπληκτική ατμόσφαιρα που σε βυθίζει αργά και απολαυστικά στην ανάγνωση. Καθώς προχωράς νιώθεις γύρω σου να εναλλάσσονται τα πρόσωπα, το παρόν με το μέλλον, το σωστό με το λάθος. Μυστικά χαραγμένα, κυριολεκτικά, στο νερό. Αριστοτεχνικά στημένο και δεμένο με επιδεξιότητα.

Ενώ έχει πολλά καλά στοιχεία το βιβλίο, δε μπόρεσα να το τελειώσω. Με κούρασε και το βαρέθηκα πολύ. Ίσως σε κάποια άλλη φάση να μπορέσω να το ολοκληρώσω αλλά προς το παρόν πάω γι' άλλα.

Τρεις προσωπικότητες ,ένας προορισμός ,μία κοινή κατάληξη. Μόνο εκείνοι γνώριζαν ,δυστυχώς, και το πήραν μαζί τους... Στο βράχο της κόρης στη μακρινή και ομιχλώδη Κορνουάλη 3 φαροφύλακες εξαφανίζονται το 1972 κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Αυτές καλείται να ερευνήσει ο συγγραφέας Dan Sharp είκοσι χρόνια μετά το συμβάν με αφορμή το μυθιστόρημα που θέλει να γράψει. Ανασύρει μνήμες, σκαλίζει γεγονότα που πονούσαν και ήθελαν να θαφτούν βαθιά στην ψυχή και φέρνει αναστάτωση στη ζωή των τριών γυναικών που έμειναν πίσω... Γιατί τα δύο ρολόγια στο φάρο ήταν σταματημένα την ίδια ώρα ,στις 8:45? Γιατί μόνο δύο σερβίτσια ήταν στρωμένα στο τραπέζι? Και το ότι η εξώπορτα ήταν κλειδωμένη από μέσα περιπλέκει ακόμα περισσότερο την υπόθεση... Τι μυστικό κουβαλούσαν βαθιά στη ματωμένη ψυχή τους η Έλεν και ο Άρθουρ? Τελικά ήταν τόσο τέλειος ο γάμος του Μπιλ με την τζένη όσο έδινε την εντύπωση? Και τελικά τι ρόλο έπαιξε το βεβαρημένο παρελθόν του Βινς στην υπόθεση? Ένα είναι σίγουρο ,ότι τίποτα δεν είναι όπως δείχνει με την πρώτη ματιά... Η εναλλαγή της εξιστόρησης των γεγονότων, σε παρελθόν παρόν, καθώς και των προσώπων που εξιστορούν μονολογώντας και παρουσιάζοντας την πλευρά τους μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον. Η ιστορία στήθηκε αργά και μεθοδικά και η ατμόσφαιρα ήταν αυτή που με έκανε να απολαύσω την κάθε σελίδα του και να μεταφερθώ και εγώ νοερά 15 μίλια από την ακτή της κορνουάλης μέσα στον φάρο της κόρης νιώθοντας γύρω μου τους νοτισμένους τοίχους, μυρίζοντας την υγρή ατμόσφαιρα και ασφυκτιώντας από το μέγεθος,νιώθοντας ένα συνεχόμενο σφίξιμο.