«Πριν χαράξει»: Η Ιωάννα Νοταρά ξαναχτυπά…
Tο μυθιστόρημα της Ιωάννας Νοταρά με τίτλο «Πριν χαράξει» aπό τις εκδόσεις Διόπτρα είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.
Διαβάζοντας το βιβλίο, γίνεσαι μέρος του, γιατί σίγουρα έχεις ζήσει παρόμοια κατάσταση ή έχεις ακούσει παρόμοια ιστορία. Γνώριμες καταστάσεις ο εγωισμός που τυφλώνει τους ανθρώπους, η διατήρηση μιας αρρωστημένης σχέσης, οι γονείς ως εμπόδια στην προσωπική εξέλιξη των παιδιών τους, η αδιαφορία για το συνάνθρωπο.
Η κυρία Νοταρά κατάφερε να μας κάνει μέρος της ιστορίας της, βωβούς παρατηρητές της ζωής της πρωταγωνίστριας Άννας. «..Αυτό το κομφούζιο της θόλωνε τις σκέψεις και τις όποιες αρχές ρίζωναν μέσα της όσο μεγάλωνε»: Η Άννα αποζητά την αγάπη, τη στοργή, το σεβασμό που τόσο είχε στερηθεί από νεαρή ηλικία, αλλά όταν τα συναντά τρομάζει και το βάζει στα πόδια. «Το μέλλον μου μοιάζει με παρελθόν», σκεφτόταν διανύοντας μόλις τη δεύτερη δεκαετία της ζωής της, νιώθοντας ήδη κόπωση και διάθεση εγκατάλειψης για τη ζωή, φτάνοντας στο σημείο να δέχεται ερώτηση από τις συμμαθήτριές της αν «φοβάται τις σκοτούρες ή την πραγματική ζωή».
Στο βιβλίο η συγγραφέας αποδίδει με μεγάλη επιτυχία τη συναισθηματικές και ψυχικές διακύμανσεις των ηρώων, αφήνοντας περιθώριο στον αναγνώστη να δικαιολογήσει ή τουλάχιστον να κατανοήσει ακόμη και την πιο ακραία συμπεριφορά.
Ήταν όμως πραγματικά ερωτευμένη η Άννα; «Αν ήμουν ερωτευμένη, δε θα αναρωτιόμουν», πείθει τον εαυτό της, προκειμένου να αποφύγει να ζήσει πρωτόγνωρες ευχάριστες στιγμές με τον Ματίας, συνεχίζοντας να κολυμπά στον ωκεανό των ανασφαλειών της.
Οι σκηνές του βιβλίου εκτυλίσσονται σε γνώριμα μέρη, ιδίως στην Αθήνα και πάντα σε σαφές χρονοπλαίσιο. Αθήνα, Φρανκφούρτη, Ναύπλιο, Κρήτη, μπλεγμένες πόλεις σε ένα ερωτικό γαϊτανάκι εκεί γύρω στις δεκαετίες ‘70-80 και επιδερμική αναφορά στην οξυμένη πολιτική κατάσταση της εποχής.
Το βιβλίο είναι ένας «αντί-ύμνος» στον εγωισμό των ανθρώπων, στην καταστροφική μανία των ανασφαλειών μας, αλλά και ένας ύμνος στο πώς η αληθινή αγάπη, ο σεβασμός και η μετάνοια κερδίζουν πάντα στο τέλος, λίγο πριν χαράξει…
«Η ζωή είναι μια βόλτα τελικά. Αν ξέρεις να προσπερνάς τις παγίδες σ΄αυτή τη διαδρομή χωρίς να σε αλλάξουν, τότε αυτή η βόλτα είναι υπέροχη».