Σύνοψη βιβλίου
Η Αντίστιξη εκδόθηκε στην Αγγλία το 1928, δέκα χρόνια μετά τη λήξη του πιο αιματηρού και καταστρεπτικού πολέμου που είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα μέχρι τότε, σε μια εποχή αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης, τεχνολογικής προόδου, άνθησης των τεχνών και των γραμμάτων, αλλά και επικράτησης νέων ηθών και αξιών, μακριά από το πουριτανικό βικτοριανό πρότυπο. Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής της ως αποικιακής υπερδύναμης και το Λονδίνο είναι το κέντρο του παγκόσμιου πολιτιστικού γίγνεσθαι.
Η Μάρτζορι εγκαταλείπει τον σύζυγό της για να συζήσει με τον νεαρό εραστή της, Γουόλτερ, που την αφήνει έγκυο, ενώ συγχρόνως την απατά με την πάμπλουτη Λούσι Τάνταμαουντ, μια νέα, γοητευτική και χειραφετημένη γυναίκα, που ενδιαφέρεται μόνο για τη διασκέδασή της και πολύ λιγότερο για τα αισθήματα των άλλων. Η Έλινορ σκέφτεται να εγκαταλείψει τον διανοούμενο άντρα της Φίλιπ για χάρη του αρρενωπού ηγέτη του φασιστικού κόμματος, Έβεραρντ Γουέμπλι, ενώ ο πεθερός της, με το πρόσχημα μια επιστημονικής έρευνας, ταξιδεύει συχνά-πυκνά στο Λονδίνο για να συναντά τις νεαρές ερωμένες του.
Δανειζόμενος ένα μουσικό όρο για τον τίτλο του βιβλίου του, ο Χάξλεϊ υφαίνει με αριστουργηματικό τρόπο μια πολυεπίπεδη πλοκή βασισμένη στις αντιθέσεις μιας πληθώρας χαρακτήρων, που ανήκουν στην άρχουσα τάξη και στην ελίτ της διανόησης της εποχής του. Μέσα από τις επιμέρους ιστορίες, εμβαθύνει σε θέματα διαχρονικά όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η απιστία, οι κοινωνικές διακρίσεις. Ο μόνιμος προβληματισμός του Χάξλεϊ για το διχασμό ανάμεσα στο πάθος και τη λογική βρίσκει την πληρέστερη έκφρασή του σ’ αυτό το μυθιστόρημα ιδεών, που ακόμα και σήμερα προκαλεί αίσθηση στον αναγνώστη με την τόλμη των περιγραφών του.
Ως σατιρικό έργο, ευφυέστατο και συχνά γεμάτο σοφία, η Αντίστιξη είναι ένα τεράστιο ξεμπρόστιασμα μιας κοινωνίας, που συγχέει την ηδονή με την ευτυχία, τον αισθησιασμό με την ευαισθησία, τη διάθεση με την άποψη, την άποψη με τη βεβαιότητα και τον εαυτό με τον θεό.
The Guardian
Ανάμεσα στους σοβαρούς πεζογράφους ο Χάξλεϊ είναι αναμφίβολα ο πιο πνευματώδης και ο πιο ασεβής. Το όνομά του είναι συνώνυμο με ένα ιδιαίτερο είδος κοινωνικής σάτιρας. Ουσιαστικά, απαθανατίζει μια ολόκληρη εποχή κι έναν τρόπο ζωής.
The Paris Review.
Ένα αδυσώπητο και καυστικό κατηγορητήριο για τον κόσμο της διανόησης.
Τhe Times
Το στυλ του Χάξλεϊ είναι ταυτόχρονα λιτό και πλούσιο, πνευματώδες και αισθησιακό, λόγιο και ρομαντικό. Ένα μυθιστόρημα εξαιρετικά αστείο με στοιχεία πλούσιας και απολαυστικής φάρσας.
The Observer
Η Μάρτζορι εγκαταλείπει τον σύζυγό της για να συζήσει με τον νεαρό εραστή της, Γουόλτερ, που την αφήνει έγκυο, ενώ συγχρόνως την απατά με την πάμπλουτη Λούσι Τάνταμαουντ, μια νέα, γοητευτική και χειραφετημένη γυναίκα, που ενδιαφέρεται μόνο για τη διασκέδασή της και πολύ λιγότερο για τα αισθήματα των άλλων. Η Έλινορ σκέφτεται να εγκαταλείψει τον διανοούμενο άντρα της Φίλιπ για χάρη του αρρενωπού ηγέτη του φασιστικού κόμματος, Έβεραρντ Γουέμπλι, ενώ ο πεθερός της, με το πρόσχημα μια επιστημονικής έρευνας, ταξιδεύει συχνά-πυκνά στο Λονδίνο για να συναντά τις νεαρές ερωμένες του.
Δανειζόμενος ένα μουσικό όρο για τον τίτλο του βιβλίου του, ο Χάξλεϊ υφαίνει με αριστουργηματικό τρόπο μια πολυεπίπεδη πλοκή βασισμένη στις αντιθέσεις μιας πληθώρας χαρακτήρων, που ανήκουν στην άρχουσα τάξη και στην ελίτ της διανόησης της εποχής του. Μέσα από τις επιμέρους ιστορίες, εμβαθύνει σε θέματα διαχρονικά όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η απιστία, οι κοινωνικές διακρίσεις. Ο μόνιμος προβληματισμός του Χάξλεϊ για το διχασμό ανάμεσα στο πάθος και τη λογική βρίσκει την πληρέστερη έκφρασή του σ’ αυτό το μυθιστόρημα ιδεών, που ακόμα και σήμερα προκαλεί αίσθηση στον αναγνώστη με την τόλμη των περιγραφών του.
Ως σατιρικό έργο, ευφυέστατο και συχνά γεμάτο σοφία, η Αντίστιξη είναι ένα τεράστιο ξεμπρόστιασμα μιας κοινωνίας, που συγχέει την ηδονή με την ευτυχία, τον αισθησιασμό με την ευαισθησία, τη διάθεση με την άποψη, την άποψη με τη βεβαιότητα και τον εαυτό με τον θεό.
The Guardian
Ανάμεσα στους σοβαρούς πεζογράφους ο Χάξλεϊ είναι αναμφίβολα ο πιο πνευματώδης και ο πιο ασεβής. Το όνομά του είναι συνώνυμο με ένα ιδιαίτερο είδος κοινωνικής σάτιρας. Ουσιαστικά, απαθανατίζει μια ολόκληρη εποχή κι έναν τρόπο ζωής.
The Paris Review.
Ένα αδυσώπητο και καυστικό κατηγορητήριο για τον κόσμο της διανόησης.
Τhe Times
Το στυλ του Χάξλεϊ είναι ταυτόχρονα λιτό και πλούσιο, πνευματώδες και αισθησιακό, λόγιο και ρομαντικό. Ένα μυθιστόρημα εξαιρετικά αστείο με στοιχεία πλούσιας και απολαυστικής φάρσας.
The Observer
Αβραάμ
Αβραάμ
savas
savas