Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ

Ένα προσωπικό αφήγημα-γροθιά της ζωής ενός νέου στην γαλλική επαρχία που δε γνωρίζουμε,μια αφήγηση για την ενηλικίωση,τον ρατσισμό,την δυσκολία του να είσαι ο εαυτός σου σε έναν τόπο που δε σε χωρά...

Ταξιδεύουμε στην γαλλική επαρχία και εκεί βρίσκουμε ένα αγόρι που παλεύει για να γνωρίσει τον εαυτό του και την πραγματική του φύση! Προσπαθεί να «σπάσει» τα ταμπού! Πάντα επίκαιρα αυτά τα θέματα!

Ο Εντύ είναι ένα αγόρι που μεγαλώνει σ’ ένα μικρό χωριό της Γαλλίας που οι κανόνες και ο τρόπος συμπεριφοράς είναι πολύ αυστηρός. Οι άντρες επιτρέπεται να πίνουν, να συμπεριφέρονται άσχημα στις γυναίκες τους και να χρησιμοποιούν την βία σαν όπλο για να αντιμετωπίζουν τους άλλους. Ο ήρωας όμως της ιστορίας απέχει παρασάγγας από το κοινωνικό πρότυπο που επιβάλλεται να έχει για να επιβιώσει. Είναι ένα αγόρι με λεπτούς τρόπους, ψηλή φωνή και τα ενδιαφέροντα του δεν συγκλίνουν με των υπολοίπων. Αυτή η ιδιαιτερότητα του τον κάνει στόχο για πικρόχολα σχόλια στην οικογένεια, στο σχολείο αλλά και στην μικρή κοινωνία που ζει. Ως αναγνώστες παρακολουθούμε την προεφηβική και εφηβική ζωή του ήρωα που είχε πολύ πόνο και απόρριψη. Οι βρισιές, το ξύλο και τα υποτιμητικά σχόλια δημιούργησαν έναν φοβισμένο και πληγωμένο άνθρωπο. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ήταν απαγορευτικό για να εκφράσει την διαφορετικότητα του. Ξεχώρισα στο ανάγνωσμα την πρώτη του σεξουαλική επαφή που τον βοήθησε να καταλάβει περισσότερο το τι του αρέσει καθώς για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτομαστίγωνε τον εαυτό του για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Όπως επίσης μου άρεσε και όταν κατάφερε να φύγει από το χωριό του και να ακολουθήσει το όνειρο που είχε να κάνει κάτι που αγαπά. Ο Λουί μέσα από το αυτοβιογραφικό του βιβλίο καταφέρνει να παρουσιάσει τα γεγονότα που τον στιγμάτισαν με μία διακριτή απόσταση από το συναίσθημα. Βάζει τον εαυτό του σε ρόλο παρατηρητή ώστε να του είναι πιο εύκολο να κάνει ανασκόπηση σε δύσκολες καταστάσεις. Δεν ωραιοποιεί τα γεγονότα και με την αμεσότητα της γραφής του στηλιτεύει όλα τα κακώς κείμενα μίας κοινωνίας που προσποιείται μπροστά σε ότι την ξενίζει. ‘Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που έχει στόχο να αφυπνίσει την κοινή γνώμη που καλό θα είναι να είναι πιο δεκτική απέναντι σε όλες τις κοινωνικές ομάδες χωρίς περιορισμούς. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί και αξίζουμε τον σεβασμό από τον συνάνθρωπο μας. Το αγάπησα πολύ αυτό το βιβλίο γιατί μου αρέσουν οι προσωποκεντρικές ιστορίες που καταφέρνουν να μου δημιουργήσουν τόσο δυνατά συναισθήματα. Θέλει μεγάλο θάρρος να μιλήσεις για τον εαυτό σου σε μία κοινωνία που ζει για το «φαίνεσθαι» και όχι για το «είναι». Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση

Ο Εντουάρ Λουί, με γλώσσα που τσακίζει περιγράφει την δύσκολη παιδική κι εφηβική του ηλικία κατά την οποία προσπαθούσε να "διώξει" από πάνω του την ομόφυλη σεξουαλική του ταυτότητα προκειμένου να μη στιγματιστεί. Πρόκειται για κείμενο που αναμφισβήτητα δίνει μια δυνατή γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη και τον κάνει να αναρωτιέται γιατί η κοινωνία ακόμη και σήμερα δείχνει το σκληρό της πρόσωπο σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων.

Σε προκαλεί να βιώσεις από μέσα,σχεδόν στο πετσί σου τη βία και την ανέχεια μιας κοινωνίας που απαντάται τώρα πια σχεδόν παντού.