Η γενιά του αίματος και της οργής

Το συγκεκριμένο βιβλίο με συνεπήρε λόγω της ταχύτητας που υπήρχε σε κάθε σελίδα. Μου άρεσε κυρίως, επειδή με ταξίδεψε σε μέρη που δεν έχω ξαναταξιδέψει, ούτε νοερά. Άπτεται θεμάτων, όπως η τυραννία, ο ρατσισμός και η δέσμευση κάθε είδους ελευθερίας. Όσον αφορά στο δομικό κομμάτι, δεν εντόπισα λάθη και ειλικρινά με έκανε να θέλω να μη σταματήσω να διαβάζω. Ήταν σαν η κάθε σελίδα να μου έλεγε «Γύρνα την επόμενη, άντε». Το μόνο που ίσως με κούρασε λίγο ήταν οι πολύ αναλυτικές περιγραφές αλλά το βιβλίο σε καμία περίπτωση δε χάνει σε ποιότητα εξαιτίας αυτού.

Αρχικά να πω ότι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας προέρχονται από Αφρικανικές φυλές, γεγονός που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετές παραδόσεις και έθιμα του πολιτισμού τους. Παράλληλα, έμμεσα αναφέρεται σε φαινόμενα ρατσισμού, στις διακρίσεις σε βάρος ομάδων, στη φρίκη των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η συγγραφέας κατάφερε να με φέρει κοντά με τους ήρωες και να με εντάξει στο μαγικο περιβάλλον της Ορίσα. Μια προσεκτικά δομημένη ιστορία με σφιχτοδεμένη πλοκή και αρκετά εύκολο σύστημα μαγείας. Χάνει 1,5 βαθμό γιατί σε ορισμένα σημεία πλατειαζε και κάποιες φορες μου την έσπασαν αρκετά οι χαρακτήρες.

Πριν διαβάσεις ένα βιβλίο με τόσο hype, δε σου δημιουργεί άγχος; " Άραγε θα μου αρέσει τόσο, έχω υπερβολικά υψηλές προσδοκίες;" κλπ κλπ. Η νεανική φαντασία είναι ένα είδος με το οποίο είμαι επιφυλακτική, γιατί πλέον η φόρμουλα τους είναι τόσο όμοια, που συνήθως το μόνο που αλλάζει είναι το ιστορικό υπόβαθρο από το οποίο αντλούν έμπνευση και, κατά συνέπεια, οι ονομασίες τόπων και χαρακτήρων. Ίσως η αποχή μου από το είδος συντέλεσε στο πόσο απόλαυσα αυτό το βιβλίο! Και ναι, έχει τα κλασικά μοτίβα που περιμένεις να δεις στην εφηβική φαντασία, όπως ο εκλεκτός γιος με περισσότερο συναίσθημα απ' ότι θα έπρεπε να έχει σαν ηγέτης, η εκλεκτή κόρη από φτωχή οικογένεια που μετατρέπει τον πόνο σε οργή, οι επιδέξιοι έφηβοι που θα σώσουν τον κόσμο αλλά παράλληλα είναι αφελείς και οι πρωταγωνιστές που πολύ βολικά ερωτεύονται μεταξύ τους αλλά όχι-και-τόσο-βολικά είναι εχθροί. Εμένα δε με ενόχλησε τίποτα από αυτά διαβάζοντας τη Γενιά του Αίματος και της Οργής. Και ίσως να ευθύνεται η γραφή της συγγραφέως, αλλά κυρίως νομίζω ότι νοσταλγούσα το συναίσθημα που μου προκαλούσαν τα βιβλία όταν ήμουν κι εγώ στην ηλικία των πρωταγωνιστών. Επιπλέον το στοιχείο της μυθολογίας της Δυτικής Αφρικής ήταν συναρπαστικό και πολλά υποσχόμενο για τη συνέχεια. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με την ελληνική μυθολογία και τον τρόπο με τον οποίο κάθε συμβάν συνδεόταν απόλυτα με το θέλημα των θεών, νομίζω αυτό είναι ένα βιβλίο για εσάς. Καμιά φορά δε συνειδητοποιούμε πόσοι αρχαίοι πολιτισμοί υπάρχουν εκεί έξω, όταν έχουμε μάθει(;) μόνο για το δικό μας. Οπότε η λογοτεχνία είναι μια καλή αρχή να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Για να είμαι ειλικρινής, η επιλογή του βιβλίου να μεταφραστεί στα Ελληνικά από έναν μικρό εκδοτικό και το αξιόλογο κείμενο της μετάφρασης έπαιξε για εμένα σημαντικό ρόλο και εξαρχής ήμουν θετικά διακείμενη. Γι' αυτό άλλωστε επέλεξα να διαβάσω το βιβλίο στα Αγγλικά, ενώ πριν κάνα-δυο χρόνια είχα αγοράσει την αγγλική έκδοση. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν ότι οι αναφορές στα πονεμένα παρελθόντα των πρωταγωνιστών, κυρίως στην απώλεια αγαπημένων ανθρώπων, που αποτελούσαν την κινητήρια δύναμή τους για κάθε σκέψη και πράξη τους, επαναλαμβανόταν τόσο πολύ, που ορισμένες φορές καταντούσε κουραστική. Αλλά αυτό είναι κατά βάση θέμα επιμέλειας του πρωτότυπου κειμένου. Οπότε, τελικά, θα μπορούσε να έχει λιγότερες σελίδες, ώστε να καταφέρω κι εγώ να το διαβάσω πιο γρήγορα (μιλάμε για 700 σελίδες και μου πήρε μήνες να το τελειώσω- κυριολεκτώ). Ανυπομονώ για τη μετάφραση του δεύτερου βιβλίου, θέλω να δω πού θα πάει η ιστορία και αν θα έχουμε την εισαγωγή οπτικών από άλλους χαρακτήρες (στο πρώτο βιβλίο είχαμε τρεις διαφορετικές φωνές).