Στο πίσω κάθισμα

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω αστυνομικό μυθιστόρημα και είχα εναποθέσει όλες μου τις προσδοκίες στο συγκεκριμένο. Ίσως επειδή μου το έχουν εκθειάσει, ίσως γιατί το παρουσιαστικό και η καλαισθησία της έκδοσης με συνεπήρε. Μέχρι και την μέση περίπου του βιβλίου ήμουν αρκετά θερμή και σκεφτόμουν να προμηθευτώ με ολόκληρη την τριλογία ώστε να περάσω όμορφες αναγνωστικές μέρες παρέα με την Γιαννάκη και τους χαρακτήρες της, όπως και να 'χει, σε τελική ανάλυση δεν με άφησε ικανοποιημένη. Αρχικά χτίζει σταθερά μια ατμόσφαιρα, μυστήριο σε ένα θέατρο της Αθήνας, ένας άνθρωπος της τέχνης φαινομενικά φιλικός αλλά όσο ξετυλίγεται το κουβάρι με τις ανομίες του βλέπουμε πόσο απέχει από τον αρχικό υπολογισμό. Ένα οικογενειακό δράμα, η κούραση της γραφειοκρατίας, ένας φορτικός δημοσιογράφος. Ακούγεται πολλά υποσχόμενο αλλά από την μέση περίπου κι έπειτα κάνει μια κοιλιά και κάπως ξεχνάει ό,τι έχει χτιστεί μέχρι εκείνο το σημείο. Το οικογενειακό δράμα ξεχνιέται, η ομάδα βρίσκεται σε πλήρη αποδιοργάνωση, ο δε επικεφαλής, Χάρης Κόκκινος δεν ξέρει σε τι να συγκεντρωθεί. Η επίλυση του εγκλήματος και η εύρεση της δολοφόνου είναι ένα ακόμα αρνητικό καθώς θέτεται ως "άσσος στο μανίκι", διόλου ευρηματικό. Όταν συναντάμε για πρώτη φορά την χαρακτήρα, έμμεσα δημιουργείται μια υποψία για την σχέση της με το έγκλημα, αλλά ούτε λόγος για την ταυτότητά της.

Η Ευτυχία Γιαννάκη είναι η ελληνική πρόταση στην σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία.Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους ξένους συγγραφείς ,το αντίθετο μάλιστα.Το μυστήριο και όχι η βία είναι αυτό που υπερισχύει και κάνει το βιβλίο τόσο ενδιαφέρον

Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος, με την πολυτάραχη ζωή του, εξιχνιάζει τη δολοφονία γνωστού σκηνοθέτη. Μια ομάδα που ο κάθε ήρωας έχει κάτι να πει. Μια εισαγωγή στη ξεσηκωτικη Τριλογία της Αθήνας. (Βραβείο Public 2017 για το καλύτερο Ελληνικό Μυθιστόρημα)

Ένας νέος αστυνόμος μας συστήνεται! Ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που μπορεί να συναγωνιστεί επάξια την Σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία. Διαβάζεται εύκολα, κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, σε μεταφέρει στην Αθήνα του σήμερα με την οικονομική κρίση, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι, με ρεαλιστικό τρόπο. Σε μια χειμωνιάτικη Αθήνα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, από την Πλάκα στη Δραπετσώνα, σε κλειστές κοινωνίες που όλοι τους ξέρουν να κρατούν μυστικά. Ένα βιβλίο που σε παρασύρει στο παρελθόν, στην έρευνα, την αναζήτηση των υπόπτων χωρίς κανείς να είναι ο προφανής αυτουργός. Ο κάθε χαρακτήρας του βιβλίου με τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα, το δικό του πρόβλημα αλλά με την τέλεια εναρμόνιση μεταξύ τους. Ο γνωστός σκηνοθέτης Άρις Δόξας (με ιώτα και όχι με ήτα όπως η μαρκίζα) βρίσκεται δολοφονημένος στο υπόγειο του θεάτρου Πλάκας. Η υποδιεύθυνση δίωξης εγκληματών κατά της ζωής ενημερώθηκε από τον νεαρό δημοσιογράφο Δ. Πάσχο. Ο Πάσχος δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στην εφημερίδα στην οποία εργάζεται από μια γυναικεία φωνή και το μόνο που ακούει και συγκρατεί είναι ότι ο νεκρός ήταν ένα κάθαρμα, ένα κάθαρμα, ένα κάθαρμα! Ο αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον δολοφόνο, η σκοτεινή και μυστήρια καλά κρυμμένη προσωπική ζωή του οποίου θα τους αναγκάσει να ψάξουν στο παρελθόν και να ξετυλίξουν σιγά σιγά το νήμα. Κατά την διάρκεια της έρευνας ανακαλύπτεται μια γυναικά κατάκοιτη δολοφονημένη με τον ίδιο τρόπο, από το ίδιο τηλεφώνημα, με το ίδιο μήνυμα στην εφημερίδα. Πόσο τυχαίο και τι σχέση μπορεί να είχαν τα δύο θύματα μεταξύ τους; Το ίδιο διάστημα ο γιος του αστυνόμου Κοκκίνου συλλαμβάνεται και κρατείται στην ασφάλεια, έναν γιο που δεν γνωρίζει καλά, αφού από τότε που χώρισε με την σύζυγό του ήταν μετρημένες οι φορές που συναντηθήκανε. Θα μπορέσει ξαφνικά να ασχοληθεί και με το γιο του και να τον εντάξει μέσα στη ζωή του; Ο αστυνόμος Κόκκινος 45αρης χωρισμένος, ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας, με τα προβλήματα του, τις εμμονές του, τις ιδιαιτερότητες του, θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Θα έρθει και ο ίδιος αντιμέτωπος με το δικό του παρελθόν, τα λάθη του και τις φοβίες του. Ένας άνθρωπος που δεν έχει μάθει να τα παρατάει στην επαγγελματική του ζωή σε αντίθεση με την προσωπική. Αναπολεί τις βόλτες στην παιδική του ζωή τότε που καθόταν στο πίσω κάθισμα ,τότε στα αθώα, ξέγνοιαστα χρόνια της ζωής του. Τώρα σκέφτεται πώς να ήταν εάν στο πίσω κάθισμα βρίσκοταν άλλα άτομα, πόσο διαφορετική μπορεί να ήταν η ζωή τους. Σίγουρα ο αστυνόμος Κόκκινος θα γίνει ο επόμενος αγαπημένος μας. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε τον επόμενο αστυνόμο Μπέκα, θα μπει στη συλλογή των αστυνομικών μας βιβλίων και θα περιμένουμε με αγωνία τις επόμενες ιστορίες του.