Μυστήριο, ίντριγκα και φυσικά ρομάντζο
Πάντα θεωρώ μεγάλο προνόμιο να γνωρίζω συγγραφείς, είτε νέους είτε παλιούς. Στο πρώτο ΦantastiCon που παρευρέθηκα είχα την χαρά (και την τύχη) να γνωρίσω τη Μαρία Γεωργοπούλου, όπου προωθούσε την πρώτη συγγραφική δουλειά της από τις εκδόσεις Λυκόφως. Πέρα από την ευγένειά της με εντυπωσίασε η γλωσσική της ευχέρεια γι’ αυτό ήθελα να διαπιστώσω εάν είχε και συγγραφική άνεση. Φυσικά δεν διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μου αφού το μυθιστόρημα της περιέχει όλα τα συστατικά που αποζητά η συγγραφέας και ως αναγνώστρια. Μυστήριο, ίντριγκα και φυσικά ρομάντζο που ευτυχώς δεν ήταν βεβιασμένο. Η χημεία μεταξύ της Λυδίας και του Μάξιμου αναπτύχθηκε σταδιακά, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσω το cringe face.
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, χρειάστηκε να καταβάλλω προσπάθεια ώστε να σταματήσω την ανάγνωση. Για να διατηρήσω την αγωνία μου για τη μοίρα των ηρώων έστω για ένα solid 24ώρο. To μόνο μειονέκτημα είναι πως ήθελα να εντρυφήσω περισσότερο στην ιστορία, να υπήρχαν τουλάχιστον άλλες 100 σελίδες αφιερωμένες στο ζευγάρι. Όμως θαρρώ πως ο επίλογος θα ικανοποιήσει και τον πιο δύσκολο αναγνώστη. Συνοψίζοντας, ήταν ένα σκοτεινό μυθιστόρημα που ακροβατεί επιτυχώς ανάμεσα στο καλοστημένο μυστήριο και τον σπινθηροβόλο έρωτα. Ευτυχώς έχω προμηθευτεί και το πρόσφατο πόνημά της, ‘’Οι Κόρες του Σκότους’’ για να το διαβάσω λίαν συντόμως.
Papazo
Papazo
Papazo
Papazo