Γλυφό νερό

Όσο καιρό άνθιζε η κουτσουπιά, ο πίνακας γέμιζε μωβ άνθη,

σύννεφα, θάλασσες, πουλιά, πρόσωπα, μάτια, συλλαβές, λέξεις.

Άφησε να του πιάσει το χέρι και μαζί χάραζαν γλώσσα και

γλώσσες. Ο ήλιος, η θάλασσα, η κουτσουπιά, η άνοιξη, η μάνα,

έγιναν γράμματα δικά του. Τεντώθηκε τότε το σώμα, υψώθηκε το

βλέμμα του και για πρώτη φορά είδε στο τζάμι στο παράθυρο,

πόσο είχε ψηλώσει.