Μισό παιδί

Ο Αντώνης Ράπτης ήταν ο 17χρονος που προκάλεσε ένα πολύνεκρο μακελειό στο απομακρυσμένο χωριό, Χρυσοδέντρι.Ο Αντώνης...Ένας έφηβος, μία ατελής συνθήκη...μισό παιδί ,μίσος ενήλικας. Τελικά είναι τόσο προφανείς οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτήν την πράξη? Ο Φίλιππος είναι ερασιτέχνης γραφιάς κ θέλει να μάθει τι πραγματικά έγινε. Όσο τα αφιονισμένα μέσα τρέφονται από την είδηση,εκείνος είναι έτοιμος να ακούσει τη φαρμακερή γλώσσα του χωριού, έτοιμος να νιώσει την οργή των ανθρώπων που έμειναν πίσω... Η χαρακτηριστική ωμή γλώσσα του Κορτώ θα σε αφυπνίσει, θα σου θυμίσει ότι υπάρχουν ακόμα εκεί έξω άνθρωποι που παλεύουν με τον κοινωνικό αποκλεισμό γιατί οι άλλοι θεωρούν ότι δεν ταιριάζουν στα καλούπια της κοινωνίας. Θα σου θυμίσει ότι η σεξουαλική βία υπάρχει κ πρέπει να σταματήσουμε να την αντιμετωπίζουμε απλά ως μία είδηση που διαβάσαμε στο ίντερνετ. Όσο υπάρχουν πατρικές φιγούρες που διδάσκουν ότι η βία είναι προνόμιο κ έκφανση ανδρισμού τόσο η κοινωνία θα νοσεί και θα βυθίζεται στα σκοτάδια. Η μάνα του Αντώνη μία τραγική φιγούρα ,από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης της ,που η προσπάθειά να προστατέψει το παιδί της ,από τα τέρατα που γνώρισε,την οδηγεί σε αποφάσεις που κόστισαν... Πότε η κοινωνία θα πάψει να στέκεται σαν δεινός παρατηρητής με το μαχαίρι έτοιμο να κόψει το σκοινί της αξιοπρέπειας του καθενός? Τι κόστος έχουν τα social στις ζωές μας? Όλοι γίναμε κριτές σε ένα λαϊκό δικαστήριο βυθίζοντας ανθρώπους στον πάτο της θάλασσας και οδηγώντας τους σε σκληροτράχηλα μονοπάτια. Ένα βιβλίο που με έκανε να το σκέφτομαι για μέρες που διέγειρε ώρες συζητήσεων με ανθρώπους που το διάβασαν (δυστυχώς δεν μπορώ να πω τον κύριο λόγο μία που αποκαλύπτεται στο τέλος) Χωρίς να θέλω να ελαφρύνω τους λόγους που οδήγησαν τον θύτη σε αυτή του την πράξη, ένιωσα όμως μέρος αυτής της σάπιας κοινωνίας που οπλίζει καθημερινά το χέρι ανθρώπων,όπως του Αντώνη, που επιθυμούν είτε να σκοτώσουν είτε να σκοτωθούν... Είναι από τα βιβλία που όσο τα συζητάς καταλαβαίνεις τη διαφορετική οπτική των υπολοίπων.

Ο κύριος Κορτω έγραψε για ακόμα μια φορά μια ιστορία που σε κάνει να μη θες να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου!

. Σε ένα χωριό του Έβρου, το Χρυσοδέντρι, ο δεκαεπτάχρονος Αντώνης Ράπτης εισβάλλει με ούζι στο σχολείο, εκτελεί τον καθηγητή και μέντορά του Θοδωρή Βρανά και δώδεκα συμμαθητές του, συμπεριλαμβανομένης της κοπέλας του Ματίνας Μαστρογιάννη, ενώ ένας, ο δέκατος τρίτος γλιτώνει σε παραλυτική μορφή. Ο ίδιος ο δράστης περιλούζεται με βενζίνη και αυτοπυρπολείται. Τη διερεύνηση αναλαμβάνει ο ομοδιηγητικός αφηγητής Φίλιππος Σέξτος, συγγραφέας, ο οποίος από προσωπικό ενδιαφέρον μεταβαίνει στην περιοχή και μιλά με ντόπιους, όπως τον εξάδελφο του Βρανά Γεράσιμο ή τη Μάρω, τη μάνα του δολοφόνου και αυτόχειρα. Η πορεία προς τη διαλεύκανση του πρωτόγνωρου εγκλήματος δεν μένει μόνο στο παρόν και στο άμεσο παρελθόν, αλλά εκτείνεται με αναδρομές ειδικά στη ζωή της Μάρως και στη γέννηση του μικρού της μωρού, όταν αυτή ήταν δεκατριών χρονών, από έναν πατέρα που την περιμάζεψε από τον δρόμο αλλά την έκλεισε στο σπίτι και τη χρησιμοποιούσε σαν σκλάβα.