Η άποψη μου για ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΣΟΥ
ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΣΟΥ
Θεωρώ ότι ένα βιβλίο είναι μια δέσμευση, ένα συμβόλαιο μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Θέλω να με κρατήσει αμέσως… δεν είναι να χάνεις χρόνο, και το νέο βιβλίο του κου Γιωτάκη, το κατάφερε!
Το μυθιστόρημα «Το σκληρό άγγιγμα του φιλιού σου», είναι ένα υπέροχο ταξίδι στα πιο παράξενα ή και ιδιαίτερα, αν θέλετε, γούστα σε ότι έχει να κάνει με το θέμα των ερωτικών και συναισθηματικών επαφών.
Η προσδοκία του αναγνώστη για τους «παράξενους» πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου, ικανοποιείται πλήρως. Περιγράφονται γεγονότα και καταστάσεις, είτε πρόκειται για ερωτικές είτε για σκηνές δράσης, με χαρακτηριστική αληθοφάνεια και αυτό που λαμβάνεις από την πρώτη στιγμή είναι ότι σαφώς δεν πρόκειται για φανταστικά και ίσως απραγματοποίητα περιστατικά. Είναι ένα μυθιστόρημα του οποίου οι περιγραφόμενες σκηνές ανήκουν, εν δυνάμει, στα απόλυτα πλαίσια της πραγματικότητας!
Η πένα του συγγραφέα είναι τόσο καλή και ομαλή στις εναλλαγές των σκηνών, από ερωτικές σε δράσης, που σε αρκετές περιπτώσεις κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται σαν να είναι δίπλα στους πρωταγωνιστές της εκάστοτε σκηνής και σε μερικές, φαίνεται, λες και ζει ο ίδιος ακριβώς αυτό που διαβάζει. Άλλωστε, ο υποδειγματικός ρεαλισμός των σκηνών είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του συγγραφέα, πράγμα που έχουμε διαπιστώσει όλοι όσοι έχουμε διαβάσει το σύνολο των έργων του.
Το βιβλίο επικεντρώνεται στη διπλή και γεμάτη εντάσεις και δράση ζωή ενός, φαινομενικά, καθώς πρέπει υψηλόβαθμου στελέχους μιας εταιρείας, του Αγαθάγγελου Πέτροβα, και στην ακόρεστη ανάγκη του για το γυναικείο κορμί. Επιπλέον, έχοντας την επιθυμία να κυριαρχεί πλήρως πάνω στην ύπαρξη της κάθε γυναίκας που έπεσε στην αγκαλιά του, ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ του ήρεμου οικογενειακού βίου του και της γεμάτη ερωτική υποκρισία κοινωνίας, από τη μια πλευρά, και την πραγματικότητα να τον υποχρεώνει να ζει τις ερωτικές του περιπέτειες κρυμμένος κάτω από το πέπλο της αφάνειας, στην άλλη πλευρά. Και όλα αυτά με την πραγματική του ταυτότητα να του επιβάλει, ως κοινός παρονομαστής, μια ζωή γεμάτη από την ένταση του κινδύνου και της αναμονής του θανάτου! (Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι νόμιζα πως το «κακό» παιδί του συγγραφέα είναι ο Μάρων, αλλά μου φαίνεται ότι ο Αγαθάγγελος τον ξεπέρασε…).
Η λογοτεχνική τόλμη του συγγραφέα φάνηκε σε αυτό το εντελώς διαφορετικού περιεχομένου βιβλίο –διαφορετικό σε σύγκριση πάντα με τα άλλα που έχει γράψει– αφού αντί να επαναπαυτεί στη σιγουριά της προηγούμενης επιτυχίας του, επέλεξε να δοκιμασθεί σε έναν χώρο «ταμπού» όπου ο αναγνώστης θα ξεκινήσει την ανάγνωση, ίσως, και αρνητικά προκατειλημμένος. Σε ένα μυθιστόρημα με έντονο το ερωτικό στοιχείο, και τις «ιδιαίτερες» ερωτικές σκηνές δοσμένες με αξιοπρέπεια χωρίς αδικαιολόγητες χυδαιολογίες αλλά με έξυπνους διαλόγους.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με σκληρές σκηνές οι οποίες χαρακτηρίζονται από κορυφαίο ρεαλισμό. Εκμεταλλευόμενος αυτό το συγγραφικό ατού του, ο συγγραφέας καταφέρνει να ωθήσει τον αναγνώστη να νιώσει την καυτή ανάσα των ερωτικών συντρόφων, αλλά και την αγωνία του κινδύνου εν αναμονή του θανάτου στις σκηνές δράσης.
Η εκτενής ανάλυση της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων του μυθιστορήματος αυτού, δίνει απαντήσεις σε κάθε απορία σχετική με τα αίτια αυτών των συμπεριφορών και των κοινωνικών επακόλουθών τους. Οι ανατροπές είναι συνεχείς και η πολυπλοκότητα των περιστατικών σε οδηγούν σε μια ακατάπαυστη ανάγνωση. Δεν παρουσιάζει «κοιλιά» σε κανένα σημείο του και στην κυριολεξία, το βιβλίο αυτό διαβάζεται με μια ανάσα! Οι διάλογοι μεταξύ των ηρώων είναι τόσο άμεσοι που νομίζεις ότι συμμετέχεις στις συζητήσεις τους –αν και μετά από αυτές τις συζητήσεις, ένας έμπειρος αναγνώστης θα βγει φανερά προβληματισμένος αναφορικά με όλα εκείνα, τα δήθεν σίγουρα, που νόμιζε μέχρι εκείνη τη στιγμή για το αντίθετο φύλο…
Ο συγγραφέας πιστός στη συνήθειά του να περιγράφει τη σκοτεινή και όχι την ευρέως αρεστή «φωτεινή» πλευρά των ανθρώπων, και εδώ περιγράφει το «κακό παιδί». Ένα άτομο, που όπως έχει γράψει και ό ίδιος: «καμία γυναίκα δεν θα τον ήθελε για σύντροφο, και κανένας άντρας δεν θα ήθελε να ζήσει την απαίσια ζωή του»!
Αν γινόταν ταινία, θα ήταν μια ακριβή παραγωγή με ρεαλιστικά ερωτικά πλάνα και ακριβές σκηνές καταιγιστικής δράσης γυρισμένο σε κοσμοπολίτικες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Θα ήταν μια όμορφη ταινία για τους ιδιαίτερους αυτούς ανθρώπους που αναζητούν τη διαφορετικότητα της ζωής, μέσα από ένα βιβλίο που θέλει τόλμη για να το διαβάσεις. Τόλμη για να μπορέσεις να κοιτάξεις κατάματα την πραγματικότητα.
Όπως έχει γράψει ο αμερικανός παιδαγωγός και φιλόσοφος Amos Bronson Alcott: «Άριστο βιβλίο είναι εκείνο που ανοίγουμε με λαχτάρα και κλείνουμε με κέρδος». Αυτό το κέρδος, εγώ τουλάχιστον, το έλαβα διαβάζοντας το μυθιστόρημα «Το σκληρό άγγιγμα του φιλιού σου». Το βιβλίο αυτό μου πρόσφερε αναγνωστική απόλαυση και με βάση ότι ο καθένας μας έχει τη δική του αντίληψη για την πραγματικότητα, μου υπενθύμισε ότι μπορώ να τη μεταφράζω με τον όποιον τρόπο επιθυμώ εγώ χωρίς να χρειάζεται να προσπαθώ να πείσω κανέναν.
Ο Χαρίτων Γιωτάκης είναι ένας συγγραφέας που με την πένα του κάθε φορά που γράφει, είναι σαν να σε οδηγεί σε έναν δρόμο που τον γνωρίζει, ίσως καλύτερα απ’ όλους. Όντας χαρισματικός, επέλεξε έναν λογοτεχνικό δρόμο μοναχικό και δύσβατο μεν, αλλά έναν δρόμο ειλικρινούς έκφρασης παραμένοντας πιστά σ’ αυτόν!